Kontemplacje sufickie
Sufi z natury praktykują kontemplacje, głębokie rozmyślania i duchową, metafizyczną zadumę. Droga Sufi nie jest kolejną religią, lecz pogłębioną medytacją Boga Absolutu, kontemplacją boskiego pierwiastka wspólnego wszystkim mistykom. Praktycy Sufi to zwolennicy kierunku życia propagującego kontemplację jako środek do osiągnięcia całkowitego zjednoczenia się z Bogiem, Absolutem, Wszechduchem. Sufi opracowali zaawansowany system ćwiczeń cielesnych i duchowych mających doprowadzić człowieka do doskonałości. Znaną praktyką sufizmu jest kontemplacyjne, związane z kontrolą oddechu powtarzanie 99 Imion Boga, a także ekstatyczny taniec i mistyczna poezja. Chociaż odległość ludzi od Boga jest według nauk sufizmu nieskończenie wielka, może ją pokonać żarliwe oddanie, współczucie i miłosierdzie. Koncentracja i kontemplacja są wielkimi rzeczami. Żadna jednak kontemplacja nie jest większa niż życie jakie mamy wokół siebie każdego dnia. Kontemplacja - to typ medytacji związany z rozwijaniem wglądu zwanego kaszf (olśnienie) za pomocą analitycznego poznawania w to jak przejawiają się zjawiska, a nie jak się jedynie wydają przejawiać, tj. dany obiekt bądź obiekty kontemplacji.
 |
| Jhuleylal - Pir Tahir |
Kontemplacja - (łac.) contemplatio, w filozoficznych doktrynach mistycznych sposób lub rodzaj najwyższego poznania, polegający na oglądzie intuicyjnym, sposób poznania prawdy poprzez oświecenie przez Boga w czasie mistycznej kontemplacji pozwalającej na osiągnięcie jej pełni i pewności. Czasem kontemplację utożsamia się z medytacją suficką, z medytacją mistyków, różokrzyżowców i gnostyków. Autentyczna kontemplacja prowadzi do zrzucenia wszelkich masek i poznania prawdy o sobie w Świetle Boga (An-Nur). Osoba zostaje przez kontemplację oczyszczona i przekształcona, by całe swe życie oddać Umiłowanemu Bogu! Kontemplacja jest poddaniem się wewnętrznym tchnieniu Ducha Świętego - Ruh-al-Quddus. Kontemplacja jest w dużym stopniu słuchaniem i przyjęciem słowa Bożego objawianego w natchnieniu przez mistyków, przez mistrzów Ścieżki Sufi. Kontemplacja w rozumieniu mistyków nie jest techniką, lecz darem Boga, darem rozmiłowania w kontemplowaniu nauk objawionych i natchnionych. Kontemplacja polega na duchowym zjednoczeniu Boga i człowieka. Kontemplacja jest widzeniem boskości z pomocą nasion natchnionych myśli duchowych. Kontemplacja kieruje wzrok na tajemnice życia duchowego, na tajemnice duszy, prawdziwej jaźni.
Kontemplacja ma kilka podstawowych znaczeń:
1. pogrążenie się w myślach, zanurzanie się w myślach;
2. przyglądanie się czemuś w skupieniu;
3. w mistycyzmie: modlitwa wewnętrzna;
4. filoz. proces biernego poznawania rzeczywistości przez jednostkę;
Na każdą myśl poświęcamy kilka lub kilkanaście minut, w czasie których wielokrotnie myśl dnia czytamy, dosłownie zanurzając się coraz głębiej w tej myśli, wyobrażając sobie co myśl przedstawia, wczuwając się w umysł autorów tych kontemplacyjnych myśli, którymi są indyjscy mistrzowie sufi. Łączymy myśl z głębokim i energetycznym oddechem. Kontemplator przeżywa duchową myśl nasienną głęboko w tajemnej komnacie serca. Nazwa kontemplacja wywodzi się z łaciny i oznacza uważne przyglądanie się, oglądanie. Jest to odmiana modlitwy, podczas której modląca się osoba spogląda z miłością na Boga i na Boże tajemnice. Kontemplację będącą wynikiem pilnego ćwiczenia nazywamy „nabytą". Jeżeli zaś została nam ona po prostu dana jako szczególny dar Boży, nazywamy ją „wlaną". Grecy uważali, że w rozwoju duchowym człowieka kontemplacja jest czymś ważniejszym, niż działanie. Kontemplacja jest ciągłym, pełnym oddania, umiłowania i tęsknoty, wyczuleniem na Boga, Absolut. Dlatego wyrazem najgłębszej tęsknoty ludzkiego serca jest żywa modlitwa kontemplacyjna. W kontemplacji bardzo mocno angażujemy wyobraźnię i przeżycia.
Poezja, muzyka i sztuka mają coś wspólnego z doświadczeniem kontemplacyjnym. Jednak kontemplacja leży poza estetyczną intuicją, poza sztuką, poza poezją. Tak naprawdę jest również poza filozofią, jak też spekulatywną teologią. Streszcza, przekracza i wypełnia je wszystkie, a mimo to jednocześnie zdaje się w pewnym sensie im zaprzeczać i zajmować ich miejsce. Kontemplacja jest zawsze poza zasięgiem naszej wiedzy, poza naszym światłem, poza systemami, poza wyjaśnieniami, poza dyskursem, poza dialogiem, poza naszym „ja”. Kontemplacja widzi „bez widzenia” i zna „bez poznawania”. Jest to niezmierzona głębia wiary, wiedza zbyt głęboka, by mogła być uchwycona w obrazach, w słowach czy nawet w jasnych pojęciach. Można się o nią otrzeć za pomocą słów, symboli, ale właśnie kiedy kontemplacyjny umysł próbuje pokazać, co wie, wycofuje to, co powiedział, i zaprzecza temu, co potwierdził. Bowiem w kontemplacji wiemy „nie wiedząc”. Lub raczej wiemy poza wszelką wiedzą czy „niewiedzą”. By wejść do królestwa kontemplacji, trzeba, w pewnym sensie, umrzeć: ale ta śmierć jest w istocie wejściem na wyższy poziom życia. Jest to śmierć na rzecz życia, która pozostawia za sobą to wszystko, co znamy lub cenimy jako życie, jako myśl, jako doświadczenie, jako radość, jako bycie. Zatem, innymi słowy, kontemplacja suficka sięga ku wiedzy, a nawet doświadczeniu transcendentnego i niewyrażalnego Boga.
Kontemplacja jest także odpowiedzią na wołanie: wołanie Tego, Który nie ma głosu, a Który jednak mówi we wszystkim, co jest, a przede wszystkim w głębinach naszego własnego bytu: bo my sami jesteśmy Jego słowami. Kontemplacja jest echem, jest głębokim rezonansem w prawdziwym centrum naszego ducha, w którym samo nasze życie zatraca swój indywidualny głos i pobrzmiewa potęgą i miłosierdziem tego, który jest Ukryty i Żyjący. Kontemplacja jest czymś więcej niż rozważaniem abstrakcyjnych prawd o Bogu, czymś więcej nawet niż poruszającą medytacją rzeczy, w które wierzymy. Jest to przebudzenie, oświecenie i zadziwiające, intuicyjne uchwycenie, dzięki któremu miłosierdzie zdobywa pewność co do Boskiej twórczej i dynamicznej interwencji w naszym codziennym życiu. Kontemplacja nie jest jedynie „odnajdywaniem” jasnego pojęcia Boga i zamykaniem Go w obrębie ograniczeń tego pojęcia, jako więźnia, do Którego zawsze może wrócić. Przeciwnie, kontemplacja jest przenoszona przez Niego do Jego własnego królestwa, Jego tajemnicy i Jego wolności.
