Mir Sayyid Ali Hamadani - Wielki Sufi Kaszmiru (1312-1385)

Mir Sayyid Ali Hamadani - Wielki Sufi Qubrawi z Kaszmiru (1312-1385)

Mir Sayyid Ali Hamadani - po persku: میر سید علی همدانی; żył w latach 1312–1385 e.ch., a (12 Radżab 712-786 AH), był muzułmańskim świętym sufickim z zakonu Qubrawiyya czyli Qubrawi, który odegrał ważną rolę w rozpowszechnianiu świętego islamu w Dolinie Kaszmiru w północnych Indiach. Urodził się w Hamadanie w Iranie i głosił ewangelię duchowego islamu w Azji Środkowej i Południowej. Zmarł w miejscowości Swat w drodze ze świętego miasta Śrinagar do Mekki i został pochowany w Khatlan w Tadżykistanie w 1385 roku e.ch., będąc w wieku około 71–72 lat. Przez całe życie Szajch Hamadani był również honorowo nazywany Shāh-e-Hamadān („Król Hamadan”), Amīr-i Kabīr („Wielki Dowódca”) i 'Ali Sani („Drugi 'Ali”). Suficki Mistrz Duchowy Mir Sayyid Ali Hamadani pięknie wpisał się w duchowe przebudzenie i rozwój szkół mistyki w XIV wieku stając się dla znacznej części Azji kimś na miarę Świętego Jana od Krzyża czy Świętego Franciszka z Asyżu w chrześcijaństwie, a piękne sufickie praktyki duchowe jakich uczył są przedmiotem studiów zarówno wśród mistyków jak i wśród uczonych na uniwersytetach. 

Mir Sayyed Ali Hamadani

Jego tytuł Sayyid (Szahzade) wskazuje, że jest potomkiem świętego Proroka Muhammada, prawdopodobnie z obu stron jego rodziny. Książę Hamadani spędził wczesne lata pod opieką Ala ad-Daula Simnani, słynnego świętego tradycji duchowej Qubrawiyya z Semnan w Iranie. Świętemu Mistrzowi Ali Hamadani, w pełnym imieniu Hazrat Amir-e-Kabir Sayyed Mir Ali Hamadani przypisuje się wprowadzenie filozofii Wielkiego Szajcha Ibn Arabi do Azji Południowej. Hazrat Amir-e-Kabir Sayyed Mir Ali Hamadani jest na szczycie listy tych uczonych religijnych, mistycznych i przewodników duchowych, którzy spędzili całe swoje życie na rozpowszechnianiu duchowego Orędzia Allaha (swt) w zielonych dolinach Kaszmiru. Był wielkim apostołem i ewangelistą, człowiekiem wielkiej cudownej pobożności, czystości, odwagi i determinacji. Zrobił wiele, aby promować edukację w Świętej Dolinie i dążył do sprowadzenia lokalnych Kaszmirczyków z powrotem na prawą ścieżkę duchową i mistyczną. Doprowadził do wyraźnej rewolucji w świecie kultury, cywilizacji, społeczeństwa i religii Kaszmiru. Dzięki jego niestrudzonym wysiłkom duchowy islam przeniknął głęboko do serc Kaszmirczyków i zyskał solidny grunt, a sufizm rozkwitł jak nigdy dotąd.

Według różnych źródeł odnotowano, że urodził się w miejscowości Hamadan w 1312/1313 roku e.ch., a jego linia wywodzi się od Hazrat Imam Zainula Abideena. Jego ojcem a Syeyd Shahabuddin. Niektóre źródła podają, że był przywódcą Hamadanu i dlatego miał bliskie stosunki ze szlachtą i elitą społeczeństwa. Matka Szaha Hamadani, Seyyida Fatima, była bardzo cnotliwą i dobroczynną kobietą. Sayyed Ali Hamadani nie tylko należał do rodziny szlacheckiej, był również bardzo inteligentny i mądry. Od najmłodszych lat wykazywał oznaki prawdy i przewodnictwa. Rozpoczął edukację pod nadzorem swojego wuja, Hazrata Alauddauli Samnani, i pobierał od niego pierwsze lekcje, także sufizmu. To pod jego przewodnictwem zapamiętał cały Święty Koran, w oryginale, a także uczył się innych nauk świętego islamu oraz mistyki czyli tasawwuf. Otrzymał również głębsze duchowe i mistyczne szkolenie, w tym odosobnieniowe z zikrami i całym wasifatem - listą świętych Imion Boga.

