Hadisy Qudusi - Sufickie Nauki Duchowe

Hadisy Qudsi - Święte Nauki Duchowe Sufickiej Tradycji 

Hazrat Khwaja Pir-ul-Mulk Sufi Ahmad Ofiel Chishty 

Bismillah-ar-Rahman-ir-Rahim 

Hadisy Qudsi lub Qudusi, Święte Hadisy, to jeden z szczególnych rodzajów hadisów, które choć relacjonowane są przez Świętego Proroka to ich łańcuch przekazu prowadzi do samego Allah Boga i z powodu tego łańcucha przekazu, stosowane są w odniesieniu do nich terminy: Qudsi, a także Hadis Ilahi, Rubbani - które wskazują na ich Boskie pochodzenie. Znaczenie świętego hadisu pochodzi od Allah Boga, użyte słownictwo pochodzi zaś od wysłannika Allah Boga czyli od Świętego Proroka (Rasul Allah). Są one tym, co Bóg (Allah, hebr. Eloah) przekazał swemu Prorokowi poprzez objawienie lub we śnie, a Wysłannik oddał to własnymi słowami. Hadisy Qudsi (Qudusi) są często używane przez szkoły sufickie, rozważane i medytowane przez uczniów sufickich (murid). W szczególności, ów zbiór Hadisów Qudsi polecany jest do codziennych rozważań i refleksyjnej medytacji na 40-dniowe odosobnienia sufickie, jako czterdzieści Medytacji Serca. Służą także jako codzinne rozważania medytacyjne w czasie postnego okresu Ramadan plus 10 dni (także okres 40 dni). 

Hadisy Qudusi czy Qudsi to wypowiedzi Świętego Proroka Muhammada tak, jak zostały mu objawione przez Wszechmocnego Allaha. Hadisy Qudsi (lub Święte hadisy) są tak nazywane, ponieważ w odróżnieniu od większości hadisów, które są Hadisami proroczymi, ich autorytet (sanad) wywodzi się nie od Proroka, ale od Wszechmocnego. Wśród licznych definicji Świętych hadisów, opracowanych przez wczesnych uczonych, znajdujemy wypowiedz autorstwa as-Sajjid asz-Szarif al-Dżurdżani (zm. 816 r.h.) w jego słowniku „At-Tarifat”: „Święty hadis pochodzi, jeśli chodzi o znaczenie, od Allaha Wszechmocnego. Jeśli chodzi o sformułowanie – jest ono „autorstwa” Wysłannika Allaha . Są to rzeczy, które Allah Wszechmocny zakomunikował Swemu Prorokowi poprzez objawienia lub we śnie, a on, pokój niech będzie z nim, przekazał to własnymi słowami. Koran (Pismo Święte, al-Qur'an) plasuje się wyżej od hadisów Qudsi (Qudusowych), albowiem został on objawiony w określonej formie (znaczenie i forma pochodzą od Allaha)”. 

Hadis Qudsi 1

Abu Hurajrah przekazał, iż Wysłannik Allah Bóg owiedział: „[Gdy Allah zapoczątkował Stworzenie, zaprzysiągł Sam na Siebie zapisując w Swojej Księdze, która jest w Jego posiadaniu], iż: „Zaprawdę, Moje miłosierdzie góruje nad moim gniewem”. --- [Muslim, al-Buchari, an-Nasa’i i Ibn Madżah]

Hadis Qudsi 2 

Abu Hurajrah przekazał, iż Wysłannik Allah Boa powiedział: „Wywyższony ponad wszystko Allah rzekł: ‘Zarzucił mi kłamstwo potomek Adama i nie miał słuszności. Zniesławił Mnie i nie miał słuszności. Przypisując Mi kłamstwa powiedział: ‘On nie przywróci mnie do życia z martwych w taki sam sposób, w jaki Stworzył mnie na początek’- podczas gdy wskrzeszenie nie jest dla Mnie trudniejsze, niźli pierwotne stworzenie. I zniesławił mnie przypisując mi syna. Zaiste, Jestem Jedynym Wiecznym, nie zrodziłem, ani nie zostałem zrodzony i nikt nie jest Mi równy’.” --- [al-Buchari i an-Nasa’i]

Hadis Qudsi 3 

Zajd Bin Chalid Al-Dżuhani przekazał następujące słowa: Kiedy skończyła się poranna modlitwa prowadzona podeszczowej nocy w Al-Hudajbijah przez Wysłannika Allah zwrócił się On do ludzi i powiedział: „Czy wiecie, co powiedział wasz Pan (Rabb)?” Oni powiedzieli:” Zaiste, tylko Allah i Jego Wysłannik to wie”. On rzekł: Allah powiedział, iż: „Z nastaniem ranka jedni spośród Moich sług stali się wierzącymi we Mnie, a inni niewiernymi. Zatem ten, który głosi, iż deszcz spadł tylko z łaski Allaha i Jego miłosierdzia, ten jest wierzący we Mnie i nie wierzy w moc gwiazd i planet. Ten zaś, który głosił, iż deszcz spadł dzięki mocy takiej to a takiej gwiazdy lub planety, zaprawdę, ten nie wierzy we Mnie, lecz wierzy w gwiazdy i planety”. --- [al-Buchari, Malik, an-Nasa’i] 

Promienne Orędzie Zakonu Sufich

Promienne orędzie zakonu sufich - przekaz nauk sufickich 

(Przez miesiąc księżycowy, każdego kolejnego dnia czytaj rozumnie i rozważaj jedną lekcję.) 