Kontemplacja to wiedza czysta i dziewicza, zdolna do podążania za Słowem, „dokądkolwiek by Ono Szło”. Otwórzmy swoje serca dla kontemplacji, abyśmy otrzymali dar, który z pewnością będzie nam dany, a następnie pozwólmy Bożej Duszy obudzić się w swoim sercu. Wejście na drogę kontemplacji jest doświadczeniem wewnętrznego przebudzenia. Każdy ma swój czas na obudzenie w nim boskiej duszy. Skupienie się, uważność są wstępem do sufickich kontemplacji. Wchodząc w boska ciszę pozwalamy się wprowadzić Bogu w Jego świat Mądrości, Światła i Prawdy. Szukamy piękna duszy, bez którego nie żyjemy prawdziwie. Brzydota, jaką w sobie ludzie często postrzegają jest spowodowana brakiem kontemplacji Boga, brakiem kontemplacji boskich przymiotów.
Kontemplacja jest sposobem czuwania, sposobem wchodzenia w świadomość Boga. Bez szczerego pragnienia poznania Boga nie ma kontemplacji. Czas kontemplacji jest także czasem uwalniania się od urazów, lęków, obawy przed tym, co może nas spotkać ze strony innych. Patrząc na Boga jesteśmy szczęśliwi, odczuwamy wieczyste szczęście i błogość. Do kontemplacji prowadzi ciągłe powtarzanie natchnionego wersetu, złotej myśli pochodzącej z objawiania czy natchnienia. Odpoczywamy w kontemplacji, odchodzi zmęczenie, a nawet znudzenie życiem. Pojawia się odczuwalna bliskość Boga, pojawia się świadomość Boga, Absolutu.
Roczny kalendarz sufickich kontemplacji
Styczeń
1.01. Jak woda w fontannie wznosi się jako jeden strumień, a spada w wielu kroplach rozdzielana przez czas i przestrzeń - tak samo i objawienie jedynego strumienia prawdy.
2.01. Wszystkie imiona i kształty są odzieżą i okryciem pod którym ukryte jest jedyne życie.
3.01. Prawda bez zasłony jest zawsze mało interesująca dla ludzkiego umysłu.
4.01. Kiedy stoisz plecami do słońca, twój cień jest przed tobą, kiedy zwrócisz się twarzą do słońca, twój cień będzie padał z tyłu.
5.01. Nikt nie może zobaczyć Boga i pozostać przy życiu. Ażeby zobaczyć Boga musimy wejść w nieistnienie.
6.01. Prawda nie może być wypowiedziana. To, co może być wypowiedziane nie jest prawdą.
7.01. Jedyną mocą dla mistyka jest moc miłości (miłowania).
8.01. Gdyby tylko ludzie poznali swoją własną religię - jakże staliby się wtedy tolerancyjni i jakże wolni od jakiejkolwiek niechęci przeciw innym religiom.
9.01. Prawdziwym znaczeniem ukrzyżowania jest ukrzyżowanie fałszywej jaźni tak, ażeby prawdziwa jaźń mogła wzrastać. Tak długo, jak fałszywa jaźń nie jest ukrzyżowana, tak długo prawdziwa jaźń nie jest urzeczywistniona.
10.01. Ideał jest poza możliwością wyjaśnienia. Analizowanie Boga jest detronizowaniem Go.
11.01. Kiedy wzrasta płomień miłości, świadomość Boga odsłania się sama.
12.01. Pokój jest doskonałą działalnością. Doskonałym jest to. co zupełne we wszystkich swoich aspektach, zrównoważone we wszystkich kierunkach i całkowicie objęte kontrolą woli.
13.01. Pobożny człowieku! Nie ograniczaj Boga do swoich cnót. On jest poza twoimi cnotami.
14.01. Skłonności człowieka są, korzeniem drzewa jego życia.
15.01. O tak, nauczaj twoich zasad dobroci, ale nie zamierzaj ograniczyć Boga wewnątrz nich. Dobroć każdego człowieka jest czymś dla niego samego szczególnym.
16.01. Główną lekcją religii jest nauczenie się przyjmowania norm Boga i zaprzestanie pragnień dostosowywania świata do własnej normy dobra.
17.01. Myśl przędzie nić przeznaczenia.
18.01. Subtelność wytwarza piękno. Subtelność jest kosmykiem włosów Umiłowanego.
19.01. Król zawsze jest królem, czy to w koronie z klejnotów, czy też w odzieniu żebraka.
20.01. Traktować każdą ludzką istotę jako sanktuarium Boga to wypełnić wszelką religię.
21.01. Mądry człowiek powinien utrzymywać równowagę pomiędzy miłością i mocą; miłość utrzymywać w jej naturze wzrastania i rozprzestrzeniania się, a w tym samym czasie wzmacniać wolę tak, ażeby serce nie mogło być łatwo zranione.
22.01. Niepowodzenia przychodzą kiedy wolę poddajemy rozumowi.
23.01. Powodzenie przychodzi kiedy rozum /magazyn pamięci/ poddajemy woli.
24.01. Na każde wołanie jest odpowiedź. Bóg przychodzi do tych, którzy Go wołają.
25.01. Ten, który myśli wbrew własnym pragnieniom jest swoim własnym wrogiem.
26.01. Mózg mówi poprzez słowa, serce w spojrzeniu oczu, a dusza poprzez promieniowanie, które magnetyzując wszystko, zmienia atmosferę.
27.01. Miłość jest towarem pożądanym przez cały świat. Jeśli przechowujesz ją w swoim sercu, każda dusza stanie się twoim klientem.
28.01. Szczerość jest klejnotem, który tworzy się w muszli serca.
29.01. Poczucie winy jest najgorszym ubóstwem. Przygniata człowieka dopóty, dopóki nie widzi on niczego więcej oprócz choroby, cierpienia i bólu.
30.01. Serce nie jest żywym zanim nie doświadczy bólu.
31.01. Przyjemności życia są zaślepiające. Miłość jest tym, co oczyszcza rdzę z serca, zwierciadła duszy.
Luty
1.02. Ból miłości jest dynamitem, który rozbija serce, nawet gdyby było tak twarde jak skała.
2.02. Nasze cnoty są stwarzane przez miłość, a nasze grzechy przez jej brak.
3.02. Miłość jest esencją wszelkiej religii, mistyki i filozofii.
4.02. Umysł jest światem, światem który człowiek stworzył i w którym żyje przyszłością jak pająk w utkanej przez siebie pajęczynie.
5.02. Mistycyzm bez żarliwości jest jak nieugotowane pożywienie: nigdy nie może być przyswojony.
6.02. Ten, który przechowuje zło w swoim sercu nie może zobaczyć piękna.
7.02. Mądry człowiek studiując naturę wchodzi w jedność przez jej różnorodność i urzeczywistnia osobowość Boga poświęcając swoją własną.
8.02. Do tych, których lubimy, miłość przejawiamy jako miłość a do tych, których nie lubimy jako przebaczenie.
9.02. Miłość przyprowadza człowieka ze świata jedności do świata różnorodności i ta sama siła może przeprowadzić go spowrotem, ze świata różnorodności do świata jedności.
10.02. Ktokolwiek zna tajemnicę wibracji, ten rzeczywiście zna wszystkie rzeczy.
11.02. Ten, który osiąga stan obojętności bez doświadczania zainteresowań w życiu jest niekompletny i jest podatny na kuszenie przez zainteresowania w każdej chwili. Ten jednak, który osiąga stan obojętności przechodząc przez zainteresowania /pasje/ rzeczywiście osiąga stan błogosławiony.
