Pir-o-Murshid Hazrat Inayat Khan

Hazrat Inayat Khan - Pir-o-Murshid Zakonu Sufi na Zachodzie

Życiorys HIK w wielkim skrócie 

Pir-o-Murshid Hazrat Inayat Khan

Hazrat Inayat Khan — wybitny muzyk, poeta, pisarz, praktyk ścieżki sufi (ṣūfī) nauczyciel i mistrz suficki. Jako pierwszy dokonał pełnego przeniesienia nauczania sufich na Zachód, do Ameryki i Europy. Założyciel Zakonu Sufi na Zachodzie (The Sufi Order in the West), którego współczesna nazwa to Międzynarodowy Zakon Suficki (Sufi Order International). 

Urodził się około północy dnia 5 lipca 1882 roku w Barodzie, w Indiach, w muzułmańskiej rodzinie słynnych muzyków, którzy mieli prawo użytkowania nadawanego od czasów mogolskich tytułu Khan, w spolszczeniu pisanego jako Chan (Wódz, Lider, Król). Khan to imię tytularne pochodzenia mongolskiego i turkijskiego, a najsłynniejszą osobą nazywaną per Khan jest Czyngis Chan (Genghis Khan) czy chociażby Timur Chan. Sufi Khan oznacza lidera czy dosłownie Króla Sufich. 

Dom rodzinny Hazrat Inayat Khana był salonem artystycznym, w którym spotykali się przedstawiciele świata sztuki — literaci, malarze, filozofowie, a także mistycy różnych wyznań religijnych. Od dzieciństwa uczył się gry na winie, tradycyjnym indyjskim instrumencie strunowym, zdobywał nagrody i wyróżnienia. Jako osiemnastolatek odbył pierwsze tournée po Indiach. Jego talent zyskał wówczas powszechne uznanie. W roku 1903 roku opublikował w Hindustanie zbiór 75 klasycznych pieśni indyjskich.

Jego pierwszym nauczycielem duchowym był pochodzący z Medyny Mohamed Abu Hasan, mistrz sufickiej szkoły Czisti (Chishty, Ćiśti). Pod jego kierunkiem Hazrat Inayat Khan zgłębiał także nauki kilku innych szkół sufickich, między innymi: Nakszbandi, Suhrawardi i Qadiri. Podczas trwających kilka lat studiów mieszkał w Kalkucie. Wkrótce po ukończeniu nauki, w 1910 roku, zainspirowany przez murszida (przewodnika duchowego, mistrza prawości i sprawiedliwości), wyruszył do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, aby szerzyć posłanie sufich w kulturze Dzikiego Zachodu. Przez dziesięć lat podróżował po USA i Europie. Dawał koncerty i wykłady, akompaniował słynnym tancerkom: Macie Hari i Ruth Saint Denis.

Pierwszy krąg uczniów czyli sufickich murid stworzył w San Francisco w USA. W roku 1920 osiadł na stałe w Suresnes pod Paryżem. Założył tam europejską szkołę suficką, gdzie prowadził wykłady i warsztaty. Był niestrudzonym nauczycielem, pisarzem i muzykiem.

W 1926 roku dla poratowania zdrowia wyjechał do rodzinnego kraju. Podłamany był postawą ludzi z Zachodu, którzy często porzucali inicjacyjną ścieżkę duchowego rozwoju, co jest zupełnie nie do przyjęcia na Wschodzie. Zmarł w Delhi 5 lutego 1927 roku, pozostawiając jako jedynego legalnego sukcesora swojego nieletniego syna, Pir Vilayat Inayat Khana. 

Zainicjowany przez Hazrat Inayat Khana Sufizm Zachodu, nie jest religią, a raczej ucieleśniającą ideały humanizmu ścieżką życia, której obce są wszelkie bariery rasowe, czy wyznaniowe. Naczelną zasadą jego nauk było poszukiwanie esencji łączącej wszystkie religie świata — w trakcie wykładów często mawiał: — Sufi widzi prawdę we wszystkich religiach. Podobnie w tematyce sufizmu i zakonów oraz bractw sufickich Hazrat Inayat Khan mawiał: - Wszystkie zakony sufickie są jednym zakonem. Sufizm jest jeden. 

Murshid Samuel Lewis - Sufi SAM

Murshid Samuel Lewis - Sufi Ahmed Murad Chishti 

Samuel L. Lewis znany także jako Sufi SAM, Murshid SAM oraz Sufi Ahmed Murad Chisti (1896-1971) urodził się 18 października 1896 roku w amerykańskiej rodzinie żydowskiego pochodzenia. Matką Samuela Lewisa była Harriett Rosenthal - córka znanego i szanowanego bankiera Lenore'a Rothschilda. Ojcem był Jacob Lewis - wiceprezydent holdingu przedsiębiorstw Levi Strauss. Dzięki rodzicom i osobom najbliższym od wczesnego dzieciństwa młody Samuel bardzo interesował się mistycyzmem i duchowością. W 1919 roku młody Samuel Lewis wstąpił do wspólnoty sufickiej w Fairfax w Kalifornii prowadzonej przez Murshidę Rabię Martin, uczennicę duchową wielkiego sufiego i muzyka znanego jako Hazrat Inayat Khan (Nizami Chishti). W 1920 roku młody Samuel Lewis zetknął się także z mistrzem Zen Nyogen Senzaki ze szkoły Rinzai. Najbardziej znaną na świecie aktywnością zainicjowaną i rozpowszechnioną przez Samuela Lewisa są Tańce Światowego Pokoju (TŚP) znane pod angielską nazwą Dances of Universal Peace (DUP). Murshida Rabia Martin była w swoich czasach wybitną ekspertką od Żydowskiej Kabały (Kabalah) oraz Egipskiej i Tybetańskiej Księgi Śmierci. 