Oto Siedem Wersetów często powtarzanych, które stanowią Otwarcie Świętej Księgi oraz Modlitwę. Siedem Wersetów Modlitwy Otwierającej to skrócony obraz siedmiu stopni duchowej Drogi Pielgrzyma, który wspina się do swego Stwórcy. Fatiha (Otwarcie) stanowi siedem stopni ścieżki Mądrości, jaką w istocie jest każdy Zakon Suficki i może być przyrównana do siedmiu stopni perskiej piramidy zwanej ziguratem. Salât (Modlitwa), to znak, że tych siedem fraz stanowi całkowitą i doskonała modlitwę, a liczba siedem - symbol mistycznej doskonałości - dodatkowo wskazuje na pełnię i doskonałość tych wersetów jako uniwersalnej Modlitwy każdego autentycznego Zakonu Sufi. Każdy murid (uczeń) sufickiej Drogi recytuje, intonuje lub powtarza w myśli wersety tej Modlitwy (Salât) kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt razy każdego dnia swego życia. Wierni duchowej Drodze objawionej przez Archanioła Gabriela intonują zwykle nie mniej niż 17 razy dziennie, częściowo półgłosem, a częściowo w myślach. Modlitwa Otwierająca bywa też tematem skupienia myśli w czasie podróży czy spaceru. Częste powtarzanie słów Otwarcia w myślach, w różnych warunkach i okolicznościach może być źródłem Radości i Ekstazy, źródłem Azîm dla wszystkich, którzy poczuwają się do jedności serca z Zakonem Sufi lub Bractwem Subudh. Fâtiha jest sposobem oddawania czci i chwały Bogu Stwórcy, sposobem objawionym przez Archanioła Gabriela Abrahamowi i Izmaelowi a potem ponownie Muhammadowi. Odkrycie, jak każdy werset, staje się ideą objawiającą kolejny stopień ścieżki Mądrości, staje się zadaniem Pielgrzyma podążającego za przewodnictwem w każdym z sufickich zakonów życia mistycznego. Nie można zrobić żadnych postępów na duchowej drodze sufickich zakonów bez należytego utwierdzenia i pogłębienia Fâtiha w swoim sercu i umyśle. Myśli i uczucia adepta muszą zacząć żyć wpierw tą Modlitwą, zanim człowiek poszukujący będzie mógł otrzymać właściwe duchowe przewodnictwo.

W imię Boga Miłosiernego i Łaskawego

Chwała Bogu Panu Światów.

Miłosiernemu i Łaskawemu

Królowi dnia Sądu.

Ciebie jednego czcimy i ciebie jednego prosimy o pomoc.

Prowadź nas Drogą prostą,

Drogą tych, których obdarzyłeś Dobrodziejstwami (Miłością),

nie zaś tych, na których jesteś zagniewany ani tych, którzy błądzą.  

Sufickie Serce ze Skrzydłami, Sierpem Księżyca i Gwiazdą - Symbol Sufizmu

2. Siedem Wersetów często powtarzanych to esencja całej Świętej Księgi objawionej przez Gabriela, a bez pojęcia Fâtiha nikt nie zrozumiał jeszcze istoty Orędzia Sufich. Siedem gromów przemawiających swym głosem, o których mówi Apokalipsa Jana, to właśnie proroctwo o Siedmiu Wersetach Salât, Modlitwy zwanej też Chwalebną (Hamd) i Rozkoszną (Azîm). Otwarta książeczka Apokalipsy to także symbol naszej sufickiej Modlitwy, gdyż hebrajskie Fatoah oznacza waśnie zdolność Otwarcia wnętrza człowieka przed Bogiem Stwórcą i każdy kto odczyta Ap.10.1-3 zrozumie to proroctwo Gabriela dane wieki przed ponownym objawieniem Modlitwy Mohammadowi. Recytując Siedem Wersetów podążamy w ślady proroków posłanych do całej ludzkości, Abrahama, Izmaela i Mohammada. Jest to pewny kierunek, pewne ślady i znaki oraz pewne przewodnictwo. Adepci sufickiej Drogi Bożej (Sirât) kultywują codziennie głębsze rozważanie jednego z wersetów Modlitwy, aby odkryć płynące tym przewodem niebiańskie objawienie. Jeśli w niedzielę pierwszego dnia świętego tygodnia weźmiemy pierwszy werset, Bismillâh ar-Rahmân ar-Rahîm jako recytację i temat rozmyślania, to w sobotę - ostatniego dnia Świętego Tygodnia dojdziemy do wersetu siódmego rozpoczynającego się słowem Sirât (Drogą). Jest to sposób rozmyślania, medytacji, przepisany przez autentycznych przewodników sufickiej linii przekazu dla adeptów stawiających pierwsze kroki w Bractwie czy Zakonie Sufich. Każdy autentyczny Ruch Suficki wysuwa Modlitwę Otwierającą na pierwszy plan jako kluczową dla zrozumienia Przesłania Sufich. Sura (Księga) ta stanowi streszczenie Świętych Pism, oświeca wzniosły cel stworzenia człowieka oraz naucza, że stosunek Boga do człowieka opiera się na Miłosierdziu (Rahmân) oraz Łasce (Rahîm). Pierwszy werset Modlitwy winien adept wspominać rozpoczynając swój dzień, posiłek, pracę, podróż, a także wszelkie dobre dzieło jakie czyni, nawet miłosny stosunek czy towarzyskie spotkanie. Recytowanie pierwszego wersetu, najlepiej trzykrotnie, powinno przeniknąć każdy aspekt życia adepta jako chwila refleksji i skupienia.