12.02. Mądrość iest większa i trudniejsza do osiągnięcia niż intelekt, pobożność czy uduchowienie.
13.02. Mądrość jest inteligencja w swej czystej istocie, która nie musi być zależna od wiedzy imion i form.
14.02. Człowiek tworzy swoją przyszłość przez swoje działania. Każde jego dobre czy złe działanie rozprzestrzenia swoje wibracje i staje się znane w całym wszechświecie.
15.02. Wszechświat jest jak kopuła - drga, tym co w niej mówisz i odpowiada ci spowrotem tym samym. Jest to więc również prawo działania: zbieramy to co zasiewamy.
16.02. Zawsze poszukujemy Boga gdzieś daleko, choć cały czas jest On bliżej nas niż nasza dusza.
17.02. Koncentracja i kontemplacja są wielkimi rzeczami. Żadna jednak kontemplacja nie jest większa niż życiejakie mamy wokół siebie każdego dnia.
18.02. Ten, który spodziewa się zmienić świat będzie rozczarowany, musi bowiem zmienić swój pogląd. Kiedy jest to zrobione, wtedy przychodzi tolerancja i przebaczenie wtedy nie nie będzie czegoś czego nie mógłby znieść.
19.02. Wyrzeczenie się tego czego nie jesteśmy w stanie osiągnąć, nie jest prawdziwym wyrzeczeniem - jest to słabość.
20.02. Religią każdego człowieka jest spełnienie zamiaru jego duszy. Kiedy jest on na ścieżce tego spełnienia, wtedy jest on religijny. Kiedy odchodzi on z tej ścieżki, wtedy jet bezbożny.
21.02. Reformator przychodzi zaorać ziemię, prorok przychodzi posiać ziarno, a kapłan przychodzi zebrać żniwo.
22.02. Życie jest sposobnością dla zaspokojenia głodu i pragnienia duszy.
23.02. Prawda sama w sobie przynosi powodzenie. Zakłamanie jest marnotrawieniem czasu i stratą energii.
24.02. Nie obawiaj się Boga lecz świadomie miej wzgląd na to, co jest Mu przyjemne, a co jest Mu nieprzyjemne,.
25.02. Ten, który przegrywa ze sobą, przegrywa we wszystkim. Ten, który zwycięża nad sobą, zwycięża we wszystkim.
26.02. Kiedy człowiek wznosi się ponad namiętność, wtedy zaczyna poznawać miłość.
27.02. Wierz w Boga z dziecięcą szczerością, ponieważ prostota połączona z inteligencją jest oznaką Świętości.
28.02. Ten, który potrafi dorosnąć do swego ideału, jest królem życia. Ten, który nie potrafi, jest życiowym niewolnikiem.
29.02. Każda chwila naszego życia jest bezcenną sposobnością.
Marzec
1.03. Natura przemawia głośniej niż wołanie z minaretu.
2.03. Kapłan daje błogosławieństwo od kościoła. Pochylone gałęzie drzewa dają w swym ukłonie błogosławieństwo od Boga.
3.03. Dusza przynosi swe światło z niebios, umysł czerpie swą wiedzę z Ziemi. Dlatego, gdy dusza wierzy mocno, umysł ciągle jeszcze wątpi.
4.03. Pył wpada w oczy tego, który rzuca go ku słońcu.
5.03. Człowiek sam tworzy swoją dysharmonię.
6.03. Prawdziwe ciało Boga jest w sercu człowieka. Kiedy jest ono zamrożone przez zgorzknienie i nienawiść, drzwi świątyni są zamknięte, a światłość jest ukryta.
7.03. Fałszywa miłość jest tą, która nie wykorzenia z człowieka określenia "Ja". Pierwszą i ostatnią lekcją miłości jest "nie-ja".
8.03. Nie możesz być koniem i jeźdźcem w tym samym czasie.
9.03. Ważniejszym jest znać prawdę o samym sobie niż próbować odkryć prawdę niebios i piekieł.
10.03. Każde osiągniecie człowieka jest odpowiednie do jego rozwoju.
11.03. Człowiek widzi to, co widzi i nie może wiedzieć poza tym.
12.03. Źródło prawdy jest wewnątrz człowieka. On sam jest przedmiotem swego urzeczywistnienia.
13.03. Gdy życie odsłania się człowiekowi, pierwszą lekcją do nauczenia się jest pokora.
14.03. Bóg jest prawdą i prawda jest Bogiem.
15.03. Zanim człowiek nie zatraci się w wizji Boga, nie może powiedzieć, że żyje naprawdę.
16.03. Ma każdym stopniu ewolucji ludzkie urzeczywistnienie Boga zmienia się.
17.03. Zaprawdę, zwycięzcą jest ten, kto pokonał siebie samego.
18.03. Modlitwa jest największą cnotą i jedyną, drogą uwolnienia ze wszelkiego grzechu.
19.03. Szczerym wielbicielem jest ten, który najlepiej wie jak upokorzyć się przed Bogiem.
20.03. Mądrym jest widzieć wszelkie rzeczy i odwrócić nasze oczy od wszystkiego tego, co powinno być przeoczone.
21.03. Nasza dusza jest błogosławiona odbiciem chwały Bożej kiedykolwiek nasze usta wielbią Boga.
22.03. Jest jeden nauczyciel - sam Bóg. Wszyscy jesteśmy jego uczniami.
23.03. Wszelka ziemska wiedza jest jak chmura zakrywająca słońce.
24.03. Pierwszym znakien urzeczywistnienia prawdy jest tolerancja.
25.03. Ten, który jest wypełniony przez wiedzę imion i kształtów nie jest kompetentny w wiedzy Boga.
26.03. Człowiek jest bliższy Bogu niż ryby oceanowi.
27.03. Cierpliwość jest procesem przez który przechodzi dusza ażeby stać się drogocenną.
28.03. Zanim serce nie będzie puste, nie może otrzymać wiedzy Boga.
29.03. Człowiek poznaje prawdę stosownie do swojego rozwoju.
30.03. Nigdy nie upokarzamy wystarczająco naszych ograniczonych jaźni przed bezgraniczną doskonałością.
31.03. Wypowiadanie imienia Boga jest właśnie tym błogosławieństwem, które może wypełnić duszę światłem, radością i szczęściem tak jak nic innnego.
Kwiecień
1.04. Kiedy wielbimy piękno Boga, dusza wypełnia się błogosławieństwem.
2.04. Współczucie jest korzeniem religii i tak długo jak duch współczucia żyje w twoim sercu, tak długo masz światło religijności.
3.04. Życie dla człowieka zaabsorbowanego sobą jest cierpieniem.
4.04. Okazywanie sympatii jest wszechwładzą, pragnienie jej od innych jest niewolą.
5.04. Bóg mówi do uszu każdego serca, lecz nie każde serce jest tym które słucha.
6.04. Tak jak możemy widzieć, gdy oczy są otwarte, tak też możemy rozumieć kiedy otwarte jest serce.
7.04:. Rozpoznać Boga to być umarłym dla ego.
8.04. Tak jak światło słońca pomaga roślinom wzrastać tak boski duch pomaga duszy Ku jej doskonałości.
9.04. Rzeczy są wartościowe kiedy ich szukamy, ponieważ wtedy tylko znaną czynimy ich wartość.
10.04. Kiedy człowiek patrzy na ocean może widzieć tylko tę jego część, która zawarta jest w szerokości jego widzenia. Tak też jest z prawdą.
11.04. Nie jest ważną sprawą sposób w jaki człowiek oddaje swą cześć i szacunek wielbionemu bóstwu; istotnym jest tylko jak szczery jest w swoim oddaniu.
12.04. Idea Boga jest mostem łączącym ograniczone życie z Nieograniczonym: ktokolwiek przechodzi przez ten most, bezpiecznie przechodzi od ograniczonego do nieograniczonego.