Hazrat Sayyid Abdul Bari Shah - 1859-1900

Hazrat Sayyid Abdul Bari Shah - 1859-1900

Hazrat Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) był wielkim świętym i prawdziwą uniwersalną istotą, człowiekiem doskonałym (insan-i-kamil). Z biegiem czasu, jego znaczenie i wkład w myśl i działanie sufi zyskały coraz większe uznanie na całym świecie, chociaż najbardziej znane są w kręgu językowym Urdu w Indii i Pakistanie. Życie świętego sufiego przypomina jako żywo inne znane ówczesne życiorysy ludzi ducha, zarówno jogina Swami Vivekananda jak i sufiego Hazrat Inayat Khan. 

Hazrat Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) urodził się w 1859 (1276 A.H.) roku w Balgadhi (wioska w stanie Bengal w Indiach). Jego ojciec był ekspertem w dziedzinie teologii, teozofii i nauk duchowych, a on był mistrzem alchemii, umiejętności przekształcania materiałów z jednej substancji w drugą. Kiedy Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) miał zaledwie sześć lat, jego ojciec zmarł, a jego matka musiała sama urodzić kolejne dziecko. Zgodnie z wolą męża przeniosła się z Balgadhi do Hoogli, niedaleko Kalkuty. Pracowała jako tkaczka, aby zarobić na życie. Jego życie zaś było wzorem cierpliwości i wdzięczności. Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) był tak miły, że chociaż był bardzo młody, próbował wnosić wkład do rodziny, wykonując drobne prace, aby pomóc swojej ukochanej matce. Po pewnym czasie na zaproszenie krewnego rodzina przeniosła się z Hoogli do Naldangi. 

Mauzoleum Grobu Hazrat Sayyid Abdul Bari Shah

Pewnego razu, gdy Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) był dzieckiem, niektórzy chłopcy poprosili go, aby towarzyszył im przy kradzieży kokosów. Początkowo odmówił, ale kiedy nalegali, zgodził się im towarzyszyć. Kiedy dotarli do palm kokosowych, inni chłopcy zaczęli zbierać orzechy kokosowe. Poprosili Sayyida Abdula Bari Shaha (r.a.), aby stał na straży, na czatach, i ostrzegał ich, jeśli ktoś się zbliży. Drzewa kokosowe znajdowały się obok cmentarza. Nagle Sayyid Abdul Bari Shah (a.a.) zobaczył zmarłego zwracającego się do niego. Ta osoba powiedziała: „dobry chłopcze, nie urodziłeś się do tego”. Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) opuścił szybko swoich towarzyszy i wrócił do domu (tak bardzo duch z cmentarza wpłynął pozytywnie na chłopca). 

Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) nie miał formalnego wykształcenia akademickiego. Wstąpił do szkoły, ale nie lubił tego typu edukacji; więc zrezygnował i zajął się różnymi rodzajami zawodów. Wreszcie dostał dobre wynagrodzenie za pracę na kolei. Mógłby wtedy mieć lepsze życie, a także przebywać w towarzystwie przyjaciół.

Pewnej nocy Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) śnił o swoim ojcu. Powiedział mu, że nie akceptuje swojej pracy na kolei z powodu korupcji w miejscu pracy. W głębi serca Abdul Bari Shah (r.a.) rzucił pracę, a kiedy obudził się rano, zdecydował się zrezygnować. Jego nauczyciel języka arabskiego i kilku przyjaciół próbowali powstrzymać go przed rzuceniem pracy palacza na kolei, ostrzegając go, że trudno będzie ponownie dostać taką dobrze płatną pracę. Nie posłuchał rady i opuścił kolej. 

Niedługo potem zachorował na czerwonkę (dyzenterię) tak ciężką, że myśleli, że nie przeżyje. Znowu śnił o swoim ojcu. Jego ojciec karmił go i jadł, dopóki nie był zadowolony. Kiedy się obudził, poczuł się lepiej i po kilku dniach był całkowicie wyleczony. W tym czasie Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) był już osobą przemienioną i większość czasu poświęcił poszukiwaniom duchowym. Szukał też szejka (szajcha), który mógłby wskazać mu drogę. 

Po raz pierwszy został inicjowany przez Hazrat Karim Bakhsh (r.a.), wielkiego szejka Chishti, ojca Hazrat Hamid Hasan Alawi (r.a), który przypadkiem przechodził przez Balgadhi. Kiedy Sayyid Abdul Bari Shah (r.a.) zaczął praktykować pasi-an-fas (świadomość oddechu) zgodnie z instrukcjami swojego szejka, jego serce zostało otwarte. To doświadczenie bardzo go ucieszyło, jego zainteresowanie wzrosło i z entuzjazmem poświęcił się tym poszukiwaniom. Jednak żałował, że nie mógł już widzieć swojego szajcha.