Zakon Szadhili - Egipski Zakon Sufich z Aleksandrii
Zakon Szadhili (po arabsku: الطريقة الشاذلية) jest tariqah lub zakonem sufickim. Zakon Szadhili został założony przez Abu al-Hasana al-Shadhili w XIII wieku i współcześnie ma miliony wyznawców na całym świecie. Zakon Shadhili ma wielu przyjaciół i praktyków (po arabsku i persku murid, „poszukiwacze”, "uczniowie"), a pojedynczy z nich jest znany jako Shadhili. Ścieżka Tasawwuf jest powszechnie rozumiana jako wewnętrzny, mistyczny wymiar islamu. Jest to złożony byt, który został rozdrobniony na przyswajalne kawałki, dzięki czemu możesz zbierać nagrody za przestrzeganie Szariatu i Sunnah Proroka (Niech pokój będzie z Nim). Shadhili Tariqah jest jedną z wielu gałęzi sufizmu, założoną przez Abu-l-Hassana ash-Shadhili. Główny nacisk tariqa Szadhili można scharakteryzować jako przywiązanie serca do Najwyższego Boga Allaaha.
 |
| Sanktuarium Świętego Grobu Szajcha Shadhili w Humaithara w Egipcie |
Sufizm jest dogłębną, duchową nauką, która wiąże się z bezpośrednią wiedzą o Allaah Bogu. Ta nauka może poprowadzić cię od oczyszczenia i uwznioślenia twojego egoistycznego ja (lub nafs, ego) do nieograniczonych Sekretów Prawdy (al-Haqq), które istnieją w tobie i w Bogu – prowadząc do Prawdy tego, kim jesteś. Shadhili Sufi Way (Droga Suficka Szadhili) wspiera cię w życiu boską Prawdą jako ścieżką jako częścią świata, z twoją rodziną, w twojej pracy, poprzez akty życzliwości i troski oraz poprzez pomoc każdemu, kto potrzebuje pomocy, aby zobaczyć Prawdę (al-Haqq) wewnątrz wszystkiego. Jak powiedział Allaah, Bóg Najwyższy: „jeśli mnie kochasz i chcesz czynić dobrze wobec mnie, to kochaj swoich braci i siostry i czyń dobrze wobec nich”. W ten sposób wszystko staje się modlitwą, czy to wynoszenie śmieci, gra w piłkę nożną z synem, całowanie małżonka, zawieranie transakcji biznesowej, jedzenie kolacji czy spokojne siedzenie w kontemplacji. Celem jest całkowite podporządkowanie się szariatowi (prawu) i sunnie (duchowości), aby osiągnąć oczyszczenie serca i duszy oraz rozwinąć prawdziwą, głęboką i trwałą więź z Allah, z Najwyższym Bogiem.
Szejch Tasawwuf, Szajch Suficki, spędza lata na szkoleniu, na naukach i praktykach, aby rozwinąć swój charakter, maniery, codzienny harmonogram, zewnętrzną istotę, akty czci i wiedzę pod przewodnictwem mistrza duchowego. Szajchowie Mistyki uczą się istoty czci i praktycznych implikacji porzucenia przyziemnego życia tego świata od tych, którzy są obrazami i wzorcami Świadomości Boga, Absolutu. Ponadto często spędzają lata na opanowywaniu islamskich nauk hadisów, Koranu, tafsiru, fiqhru itp. Każdy aspekt ich szkolenia łączy ich dalej poprzez łańcuchy uczonych z Prorokiem (Pokój Niech Będzie z Nim), który oczywiście został posłany, aby połączyć stworzenie z ich Panem i Królem. Kiedy wchodzisz w towarzystwo i bliskość takiego Szejcha czy Szajcha, jego wiedza i szerokie doświadczenie pozwalają ocenić twój stan duchowy, a zatem doradzić ci najlepsze „lekarstwa” na wyleczenie chorób twojego serca i duszy. Tak jak lekarz jest szkolony w leczeniu dolegliwości fizycznych, tak uczeni tasawwuf leczą choroby chorego serca i duszy, aby naprawić więź i przywrócić połączenie serca z duszy, a duszy z Bogiem.
Szejch al-Shadhili (593–656 po Hidżra) (1196–1258 e.ch.) jest wpływowym marokańskim uczonym muzułmańskim i sufim z uniwersalistycznymi poglądami mistycznymi, założycielem zakonu sufickiego Szadhili zaliczanej do Szkół z Aleksandrii w Egipcie. Ash-Shadhili urodził się w pobliżu Ceuty w 1196 roku. Jest szarifem, który był patrylinearnym potomkiem arabskiego plemienia Haszim poprzez Idrysydów, a matrylinearnie urodzonym w rodzinie królewskiej berberyjskiego plemienia Ghomara. Jest Malikim w jurysprudencji i wędrował daleko w poszukiwaniu wiedzy, duchowej wiedzy. Niezwykle wykształcony, nawet jako młody człowiek, słynął ze swojej zdolności do angażowania się w argumentację prawną z uczonymi religijnymi swoich czasów. Jako młody człowiek, Abulhasan wahał się między życiem ascety na odludziu, aby całkowicie oddać się czci i inwokacji Boga, a powrotem do miast i osad, aby przebywać w towarzystwie uczonych i ludzi prawych. Studiował w Fezie i przeniósł się do Aleksandrii w 1244 roku. W Iraku spotkał mistrza sufickiego al-Wasiti, który poradził mu, aby znalazł swojego Mistrza Duchowego (Szejka) w kraju, z którego Abulhasan przybył, tam później spotkał Abd as-Salama ibn Maszisza, wielkiego marokańskiego mistrza duchowego sufich. Pod jego przewodnictwem Abulhasan osiągnął duchowe oświecenie i zaczął rozprzestrzeniać swoją wiedzę w całym Maghrebie, szczególnie w Tunezji i Egipcie, gdzie został ostatecznie pochowany. Założył swoją pierwszą zawiję (szkołę suficką) w Tunisie w 1227 roku. Zmarł w 1258 roku w Humaithrze w Egipcie w drodze na pielgrzymkę do Mekki.