13.04. Ten, który chce zrozumieć będzie rozumiał.
14.04. Człowiek jest obrazem odbicia swego wyobrażenia. Jest tak wielki lub tak mały jak myśli o sobie.
15.04. Najwięksi nauczyciele ludzkości stają się strumieniami miłości.
16.04. "Bóg jest miłością" trzy słowa, które otwierają niekończące się królestwo dla myśliciela, który pragnie spróbować głębi tajemnic życia.
17.04. Tym, co tworzy fale i ryczące kipiele jest powierzchnia morza: głębia zaś pozostaje w milczeniu.
18.04. Nasz sukces czy niepowodzenia zależy od harmonii lub dysharmonii naszej własnej woli z wolą Boga.
19.04. Fala uzmysławia sobie: "Ja jestem morzem" i poprzez upadek w morze pada na twarz przed swoim bogiem.
20.04. Tajemnica szczęśliwości jest ukryta pod zasłoną duchowej wiedzy.
21.04. Kiedy dusza jest najpierw zrodzona u fałszywej jaźni, jest ślepa. U prawdziwej jaźni dusza otwiera swoje oczy.
22.04. Nauczyć się lekcji jak żyć jest ważniejszym niż jakiekolwiek psychiczne czy tajemne wykształcenie.
23.04. Wiedza bez miłości jest bezużyteczna.
24.04. Celem mistyka jest utrzymywać się blisko idei jedności i poznać kiedy jesteśmy zjednoczeni.
25.04. Spanie jest wygodne, a przebudzenia interesujące.
26.04. Każda chwila ma swoje szczególne posłanie.
27.04. Prawdziwym zadaniem nabożeństwa jest uczynienie Boga rzeczywistością.
28.04. Każda namiętność, każda emocja, wywiera swój wpływ na umysł. Każda zmiana umysłu, jakkolwiek delikatna wywiera swój wpływ na ludzkie ciało.
29.04. Jakąż prawdę mogą wymienić dusze, kiedy spotykają się ze sobą! Choć jest to wypowiedziana w milczeniu zawsze z pewnością osiąga swój cel.
30.04. Wszelkie osiągnięcia, czy to materialne, czy duchowe, czy moralne czy też mistyczne są odpowiedzią dla własnego charakteru człowieka.
Maj
1.05. Możesz mieć same dobre rzeczy - zdrowie, przyjaciół, dobrobyt, miłość do dawania i miłość do otrzymywania - musisz tylko nauczyć się nie być zaślepionym przez to wszystko, nauczyć się uciąć od rozczarowania i wstrętu do idei, że rzeczy i sprawy nie są takimi jakie chcesz ażeby były.
2.05. Prawda nie musi być skrywana, ponieważ sama się zasłania przed oczyma ignorantów.
3.05. Żaden człowiek nie powinien pozwalać umysłowi być narzędziem dla innych. Ten, który nie kieruje swoin własnym umysłem traci mistrzostwo.
4.05. Odpoczynek umysłu jest tak samo konieczny jak odpoczynek ciała, choć ten pierwszy zawsze utrzymujemy w akcji.
5.05. Ci, którzy dają światu głębokie myśli są tymi, którzy kontrolują, aktywnością swoich umysłów.
6.05. Urzeczywistnienie jedności jest daleko większe niż jedność w odmienności.
7.05. Przyszłe życie jest podobne do gramofonu. Ludzki umysł tworzy nagrania; jeśli są one ciężkie, instrument daje ciężkie dźwięki, jeśli piękne, wtedy będzie śpiewał piękne pieśni. Będzie wytwarzał te same dźwięki, które człowiek doświadcza w swym życiu.
8.05. Ten, który jest zależny w widzeniu od swoich oczu, w słyszeniu od uszu, a w mowie od ust - ten jest jeszcze martwy.
9.05. Skrywając naszego ducha pod przykryciem ciała, a nasze światło pod korcem, nigdy nie pozwalamy duchowi stać się świadomym siebie.
10.05. Kiedy samych siebie oddajemy myślom o Bogu, wszelkie oświecenie i objawienie jest naszym udziałem.
11.05. Boska łączność jest najlepszym środkiem komunikacji, której prawdziwie może nas nauczyć duchowość.
12.05. Mistyk pragnie tego,co Omar Khayyam nazywa winem Chrystusa. Po wypiciu tego wina więcej już człowiek nie będzie pragnął.
13.05. Nasza ograniczona jaźń jest nurem oddzielającym nas od jaźni Boga.
14.05. Mądrość i sprawiedliwość Boga są wewnątrz nas, a jednak są daleko, ukryte za zasłoną ograniczonej jaźni.
15.05. Ten, który szuka nagrody jest mniejszy niż jego nagroda; ten zaś, który wyrzeka się rzeczy, wznosi się ponad nie wysoko.
16.05. Ubóstwo człowieka, który się wyrzeka jest prawdziwym bogactwem w porównaniu z bogactwem człowieka, który trzyma je mocno.
17.05. Miłość do Boga jest rozprzestrzenianiem się serca, a wszystkie działania, które pochodzą od wielbiciela Boga są cnotami - i nie noże być inaczej.
18.05. Bóg jest ideałem, który wznosi rodzaj ludzki do krańcowo wysokiej doskonałości.
l9.05. Ten jest mędrcem, kto traktuje spełnianie obowiązku jako przyjaciela, głupcem zaś jest ten, kto traktuje przyjaciela jako obowiązek, a niemożliwym jest ten, kto traktuje tak przyjaciół jak i obowiązki jako obcych: nie można mu pomóc.
20.05. Intuicyjny wgląd w życie jest prawdziwą religią, która sama w sobie może pomóc ludziom zrozumieć życie.
21.05. Urzeczywistnianie dla którego całość życia musimy podjąć jest urzeczywistnieniem duchowej prawdy i faktu prawdziwej demokracji. Duch jest ukształtowany w osobowości dotąd aż będzie mógł cały świat podnieść na wyższy poziom.
22.05. Doskonałe życie jest podążaniem za własnym ideałem, nie jest zaś kontrolowaniem cudzych ideałów. Opuść wszystko aby iść za własnym ideałem.
23.05. Każde życzenie człowieka odpowiednie jest dla jego rozwoju. To, do czego jest gotowy staje się dla niego upragnioną rzeczą.
24.05. Dyskusja jest dla tych, którzy mówią; "To, co ja mówię jest słuszne, a to co ty mówisz jest błędne&qout;. Mędrcy nigdy nie mówią takich rzeczy, stąd nie ma żadnej dyskusji.
25.05. Tolerancja nie przychodzi przez uczenie się lecz przez intuicyjny wgląd przez zrozumienie dzięki któremu każdemu pozwolimy przejść ścieżkę odpowiednią dla jego temperamentu.
26.05. Tak długo jak człowiek tęskni za otrzymaniem jakiegoś szczególnego przedmiotu, nie może wyjść dalej niż ten przedmiot.
27.05. Każda ludzka ścieżka jest jakby dla siebie samego. Pozwólmy człowiekowi wypełnić jego własne pragnienia ażeby był zdolny wznieść się ponad nią, do wiecznega celu.
28.05. Opanowanie siebie oznacza opanowanie wszystkiego.
29.05. Bóg jest miłością. Kiedy miłość jest przebudzona w sercu, wtedy Bóg jest w nim przebudzony.
30.05. Wszelka dysharmonia na świecie spowodowana przez różnice religijne jest wynikiem ludzkiego uchybienia w zrozumieniu, że religia jest jedna, prawda jest jedna i Bóg jest jeden: jakże więc mogłyby być dwie religie?