Maqbara Dargah Hazrat Pir Samuel Lewis (1896-1971)

Matka w okresie ciąży miała częste sny i wizje biblijnego proroka Samuela, z których jeden był szczególnie realistyczny, i z tego powodu czując, że to jej dziecko będzie jakieś niezwykłe u Boga, dała młodemu chłopcu na imię Samuel - po biblijnym proroku o tym imieniu, który przychodził do niej w snach. Ojciec jednakże ignorował metafizyczne i duchowe zainteresowania swojego najstarszego syna, który zgodnie z żydowskimi oczekiwaniami winien się zajmować interesami, doglądać rodzinnego przedsiębiorstwa i materialnych zdobyczy w świecie. Już jako dziecko, w wieku lat trzynaście Samuel interesował się wielce zjawiskami paranormalnymi, badaniami psychicznymi i mistycyzmem. W wielu lat 18-cie czyli w roku 1915-tym trafił w Pałacu Nauki w San Francisco (taki tamtejszy Pałac Kultury i Nauki) na wykłady z teozofii w których usłyszał, że wszystkie religie pochodzą od tego samego Boga i ezoterycznie są w zasadzie jedną i tą samą religią daną przez tego samego Boga. 

W 1923 roku po czterech latach intensywnego studiowania nauk sufickich i praktykowania wasif oraz dhikrów sufickich u Murszidy Rabii Martin, młody Samuel Lewis otrzymał inicjację z rąk samego mistrza sufickiego Hazrat Inayat Khan. W 1925 roku w czasie sufickiego odosobnienia w ośrodku Kaaba Allah w Fairfax w Kalifornii prowadzonym przez Murszidę Rabię Martin miał wizje kilku dawnych proroków, w tym Khizra, Eliasza oraz Muhammada, a następnie rozpoczął działalność pisania poezji i traktatów mistycznych. Aż do swojej śmierci Murshid Samuel Lewis trzymał się wskazówek i doświadczeń mistycznych uzyskanych w czasie tego sufickiego odosobnienia ze świętymi prorokami, które były widać bardzo silne i głębokie. W 1926 roku Hazrat Inayat Khan potwierdził Samuelowi autentyczność jego mistycznych doświadczeń oraz ich głębi i zlecił wiele zadań do wykonania, w tym uczynił Samuela Lewisa Protektorem Orędzia Sufi czyli Strażnikiem Ścieżki Sufich w USA (Protector of the Message), co tradycyjnie odpowiada pozycji, roli i odpowiedzialności Szajcha w szkołach, zakonach, lożach i bractwach sufickich na Wschodzie. 

Sufizm - Perły Mądrości

Perły Mądrości - Wybór sentencji do kontemplacji 

Z Nauk Sufickich Pir-O-Murszid Hazrat Inayat Khan

Aby nam pomagały... 

Aby nam zachęcały... 

Aby nas inspirowały... 

13 września 1910 r. 

Pir-o-Murszid Hazrat Inayat Khan

1. Wyobraźcie sobie następny dzień po tym, jak opuściłem mój kraj! Czy były jakieś pieniądze? Czy były jakieś środki? Czy była jakaś organizacja? Nie miałem grosza przy duszy. Tym co posiadałem była wiara i ufność w Przyczynę i w Boga, Bóg był moim skarbem i był to Jego Zamiar, Jego Sprawa, a Jego Sprawa może być niezależna od ziemskich skarbów. Ponieważ jest to Sprawą Boga, będzie wypełnione. 

2. Nie ma wątpliwości jeśli chodzi o sukces Orędzia. Nie jest to zaplanowane przez człowieka ani też jego przedsięwzięcie. Jest to Orędzie (Przekaz, Posłanie) Boga. Orędzie, które uszy serca mogą usłyszeć lepiej niż zewnętrzne uszy. Dusza sama w sobie jest w tym stanie zrozumieć słowa Orędzia, ponieważ Dusza jest tym, co może rozeznać Głos oraz to, skąd przychodzi. 

3. Tak więc murid, którzy myślą, współczują i słyszą To Wołanie, muszą być również gotowi, aby czynić wszystko cokolwiek leży w ich mocy, dla uczynienia Ścieżki Orędzia łatwą, gdyż w rzeczywistości jest ona od początku do końca ścieżką Chrystusa. 

4. Orędzie służy wprowadzaniu głębszego zrozumienia pomiędzy Narodami i Rasami, jednocząc w ten sposób Rodzaj Ludzki. Orędzie służy przełamaniu nastroju zgorzknienia, który istnieje wszędzie pomiędzy ludźmi. 

5. Przeznaczeniem Orędzia jest przebudzić ludzkość ku nowej Duchowej Świadomości. 

6. Całe to przejawienie (świat przejawiony) jest Jedną Całością, w której każda dusza ma swoje miejsce. W całym wszechświecie nie ma ani jednej duszy, która byłaby duszą obcą. 

7. Tym, co jest teraz konieczne to to, żeby braterstwa nauczano nie tylko jako zasady moralnej, ale jako Duchowego Prawa. Jest to tym braterstwem, które musi być urzeczywistnione.