31.05. Użycie przyjaźni do egoistycznych motywów jest podobne do zmieszania silnej trucizny ze słodkim różanym syropem.
Czerwiec
1.06. Cielesny aspekt człowieka odwodzi go dalego od pragnień jego serca. Pragnienia serca utrzymują go z dala od ciała jego duszy.
2.06. Słowa są jedynie cieniami myśli i uczuć.
3.06. Im bardziej wzniosła dusza,tym szerszy jest punkt widzenia.
4.06. Tajemnica przyjaciela powinna być zachowana tak jak nasza własna. Błędy przyjaciela powinniśmy ukryć tak jak swoje własne.
5.06. Wyrozumiałość, cierpliwość i tolerancja są jedynymi warunkami, które utrzymują w jedności dwa oddzielne serca.
6.06. Obwiniany innych za nasze smutki i niepowodzenia nie percepując, że to my sami jesteśmy twórcami naszego świata.
7.06. Nikt nie pojawi się jako niższy od nas, kiedy nasze serce jest rozpalone uprzejmością, a nasze oczy są otwarte na widzenie Boga.
8.06. Egoizm czyni człowieka ślepym na życie.
9.O6. Dla każdej duszy ostateczne zwycięstwo w bitwie życia przychodzi, gdy wznosi się ponad rzeczy, które cenił najbardziej.
10.06. Kiedy siła prowadzi, a mądrość podażą za nią, twarz mądrości jest zasłonięta i obie się potykają. Kiedy mądrość prowadzi, a siła za nią podąża wtedy bezpiecznie docierają do swego przeznaczania.
11.06. Przebieg całego ludzkiego życia zależny jest od tego, co trzyma on w swoich myślach.
12.06. Ten, który jest wystarczająco nieprzywiązany by trzymać oczy otwarte na wszystkich, których warunki umieszczają przy nim i widzi w jaki sposób może im pomóc, ten jest tym, który staje się bogaty: dziedziczy on królestwo Boga.
13.06. Prawdziwa sprawiedliwość nie może być otrzymana aż do chwili, gdy egoizn zostaje usunięty z oczu.
14.06. Nasze myśli przygotowują nam szczęścia i nieszczęścia, których doświadczamy
15.06. Miłość jest najlepszym środkiem uzdalniającym serce do odbijania mocy duszy; i to właśnie miłość w sensie raczej bolesnym niż przyjemnym. Każdy cios otwiera drzwi z których przychodzi moc duszy.
16.06. Każde doświadczenie na fizycznym, astralnym czy mentalnym planie dla duszy jest jak sen.
17.06. Ogień uwielbienia i poświęcenia oczyszcza serce wielbiciela i przynosi duchową wolność.
18.06. Kiedy ogień miłości wytwarza swój płomień, oświeca on ścieżkę życiową wielbiciela jak pochodnia, a wszelka ciemność znika.
19.06. Brak zaufania jest tym co zwodzi. Szczerość zawsze prowadzi prosto do celu.
20.06. Miłość wyraża się w służeniu. Tylko to, co jest robione nie dla sławy ani nie dla imienia, ani nie dla uznania czy wdzięczności tych dla, których jest robione, tylko to jest służba miłości.
21.06. Dusza jest wszelką światłością. Ciemność jest spowodowana martwością serca; ból zaś czyni je żywym.
22.06. Taka właściwość przebaczania, która spala wszystko z wyjątkiem piękna jest cechą miłości.
23.06. Każda osobowość tworzy muzykę swojego własnego życia. Jeśli zrani innych, wtedy łamie harmonię, i jest to dysonans w Melodii jej życia.
24.06. Ten, który ze szczerością poszukuje swego prawdziwego celu w życiu zostaje sam poszukany przez ten cel.
25.06. Poprzez ruch i zmianę życie staje się zrozumiałe. Żyjemy życiem przemian, jednak stałość jest w tym czego szukamy, wewnętrzne pragnienie duszy jest tym, co prowadzi człowieka do Boga.
26.06. Każda istota ma określone powołanie, a jej powołanie jest światłem. Które oświeca jej życie. Człowiek lekceważący swoje powołanie jest niezapaloną lampą.
27.06. Serce śpi aż do chwili gdy zostaje uderzeniem przebudzone do życia. Jest ono jak skała, a ukryty ogień rozbłyska kiedy jest uderzone przez inna skale.
28.06. Przebudzone serce mówi: "Muszę dawać, nie wolno mi żądać" Oto brama wejściowa która prowadzi do trwałego szczęścia.
29.06. Światy ciepłem słońca utrzymywane są razem. Każdy z nas jest atomem utwierdzonym w pozycji przez wewnętrzne słońce nazywane Bogiem. Wewnątrz nas jest ta sama centralna moc, którą zwiemy światłem czy miłością Boga. Tą samą mocą utrzymujemy razem ludzkie istoty wewnątrz naszej sfery nie pozwalając im upaść.
30.06. Kiedy człowiek zanurza się w sobie, odkrywa, że jego prawdziwa jaźń jest ponad wiecznym ruchem wszechświata.
Lipiec
1.07. Ludzka duma i zadowolenie z tego, co poznane ogranicza zakres wizji człowieka.
2.07. Człowiek jeśli pragnie zobaczyć pokój na świecie musi najpierw wytworzyć pokój wewnątrz siebie, ponieważ kiedy brak jest pokoju wewnątrz, żaden jego wysiłek nie przyniesie rezultatu.
3.07. Wiedza jaźni jest wiedzą zasadniczą; daje ona wiedzę ludzkości. W zrozumieniu ludzkiej istoty leży takie zrozumienie natury, które objawia prawo tworzenia.
4.07. Podczas gdy człowiek obwinia innych za spowodowanie mu krzywd, mędrzec najpierw bierze na siebie ich rozwiązanie.
5.07. Mędrcy, bez względu na wiarę, zawsze byli zdolni by spotkać się ze sobą poza tymi granicami zewnętrznych form i konwencjami, które są naturalne i konieczne dla ludzkiego życia, które jednak bezwartościowo rozdzielają ludzkość.
6.07. Posłanie ukazuje posłańca, nigdy zaś roszczenia.
7.07. Każda dusza ma określone zadanie i samo wypełnianie każdego osobistego celu może prowadzić człowieka prawidłowo. Oświecenie przychodzi do niego za pośrednictwem jego własnych uzdolnień.
8.07. Podczas gdy człowiek osądza innych z punktu widzenia swej własnej moralności, mędrzec patrzy również z punktu widzenia innych.
9.07. Podczas gdy człowiek cieszy się ze swych wzlotów i smuci z upadków, mędrzec bierze oba jako naturalną konsekwencję życia.
10.07. Wielbiciel Boga jest tym, którego serce jest wypełnione oddaniem, tym który potrafi jednoczyć się z Bogiem. Na pewno nie jest wielbicielem ten, kto czyni intelektualne wysiłki analizując Boga.
11.07. Nie opłakuj przeszłości, nie obawiaj się o przyszłość - próbuj dzień dzisiejszy uczynić jak najlepszym.
12.07. Ten, który potrafi zwiększyć cudze uczucia radości i wdzięczności, dodaje tym wiele do swego własnego życia.
13.07. Pochwała nie może istnieć bez nagany. Nie ma bowiem racji bytu bez swego przeciwieństwa.
14.07. Bogactwo i potęga mogą zniknąć ponieważ są na zewnątrz nas. Tylko to, co jest wewnątrz możemy nazwać swoim własnym.
15.07. Świat rozwija się od niedoskonałości ku doskonałości; cały wymaga miłości i sympatii. Wielka czułość i uważność wymagana jest od każdego z nas.
16.07. Serce każdego człowieka, zarówno dobrego jak i złego jest ciałem Boga, więc powinniśmy podjąć wielką ostrożność, by nigdy nie ranić nikogo słowem ani czynem.
17.07. Powinniśmy być uważni aby usunąć z samych siebie wszelkie ciernie, które kłują nas w osobowości innych.
18.07. Jest światło wewnątrz każdej duszy. Aby zniszczyć jego promieniowanie potrzeba tylko chmur, które zasłaniają.
19.07. Prawdziwe szczęście duszy leży w doświadczeniu wewnętrznej radości, i nigdy nie będzie ona w pełni usatysfakcjonowana tym co zewnętrznie zdaje się być przyjemnością. Jest ona połączona z Bogiem i żadna mniejsza doskonałość nigdy jej nie zadowoli.
20.07. Każdy cios w życiu przekłuwa serce i budzi nasze uczucia sympatii do innych. Każda kołyska komfortu uspokaja nas i usypia, tak, że stajemy się wszystkiego nieświadomi.
21.07. Nauka życia jest największą ze wszystkich religii; nie ma większych ani bardziej interesujących studiów.
22.07. Możemy nauczyć się cnoty od największego grzesznika jeśli potraktujemy go jako nauczyciela.
23.07. Gorąc roztapia, a chłód zamraża. Kropla lodu w miejscu gorącym rozprzestrzenia się i pokrywa większą powierzchnię, podczas gdy kropla wody w chłodnym miejscu zamarza stając się ograniczoną. Skrucha daje efekt rozprzestrzeniania kropli w gorącej sferze powodując serce do rozszerzania się i stawania kosmicznym, podczas gdy twardnienie serca przynosi ograniczenia.
24.07. We wszystkich naszych działaniach powinna być równowaga; zarówno bycie skrajnym jak i bycie obojętnym jest złe.
25.07. Nasz duch jest rzeczywistą częścią nas samych, nasze ciało jest odzieżą. Człowiek nie szukałby pokoju u krawca tylko dlatego, że stamtąd jest jego płaszcz: nigdy też duch nie może otrzymać prawdziwego szczęścia z ziemi i po prostu dlatego, że jego ciało przynależy do ziemi.
26.07. Każdy cel ma swoje narodziny i swą śmierć - dlatego Bóg jest poza celem.
27.07. Wierzenie i niewierzenie podzieliło ludzkość na tak wiele sekt, że zaślepiło to ich oczy na wizję jedności wszelkiego życia.
28.07. Duch może kochać tylko ducha; kochając bowiem kształt ulega zwiedzeniu.
29.07. Miłość to jedno,zrozumienie zaś to drugie. Ten, który kocha jest wielbicielem, ten zaś kto rozumie jest przyjacielem.
30.07. Pośród milionów wierzących w Boga jest zaledwie jeden, który czyni Boga rzeczywistością.
31.07. Dusza czuje duszność, kiedy drzwi serca są zamknięte.
Sierpień
1.08. Zrozumienie czyni trudności życia łatwiejszymi do zniesienia.
2.08. Ta sama roślina zasadzona w odmiennych warunkach klimatycznych, będzie odpowiednio odmiennego kształtu, lecz zachowa swoje właściwości.
3.08. Zanim pozazdrościsz stanowiska swemu bliźniemu, pomyśl z jaka trudnością je osiągnął.
4.08. Życie jest tym czym jest i nie możesz go zmienić - zawsze jednak możesz zmienić siebie.
5.08. Życie jest ciągłą serią doświadczeń, w których jedno prowadzi do drugiego dotąd, aż dusza osiągnie swoje przeznaczenie.
6.08. Zewnętrzne życie jest cieniem wewnętrznej rzeczywistości.
7.08. Za cenę jednego niepowodzenia mędrzec potrafi nauczyć się lekcji na całe życie.
8.06. Im bardziej jesteś zaawansowany duchowo, tym bardziej przewyższasz zrozumieniem przeciętnego człowieka.
9.08. Jedno słowo może być bardziej drogocenne niż wszystkie skarby ziemii.
10.03. Ciasnota oznacza prymitywność. Szerokość serca jest tym co okazuje się być ewolucją.
11.08. Prostszym jest znalezienie drogi do nieba niż znalezienie drogi na ziemi.
12.08. Bóg jest tym, który ręką człowieka znaczy i wykonuje swe plany zamierzone w naturze.
13.08. Miłośnik natury jest prawidziwym wielbicielem Boga.
14.08. W okolicy wiejskiej oglądaj chwałę Boga, w mieście wielbij jego imię.
15.08. Ból życia jest ceną płaconą za przyspieszenie serca.
16.06. Słowa, które oświecają duszę są bardziej drogocenne niż klejnoty.
17.05. Miłość jest monetą obiegową wszystkich ludzi we wszystkich epokach.
18.08. Nie bierz przykładu z kogoś, gdy przepraszasz za swoje własne biedne działania.
19.08. Spoglądaj z góry na największe błędy innych ale nie uczestnicz w nich sobą w najmniejszym stopniu.
20.08. Uzdolnienie i złożoność wcale nie musi oznaczać mądrości.
21.00. Wszystkie klejnoty świata są zbyt małą ceną by zapłacić za słowo, które zapala duszę.
22.08. Żywym jest ten, którego sympatia jest obudzona, martwym zaś ten, którego serce śpi.
23.08. Naszymi myślami przygotowujemy sobie szczęście i nieszczęście którego doświadczamy.
24.08. Połóż swe zaufanie w Bogu dla wsparcia i zobacz Jego ukrytą dłoń pracującą poprzez wszystkie źródła.
25.08. Wiara jest abc w urzeczywistnieniu Boga. Taka wiara rozpoczyna się od modlitwy.
26.08. Namiętność jest paliwem, a wzruszanie żarem płomienia miłości. Bezegoistyczność jest płomieniem oświecającym ściółkę.
27.08. Dusza Chrystusa jest światłem wszechświata.
28.08. Śmierć jest ceną płaconą przez duszę za posiadanie imienia i kształtu.
29.08. Czyste życie i czysta świadomość są jakby dwoma skrzydłami przytwierdzonymi do duszy.
30.08. Ten, który daje jest większy niż podarunek.
31.08. Ten, który wydał ma korzyść, ten który zgromadził ma stratę, a ten który daje ochrania swój skarb na wieki.
Wrzesień
1.09. Radość i smutek istnieją dla siebie wzajemnie. Jeśliby nie było radości, smutek nie mógłby istnieć, a jeśliby nie było smutku, radość nie mogłaby być doświadczana.
2.09. Samoobwinianie jest przyczyną wszelkich życiowych nieszczęść.
3.09. Jakże to istota nieograniczona może być ograniczona? Wszystko to, co wydaje się ograniczone jest w swej głębi i daleko poza wszelkimi ograniczeniami.
4.09. Przyjemność wstrzymuje, ból zaś oczyszcza drogę natchnieniu.
5.09. Nie ma żadnego innego źródła szczęścia niż to, które jest w sercu człowieka
6.09. Szczęśliwy jest ten, który czyni dobro innym. Nieszczęśliwym jest ten, który spodziewa się dobra od innych.
7.09. Jedna cnota jest potężniejsza niż tysiąc wad.
8.09. Dusza wznosi się lub upada mocą swoich własnych myśli, słów i działań.
9.09. Miłość jest ramionami boskiej matki. Kiedy te ramiona otwierają się, każda dusza do nich przypada.
10.09. Owoc jest tym co ugina drzewo w niskim pokłonie.
11.09. Ażeby nauczyć się przebaczenia człowiek musi najpierw nauczyć się tolerancji.
12.09. Pierwszy krok ku wybaczeniu to zapomnieć.
13.09. Jedynym sposobem życia pośród dysharmonijnych wpływów jest wzmocnienie siły woli i przezwyciężenie wszystkiego, utrzymując przy tym delikatność charakteru i szlachetności manier razem z zawsze żywym sercem przepełnionym miłością.
14.09. Oddanie się duchowemu nauczycielowi nie jest tylko dla nauczyciela, lecz jest także dla Boga.
15.09. Stać się zimnym od chłodu świata oznacza słabość, być rozbitym przez trudy świata też jest słabością, żyć zaś w świecie i trzymać się ponad nim podobne jest do chodzenia po wodzie.
16.09. Bóg zasługuje na wszelką miłość, a wolność w miłości polega na dawaniu jej Bogu.
17.09. Miłość ma moc otwierania Drzwi wiecznego życia.
18.09. Miłość ma swoie ograniczenia, kiedy jest skierowana ku ograniczonym istotom. Miłość skierowana do Boga nie ma żadnych ograniczeń.
19.09. Nauczyciel jakkolwiek wielki, nigdy nie może dać swej wiedzy uczniowi. Uczeń musi tworzyć swoją własną wiedzę.
20.09. Jedna rzecz jest prawdziwa: chociaż nauczyciel nie może dać wiedzy, może zapalić światło jeśli oliwa jest w lampie.
21.09. Potęga woli jest kluczem do mistrzostwa. Asceza jest rozwijaniem potęgi woli.
22.09. Prawdziwa szczodrość jest niezawodnym znakiem duchowości.
23.09. Istnieją dwa rodzaje szczodrości, jedna prawdziwa, a druga mroczna. Pierwsza jest ożywiona przez miłość, druga przez próżność.
24.09. Lepiej jest płacić niż otrzymywać z próżności, ponieważ takie łaski żądają dziesiękrotnego zwrotu kosztów.
25.09. Królestwo Niebios jest w sercach tych, którzy urzeczywistniają Boga.
26.09. Ażeby ulżyć cudzym pożądaniom musimy zapomnieć o swoich własnych.
27.09. Kiedy człowiek zatraca ideę oddzielności i czuje się jednym z całym stworzeniem jego oczy otwierają się, a on spostrzega przyczynę wszystkich rzeczy.
28.09. Upaść poniżej własnego ideału to stracić swój udział w życiu.
29.09. Mędrcy wszystkich wieków uczyli o istnieniu świadomości boskiej istoty, która jest żywą i jedyną rzeczywistością.
30.09. Kiedy strumień miłości płynie z pełną swoją siłą, oczyszcza wszystko co stoi na jego drodze, jak Ganges - zgodnie z nauką starożytnych - oczyszcza wszystkich tych, którzy zanurzają się w jego świętych wodach.
Październik
1.10. Osiągnięcie każdej duszy jest stosowne do jej ewolucji.
2.10. Kiedy przychodzi Jego wołanie musisz poświęcić coś bardzo ci drogiego.
3.10. Zrzeczenie się zawsze ma cel: jest nim rozpalenie duszy, ażeby nic nie mogło trzymać jej z dala od Boga.Jeśli dusza raz jest rozpalona, zrzeczenia w życiu nie są konieczne.
4.10. Istnieją tacy, którzy podobnie zapalonym świecom mogą zapalać inne świece. Inne świece muszą jednak być z wosku; jeśli zaś są ze stali nie mogą być zapalone.
5.10. Nie ma większego Pisma Świętego niż natura, ponieważ natura sama w sobie jest życiem.
6.10. Mądrość może być nauczona tylko stopniowo, a nie każda dusza jest gotowa by otrzymywać czy też rozumieć złożoność życiowego celu.
7.10. Kiedy ktoś rzeczywiście nauczy się kochać drugiego miłością, która nie żąda nic w zamian, to znajdzie się na wysokim poziomie Ścieżki miłości.
8.10. Miłość sama w sobie jest fontanną z której wszelkje cnoty spływają jakby krople migocącej wody.
9.10.Celem całego życia jest uczynienie Boga rzeczywistością.
10.10. Jeśli szukasz dobra w każdej duszy, zawsze je znajdziesz, ponieważ Bóg jest we wszystkich rzeczach; a co więcej we wszystkich istotach.
11.10. Wiedza Boga jest poza ludzkim rozumem. Tajemnica Boga ukryta jest w wiedzy o jedności.
12.10. Szukaj go we wszystkich duszach, dobrych i złych, mądrych i głupich, pociągających i odpychających - w głębinie każdej z nich jest Bóg.
13.10. Kiedy w nas samych jest dysharmonia, jak możemy rozprzestrzeniać harmonię?
14.10. Najbardziej wewnętrzna istota człowieka jest prawdziwym życiem Boga.
15.10. Miłość sama w sobie jest mocą uzdrowienia i lekarstwem na wszelki ból.
16.10. Poprzez miłowanie, przebaczanie i służenie możliwym jest aby całe twoje życie stało się jedną wizją wzniosłego piękna Bożego.
17.10. Mistycyzm dla mistyka jest zarówno nauką jak i religią.
18.10. Zasady mistycyzmu wzrastają z serca człowieka, nauczone są przez intuicję i udowadnianie przez rozum.
19.10. Twoja praca w życiu musi być twoją religią, jakimkolwiek byłby twój zawód.
20.10. Prawdziwa radość każdej duszy leży w urzeczywistnieniu boskiego ducha - brak urzeczywistnienia utrzymuje duszą w rozpaczy.
21.10. Poza wąskimi barierami rasy i wiary wszyscy możemy być jednym, ponieważ wszyscy przynależymy do jednego Boga.
22.10. Wszelkie formy nabożeństwa czy modlitwy mają przyciągać człowieka bliżej do Boga.
23.10. Kiedy człowiek jest oddzielony od Boga w swoich myślach, jego wierzenie jest bezużyteczne, a jego nabożeństwo mało znaczące.
24.10. Źródło urzeczywistnienia prawdy jest wewnątrz człowieka - on sam jest przedmiotem swego urzeczywistnienia.
25.10. Prawdziwe samowyrzeczenie jest zgubieniem swojej jaźni w Bogu.
26.10. Wielu czyni dobro ale jak nieliczni robią to mądrze! Roztropne czynienie dobra jest pracą mędrców.
27.10. Zgodnie ze swoją ewolucją człowiek poznaje prawdę, a im więcej poznaje, tym więcej znajduje do poznania.
28.10. Na świecie nie ma niczego co nie byłoby narzędziem Boga.
29.10. Człowiek popełnia błąd kiedy zaczyna uprawiać serce chcąc siać nasienie samemu zamiast pozwolić siać Bogu.
30.10. Przyjaciele, zaczynamy nasze życia jako nauczyciele i jest bardzo trudno dla nas nauczyć się jak stać się uczniami. Jest wielu których jedyną przeszkodą w życiu jest to, że są tylko nauczycielami. To co musimy się nauczyć to uczniostwo. Jest tylko jeden nauczyciel, sam Bóg.
31.10. Ziemska wiedza jest jak chmura przyćmiewająca wygląd, acz jest sposób przełamania tych chmur, inaczej mówiąc jest to oczyszczenie serca - które daje wiedzy o Bogu możliwość do wzrostu.
Listopad
1.11. Ego stoi jak mur pomiędzy człowiekiem a Bogiem.
2.11. Cierpliwym dążeniem wydobywamy wodę z głębii ziemii. Zanim człowiek osiągnie wodę życia musi przekopać się przez wielką ilość błota.
3.11. W ludzkich poszukiwaniach prawdy, pierwszą i ostatnią lekcją jest miłość. Nie może być żadnego oddzielenia, żadnego: "Ja jestem, a Ty nie jesteś". Zanim człowiek nie osiągnie tego stanu bezosobowej świadomości nie będzie potrafił poznać życia i prawdy.
4.11. Dzięki mocy modlitwy człowiek otwiera drzwi serca w których przebywa zawsze przebaczający i wszechmiłosierny Bóg.
5.11. Rzeczywiste przeproszenie za własne błędy jest jak otwarcie drzwi do niebios.
6.11. Człowiek nie powinien ustanawiać takich zasad, których nie potrafiłby zmienić.
7.11. Tak jak dziecko ucząc się chodzić upada tysiące razy zanim potrafi stanąć, a później i tak jeszcze upada aż w końcu nauczy się chodzić, tak samo i my jako małe dzieci przed Bogiem.
8.11. Samowyrzeczenie nie jest wyrzeczeniem się rzeczy, jest to wyrzeczenie się tego, a pierwszą lekcją samowyrzeczenia jest pokora.
9.11. Im bardziej wzniosła dusza tym szerszy punkt widzenia.
10.11. Mistrzostwo leży nie tylko w uciszaniu umysłu ale też w kierowaniu go w jakiekolwiek miejsce sobie zażyczysz.
11.11. Bóg jest miłością, wiec Bóg jest poza prawem, ponieważ miłość jest ponad prawem.
12.11. Kiedy ciało i umysł są niespokojne, nic w życiu nie może być dokonane. Powodzenie jest skutkiem opanowania.
13.11. Kiedy kontrolowana jest mowa, mówią oczy, a spojrzenia wypowiada te, co słowa nigdy nie potrafiłyby powiedzieć.
14.11. Im lepsze narzędzie tym większe zadowolenie duszy.
15.11. Mądrość nie zawiera się w słowach lecz w zrozumieniu.
16.11. Orędzie Boga jest jak źródło wody: wytryska i opada i samo sobie toruje swoja drogę.
17.11. Jeśli oczy i uszy są otwarte, liście drzew stają się stronicami Biblii.
18.11. Dusza wszystkich jest jedną duszą, a prawda jest jedną prawdą, ukrytą pod którąkolwiek z religii.
19.11. Ciasnota nie koniecznie jest religijnością, choć często zdaje się nią być.
20.11. Światło duszy jest naturalną inteligencją.
21.11. Fala sama w sobie jest morzem, które kiedy wznosi się w kształt fali jest falą, a kiedy patrzymy na jego całość jest morzem.
22.11. Twarde drewno nie może stać się fletem, tylko pusta trzcina.
23.11. Rozum zostaje wykształcony przez ciągle zmieniający się świat, a prawdziwa wiedza pochodzi z esencji życia.
24.11. Bóg jest wewnątrz ciebie. Ty jesteś jego narzędziem i przez Ciebie przejawia On siebie zewnętrznemu światu.
25.11. Z zasięgiem naszej świadomości zgodne jest to, że nasza modlitwa dociera do Boga.
26.11. Aby otrzymać wiedzę Boga, serce musi być puste.
27.11. Tak długo jak w miłości jest "twoje" i "moje", tak długo miłość nie jest w pełni rozpalona.
28.11. Jeśli chętnie oddajesz swoją ograniczoną jaźń nieograniczonemu, będziesz się ogromnie cieszyć w tej świadomości, i nie będziesz dbać o to by spowrotem stać się ograniczonym.
29.11. Im głębsze jest echo modlitw w twojej własnej świadomości, tyn bardziej są one słyszalne dla Boga.
30.11. Głębia myśli jest potęgą, a szczerość uczuć wytwarza nastrój.
Grudzień
1.12. Im wyżej wzrastasz, tym szerszy horyzont Twojego spojrzenia.
2.12. Sprawiedliwość nigdy nie może być rozwinięta poprzez osądzanie innych. Jedyna droga wiedzie poprzez ciągłe osądzanie samego siebie.
3.12. Radość i smutek są światłem i ciemnością życia. Bez światła i cienia żaden obraz nie jest wyrazisty.
4.12. Mądry człowiek poddaje się uwarunkowaniom kiedy jest bezradny, oddając przy tym pokłon Boskiej Woli. Prócz tego, zło które jest możliwe do uniknięcia wykorzenia on bez oszczędzania najmniejszego ruchu czy wysiłku.
5.12. Godny pozazdroszczenia jest ten, który kocha nie żądając odwzajemnienia.
6.12. Wyrzeczenie zmienności życia jest podobne fantastycznie nieruchomemu morzu, które może istnieć tylko w ludzkiej wyobraźni.
7.12. Naucz się żyć prawdziwym życiem, a poznasz prawdę.
8.12. Mądrość osiągana jest w samotności.
9.12. Pozorna śmierć ciała jest prawdziwym narodzeniem duszy.
10.12. Jak róża zakwita pośród kolców, tak wielkie dusze świecą poprzez wszelkie przeciwieństwa.
11.12. Kiedy artysta zatraca samego siebie w swej sztuce, wtedy sztuka staje się żywa.
12.12. Nie rób nic z obawą ani nie obawiaj się cokolwiek, robisz.
13.12. Miłość rozwija się w harmonię, a z harmonii rodzi się piękno.
14.12. Ten, który nie ma żadnych tajemnic, nie ma głębii w swoim życiu.
15.12. Poza nami wszystko jest jednym duchem i jednyn życiem. Jakże możemy być szczęśliwi jeśli nasz bliźni również nie jest szczęśliwy?
16.12. 0cean życia jest ciągłym ruchu i nikt nie może zatrzymać jego zawsze poruszających się fal. Mistrz przechadza się po falach, mędrzec pływa w wodzie, a ignorant tonie usiłując przejść na drugą stronę.
17.12. Największym przywilejem człowieka jest zostanie narzędziem odpowiednim dla Boga.
18.12. Drzewa w lesie w milczeniu oczekują błogosławieństwa Boga.
19.12. Szczera prawda jest zbyt prosta dla kogoś kto szuka według złożoności czegoś takiego czego nie mógłby zrozumieć.
20.12. Człowiek nie mający powodzenia często oddala swój sukces poprzez wrażenia swych poprzednich niepowodzeń.
21.12. Człowiek sam w sobie jest drzewem pragnień, którego korzeń jest w jego własnym sercu.
22.12. Z dobrą wolą i wiarą w Boga, z samozaufaniem i pełną nadziei postawą ku życiu, człowiek zawsze może zwyciężyć w bitwie, jakkolwiek byłaby trudną.
23.12. Jest wiele ścieżek, a każdy człowiek uważa swoją własną za najlepszą i najmądrzejszą. Pozwólmy każdemu wybrać to co odpowiada jego charakterowi.
24.12. Niepowodzenie czy to w zdrowiu czy w działalności oznacza, że brak nam panowania nad sobą.
25.12. Żadna dusza nie zginie. Dusza nie została zrodzona po to by zginąć.
26.12. Miłość jest nieograniczona acz potrzebuje celu by rozprzestrzenić się i wzrosnąć. Życie bez celu jest nieszczęśliwe.
27.12. Każda fala morza, kiedy wzrasta, zdais się wyciągać swe dłonie ku górze, jakgdyby wołając by wziąść ją wyżej.
28.12. Prawdziwą przyjemność znajdujemy w dzieleniu radości z innymi.
29.12. Zysk czy strata która jest chwilowa, nie jest rzeczywista. Jeśli znamy rzeczywistość nigdy nie powinniśmy martwić się stratą czegokolwiek, co doświadczenie pokazuje nam, że było tylko przejściowe.
30.12. Dusza jest tak wielka jak krąg jej wpływów.
31.12. Szczęście leży w myśleniu i robieniu tego, co człowiek uważa za piękne.
Tłumaczenie na język polski: Pir Ofiel Chishty, 1988 rok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz