ABDŻAD - Numerologia i gematria arabska sufickich mistyków
Arabski system numerologii jest znany jako Abjad (أبجد), czytamy "abdżad" lub hisab al-jumal (hisab-al-dżumal), a najczęściej wiedzą liczbowania, wiedzą cyfr czyli `ilm al-jafr lub `ilm al-huroof. W tym systemie każda litera arabskiego alfabetu ma wartość liczbową. Niektóre teorie alchemiczne były ściśle związane z numerologią. Alchemicy, tacy jak na przykład irański alchemik Jabir ibn Hayyan, szyfrowali opisy swoich eksperymentów, wykorzystując numerologiczne klucze i oznaczenia. Astrologowie uważają, że każdy numer od 0 do 9, jest rządzony przez ciało niebieskie w Układzie Słonecznym.
 |
| Numerologia - Liczbowania w mistycznych szkołach sufickich |
Naukowe odkrycie triad atomowych uznano za formę numerologii, jeszcze widoczniejszą, gdy weźmiemy pod uwagę budowę układu okresowego pierwiastków. Po dziś dzień wielu wybitnych i szanowanych fizyków i matematyków przyznaje się do fascynacji niektórymi liczbami i ich wpływem na wszechświat lub zachowania ludzkie. Magiczna ilość sześciu kwarków w teorii budowy cząstek elementarnych także jest fascynującym aspektem wiążącym filozofię mistyczną z naukami ścisłymi. Niektóre zjawiska związane z liczbami i ich relacjami fascynują naukowców także dzisiaj, a do takich zjawisk należy pozornie podobieństwo niektórych wielkich liczb, jak na przykład stosunek wieku wszechświata do jednostki atomowej czasu. Zjawiska takie obrazują hermetyczną zasadę "jak w górze tak na dole", czyli jak w makrokosmosie tak w mikrokosmosie.
Istnieje wiele systemów, które przypisują wartość liczbową literom alfabetu. Przykłady takich systemów odnajdujemy w tradycji arabskiej, hebrajskiej, armeńskiej i greckiej. W tradycji żydowskiej, mistyczne znaczenie przypisywane jest słowom na podstawie ich wartości liczbowych. Dobrze ustalony w danej kulturze alfabet nadaje literom porządek, kolejność wedle której zorganizowane zostają relacje pomiędzy ideałami, a w końcu pojawia się możliwość obrazowania cech z pomocą interpretowania numerycznych wibracji liczbowych. Jako pierwowzór liczbowania alfabetu arabskiego uważany jest kabalistyczny alfabet fenicki, aramejski i hebrajski, jednakże mają one tylko 22 znaki literowe, a alfabet arabski rozwinięty jest do 28 liter zamienianych na cyfry w czym bardziej przypomina grecki system pitagorejski. współcześnie używana numerologia arabska i koraniczna swój okres świetności i gruntownego opracowania doczekała się około trzeciego wieku Hijra czyli w czasie 200-300 po spisaniu Koranu, a są to także lata wspaniałego rozkwitu sufizmu, mistyki, filozofii blisko-wschodnich oraz asymilacji mądrości kultury arabskiej z czasów przedmuzułmańskich.
Kabalistyczny alfabet semicki i jego numerologia, a co za tym idzie także arabski Abdżad wedle legend pochodzi przynajmniej od Proroka Sulejmana czyli od Króla Salomona, a przynajmniej za jego panowania została upowszechniona. Abdżad bywa także numerologicznym talizmanem zapisanym w postaci kwadratu. Numerologią arabską w stylu kabalistycznej Temury oraz magicznymi kwadratami typu Awfaq zajmowali się tacy znani mędrcy i filozofowie jak Hazrat Mahdi, Ahmed ben Ali Ali Buni, Ibn Arabi, Al Ghazali, Abu l-‘Aliyah, Hazrat Inayat Khan czy Fazl-ul-llah Astarabadi, a wiele bliskowschodnich źródeł pisanych wspomina, że wiedza ta była znana już Prorokowi Henochowi (Enoch), a także Królowi Salomonowi.
Abjad, Haroof e Abjab (حروفِ ابجد) jest dziesiętnym systemem liczbowania w którym magiczne 28 liter alfabetu arabskiego posiada przypisane wartości liczbowe, dzięki którym można całe słowa, imiona, nazwy i pojęcia zamieniać na wartości liczbowe a potem porównywać ich wzajemne relacje. Współcześnie w języku arabskim pojęcie abjadīyah używane jest w znaczeniu alfabet, jednak w czasach przed muzułmańskich, a w sumie nawet do VIII wieku ery chrześcijańskiej, powszechnie używano liter jako cyfr w obliczeniach i kalkulacjach, także w tekstach naukowych. W systemie liczbowania abjad, pierwsza litera alfabetu, alif, ma przypisaną wartość jedynki, alif = 1, druga litera alfabetu, bā oznaczona jest jako cyfra dwa, bā = 2. Pierwszych dziewięć liter ma wibracje pojedynczych cyfr, druga dziewiątka liter alfabetu ma wibracje liczbowe dziesiątek, yāʼ = 10, kāf = 20, a trzecia seria dziewięciu liter ma wibracje setek, od qāf = 100, thāʼ=500, aż do غ - ghayn = 1000.
W mistyce sufickiej, także we wszelkich szkołach koranicznej mistyki arabskiej, Abdżad jest powszechnie używany w celu izopseni czyli czyli przeliczania ważnych filozoficznie pojęć na liczby. Basmala, popularna fraza koraniczna i modlitewna بسم الله الرحمن الرحيم Bismillāh al-Raḥmān al-Raḥīm w przeliczeniu wedle alfabetu arabskiego i podane systemu gematrikonu jedności, dziesiątek i setek wynosi 786, co jest prostą sumą wartości kolejnych liter pisanych frazy w języku arabskim: 2+ 60+ 40+ 1+ 30+ 30+ 5+ 1+ 30+ 200+ 8+ 40+ 50+ 1+ 30+ 200+ 8+ 10+ 40. Najważniejsze z punktu widzenia mistyki pojęcie Allāh الله czyli Bóg, Absolut posiada w przeliczeniu mistycznym wartość 66 (1+30+30+5), gdyż arabskie A=1, L=30, H=5. Surah numer 66 ma dwanaście wersów, a 6+6 wynosi 12. Liczba 12 jako suma 6+6 oraz liczba 36 jako iloczyn z 6x6 to w mistyce i mitologii powszechnie znane liczby Słońca, źródła energii i życia na naszym planie materialnym. Allah jest zatem mistycznym Słońcem, źródłem energii i życia dla naszych dusz, tak jak fizyczne Słońce jest nim dla planu materialnego.
Liczby 1, 2, 3, 6, 11, 22, 33, 66 są dzielnikami wibracji liczbowej 66, gdyż przykładowo 11x6=66, 22x3=66, 33x2=66. Także 11+22+33 =66, co obrazuje związki liczb podwójnych, mistrzowskich, znanych także jako przywódcze z wibracją Imienia Boga - z wibracją 66 reprezentującą Allah. Słynny werset Koranu, gdzie wprowadza się proklamowanie Imienia Boga w postaci La Illaha Illa Allahu, to werset o numeracji 47:19, co po zsumowaniu 47+19 daje dokładnie 66 czyli wibrację wskazującą na samego Allah. Takich ciekawostek mistycznych w Koranie są tysiące, czekając na odkrycie przez prawdziwych mistyków, badaczy Świętej Księgi, przez prawdziwych Sufich. Warto także wspomnieć, że liczba ksiąg w protestanckiej Biblii wynosi dokładnie 66 sugerując, że to Księga Boga, Księga Allah...
Surah 12 ma 111 wersów, co pokazuje wspólną wartość gematryczną w postaci wibracji 3, gdyż 1+2=3 oraz 1+1+1=3.
Numerologiczne wartości słów takich jak Allah, Muhammad (pbuh), Qur’an, Rasool, oraz Nabi to odpowiednio 66, 92, 352, 296 oraz 62. Pokazuje to, że ostatecznie imię Muhammad posiada energetykę mistycznej liczby 11, gdyż 92 daje po zsumowaniu dokładnie 11. Koran (al-Quran) pokazuje wartość 352, co po zsumowaniu składników daje liczbę 10, a ta interpretowana jest jako "wszystko i nic". Oznacza to, że Koran trzeba umieć czytać wnikliwie i metafizycznie, a głupcy którzy źle czytają Koran, bo numerologii nie znają, wyciągają błędne wnioski na swoją własną zgubę i zatracenie w nicości.
Wibracja 66 wyliczona z Imienia Boga, z Allah (spolszczone Allach) wskazuje, po sumowaniu składników, że Allah (6+6=12) przejawia się przez dwunastoosobowe zgromadzenia wiernych, ale także poprzez mądrość gwiazd symbolizowaną w 12-ty znakach zodiaku oraz zjawiskach jakie dzieją się wzdłuż ekliptyki. Astrologia zatem słusznie przeżywała swój rozkwit w kulturze arabskiej i perskiej za czasów muzułmańskich, a bez znajomości astrologii nikt nie pozna Woli Boga, Woli Allah. Zatem, kto odrzuca astrologię, badanie zapisów dokonanych przez Boga w pasie zwierzyńca niebieskiego, na pewno nie ma pojęcia o tym, co Bóg rozkazał bądź ustanowił jako swoją Wolę. Liczba 12 sprowadzona do wibracji 3 pokazuje, że siedzibą Allah Boga jest serce człowieka. Imię Allah kontemplujemy zatem w miejscu środka klatki piersiowej, gdzie znajduje się fizyczne serce człowieka. Sufizm od takich kontemplacji się zaczyna, ale sufimi zostają ci, którzy głęboko pojęli nauki duchowe jakie niesie ze sobą numerologia, chociaż nie jest to jedyna dziedzina jaką Sufi opanować musi perfekcyjnie.
Wibracja Rasool (Rasul), Proroka - Posłannika Bożego to 352, co po sumowaniu daje liczbę 17 sugerującą, że w Imieniu Boga, Rasool musi pokonać Zło, zniszczyć Zło jakie szerzy się na ziemi za czasu Jego obecności, w jego zasięgu wpływów. Końcowe 8 pokazuje, że misją boskiego Rasula jest przywrócenie Prawdziwej Religii, ustanowienie mistyki, duchowości, boskiej filozofii, nauki i mądrości Bożej. Rasul jako funkcja pokazuje, że działania prawdziwego Posłańca Boga, Proroka, nie zawsze muszą wydawać się miłe, przyjemne, pokojowe, a często są walką ze Złem. Nabi jednak ze swoim 62 dającym 8 ma jedynie podtrzymywać Dobro jakie zostanie po działalności Rasula.
Piękne duchowe imiona jak Muhammad, Mahmood, Mustafa, Abdullah, Zahid, Sajid, Rahmaan, Ahmad, Shahid, Zainab, Fatimah, Khadijah and Aishah czy zamieniają się w liczby 92, 98, 199, 142, 17, 68, 299, 56, 305, 69, 135, 622 oraz 376, odpowiednio dla imion. Widać, że Mustafa jako 199 dające 19 a dalej 10 będzie wspaniałą istotą, która zgłębiając Koran, także 10 z 352, ma największą szansę odkryć tajemnice mistyczne w nim zawarte. Podobnie ma Fatimah z liczbą 135 oraz Khadijah z liczbą 622... Można z imion także przewidywać los, przyszłość, ale warunkowo, co obrazuje Zainab z liczbą 69 dającą 15 a dalej 6. Jeśli będzie pilnie i wiernie studiować mistyczną warstwę Koranu oraz pozostanie posłusznym uczniem swojego sufickiego Mistrza, stanie się człowiekiem Bożym mieszczącym w sobie część świadomości Allah, przeznaczoną przez Boga dla człowieka. Wibracja 6 z imienia Zainab to niejako połówka mocy wibracyjnej imienia Allah - 66. Jeśli nie podejmie mistycznej podróży odrzuci Koran, zignoruje mistrza Sufich, stanie się ciemnym aspektem wibracji 6, skrajnym egoistą, a nawet złym czarnoksiężnikiem, czarnym magiem ze 'złym okiem'.
Z bardzo ważnych zasad numerologii mistyki arabskiej trzeba pamiętać, że głosek podwójnych (hurúf mushaddada) nie liczymy podwójnie, a tylko jeden raz o ile w oryginalnym zapisie oznaczone są za pomocą znaku diakrytycznego (tashdid) czyli nie są pisane jako pełna litera. Gematria, przypisywanie literom wartości liczbowej nosi w mistyce arabskiej nazwę Jummal (Dżummal) czyli Gematrikon. Bismi-llāhi r-raḥmāni r-raḥīm (بسم الله الرحمن الرحيم).
Wartości Gematrikonu - Jammal liter alfabetu arabskiego
1 - alif (ا) ā / ʼ
2 - bāʼ (ب) b
3 - jīm (ج) j
4 - dāl (د) d
5 - hāʼ (ه) h
6 - wāw (و) w / ū
7 - zayn/zāy (ز) z
8 - ḥāʼ (ح) ḥ
9 - ṭāʼ (ط) ṭ
10 - yāʼ (ى) y / ī
20 - kāf (ك) k
30 - lām (ل) l
40 - mīm (م) m
50 - nūn (ن) n
60 - sīn (س) s
70 - ʻayn (ع) ʻ
80 - fāʼ (ف) f
90 - ṣād (ص) ṣ
100 - qāf (ق) q
200 - rāʼ (ر) r
300 - shīn (ش) sh
400 - tāʼ (ت) t
500 - thāʼ (ث) th
600 - khāʼ (خ) kh
700 - dhāl (ذ) dh
800 - ḍād (ض) ḍ
900 - ẓāʼ (ظ) ẓ
1000 - ghayn (غ) gh
Abdżad inaczej pismo spółgłoskowe – ogólna nazwa pism alfabetycznych stosowanych do zapisu niektórych języków, posiadających lub stosujących tylko znaki na oznaczenie spółgłosek. Niektóre języki używają abdżadów niepełnych, tzn. samogłoski oznacza się w nich za pomocą specjalnych znaków diakrytycznych lub oznacza się tylko samogłoski długie. Przykładami są tu pismo arabskie i pismo hebrajskie. Terminu abdżad użył po raz pierwszy w swoich pracach naukowych Peter T. Daniels, autor monumentalnego dzieła World’s Writing Systems. Najstarsze zabytki pochodzą z IV wieku n.e. (inskrypcje z Rammu i An-Namara). Istnieje wiele odmian pisma arabskiego. Do najważniejszych należą pismo kwadratowe (kufickie) i okrągłe (naschi). Początkowo pismo arabskie istniało w dwóch formach, pisma monumentalnego służącego do zapisu Koranu (maszk) i pisma kancelaryjnego. W X wieku wezyr abbasydzki Ibn Mukla (886-940) opracował proporcje pisma arabskiego kancelaryjnego oparte na proporcjach koła i kwadratu wytyczanych trzcinką i cyrklem (naschi).
Pismo monumentalne maszk przekształciło się w VIII wieku za sprawą kaligrafów z Kufy w odmianę o kwadratowym zarysie (pismo kufickie, dukt kufi). Stosowane było do zapisu tekstów religijnych, obecne było jako motyw dekoracyjny w architekturze, na naczyniach i tkaninach. W Maghrebie stosowana była jedna odmiana pisma, wywodzące się z form kwadratowych pismo maghrebskie. W Iranie powstało m.in. pismo talik („zwisające”), którego od XII wieku używano w poezji i ceramice. Pod koniec XIV wieku kaligraf i miniaturzysta Ali z Tabrizu wprowadził modyfikacje, tworząc nasta'liq, które rozpowszechniły się w Turcji i Indiach. Na początku XVI wieku w Turcji powstało pismo diwani (kancelaryjne), a w XVII wieku szekaste („łamane”), charakteryzuje się mocnym ściśnięciem liter przy jednoczesnym zaznaczeniu ich łuków, przez co pismo to jest czytelne tylko dla wyjątkowo wprawionego czytelnika.
Pismo arabskie zapisywane jest z prawa na lewo, podobnie jak inne semickie, aramejskie czy fenickie. Abdżad (Abjad) ma 18 podstawowych znaków, które po uzupełnieniu jedną, dwiema lub trzema kropkami tworzą 28 liter oznaczających spółgłoski oraz samogłoski długie i dyftongi. Samogłoski krótkie są w piśmie arabskim pomijane, dlatego jest ono klasyfikowane jako abdżad. Czasami stosuje się jednak na ich oznaczenie dodatkowe znaki samogłoskowe (w arabskich elementarzach i w Koranie). Litery mogą mieć różne formy w zależności od pozycji w wyrazie (początkowej, środkowej, końcowej albo izolowanej). Dekoracyjne zapisywanie wersów Koranu doprowadziło w ciągu ponad 1400 lat do powstania wielu szkół kaligrafii. W świecie arabskim kaligrafia uznawana jest za jedną z najwyższych form sztuki. Ma szczególne znaczenie, ponieważ przekazuje treść Koranu – świętej księgi islamu.
W piśmie arabskim używa się dwóch rodzajów cyfr: standardowych arabskich oraz tak zwanych wschodnioarabskich, używanych w Iranie, Pakistanie oraz Indiach. Jak wiadomo cyfry dziesiętne współcześnie używane w Europie i świecie zachodnim pochodzą od cyfr arabskich, a same cyfry arabskie zostały zapożyczone z liczbowania wedyjskiego powszechnie stosowanego w Indii. Ponieważ sanskryt jest językiem indoeuropejskim, słowa dla cyfr są podobne do odpowiedników z greki i łaciny. Słowo śunya dla zera zostało przetłumaczone na język arabski terminem „صفر” sifr, oznaczającym „nic”, który stał się terminem zero w wielu językach europejskich od łaciny średniowiecznej zephirum (arabskie sifr).
Cyfry arabskie w Europie - Standardowe cyfry arabskie - Cyfry wschodnioarabskie
0 - ٠ - ۰
1 - ١ - ۱
2 - ٢ - ۲
3 - ٣ - ۳
4 - ٤ - ۴
5 - ٥ - ۵
6 - ٦ - ۶
7 - ٧ - ۷
8 - ٨ - ۸
9 - ٩ - ۹
Pisma arabskiego używa się także do zapisu innych języków w regionach zdominowanych przez islam, m.in. perskiego, urdu, kurdyjskiego, paszto, ujgurskiego, malajskiego, suahili (obok pisma łacińskiego), a do roku 1929 zapisywano nim także język turecki. W przeszłości pismo to służyło także do zapisu języków muzułmańskich narodów Kaukazu i Azji Środkowej, np. czeczeńskiego i uzbeckiego, do lat 30-tych XX wieku, kiedy to Rosjanie wprowadzili tam przymusowo rosyjską cyrylicę w celu osłabienia wpływów islamu. Arabskie pismo stosowano również do zapisu języka polskiego czy języka białoruskiego przez Tatarów. W niektórych językach, np. perskim czy kurdyjskim używa się czterech dodatkowych liter na oznaczenie dźwięków obcych językowi arabskiemu.
W krajach muzułmańskich powszechna była sztuka kaligrafii, pismo było także elementem zdobniczym w architekturze. kaligrafia używana jest także przez sufickich mistyków dla zapisywania imion i nazw badanych numerologicznie. Arabski system liczbowy – inaczej też abdżad – był naukowym systemem zapisu liczb przez Arabów przed przejęciem w IX wieku cyfr indyjskich. Był to system addytywny (czyli liczba była sumą swoich cyfr). Dla odróżnienia i uniknięcia błędów pisano nad liczbą linię np. liczbę 1429 zapisywano jako غتكط . Samo słowo - ابجد – abdżad to 1–2–3–4 czyli wymówienie nazw pierwszych czterech kolejnych liter ج = 3 , ب = 2 , ا = 1 , i د = 4 ).
Bardzo łatwo zapamiętać kolejne litery jako liczby wedle następującego porządku numerologicznego:
abdżad: 1–2–3–4 (czyli: ج = 3 , ب = 2 , ا = 1 , i د = 4 )
hawaz: 5–6–7
huti: 8–9–10
kalaman: 20–30–40–50
sa'fas: 60–70–80–90
qaraszat: 100–200–300–400
thachidh: 500–600–700
dazagh: 800–900–1000
ABJAD, HAWWAZ, HUTTI, KALAMAN, SA’FAS, QASHAT, SAKHAZ oraz ZAZIGH to oprócz technicznych nazw grup liczb w zapisie Abdżad, lista imion pierwszych, legendarnych królów mędrców Madianu, krain madianickich. Dokładniej pierwszych sześć nazw to imiona pierwszych sześciu królów czczonych wśród Madianitów, dawnych Arabów. Niektórzy uważają, że nazwy te to także imiona sześciu synów króla Muramir Ibn Murra, który stworzył pismo arabskie. Ogólne zasady numerologii pisma arabskiego są takie same jak kabalistyczne zasady numerologii pisma hebrajskiego, jedynie liter jest w języku arabskim 28, a w języku hebrajskim 22.
Tabela wartości arabskich liter w numerologii koranicznej dla języka Urdu
Cyfra 1- ا ی ق غ
Cyfra 2 - ب پ ک گ ر ڑ
Cyfra 3 - چ ج ل ش
Cyfra 4 - د ڈ م ت ٹ
Cyfra 5 - ہ ن ث
Cyfra 6 - و س خ
Cyfra 7 - زژ ع ذ
Cyfra 8 - ح ٖف ض
Cyfra 9 - ط ص ظ
W arabskiej numerologii podobnie jak w kabalistycznej wibracje cyfr podzielone są na grupy dodatnich, negatywnych i neutralnych (środkowych). Skojarzenia te używane są dla analizowania czy układy i relacje pomiędzy imionami (osobami) są rozwojowe (wzrostowe), upadkowe (destruktywne) czy neutralne (nieszkodliwe).
1 – 5 – 7 - pozytywne, konstruktywne cyfry końcowe w sumach
2 – 4 – 8 - negatywne, destruktywne, fatalistyczne cyfry końcowe w sumach
3 – 6 – 9 - neutralne, środkowe wibracje cyfr końcowych w sumach
W krajach Maghrebu gdzie kolejność liter w alfabecie odbiega nieco od standardowej, niektóre litery mają inne wartości liczbowe.
Z punktu widzenia filozofii i metafizyki, mistyki sufickiej, każde z Najpiękniejszych Imion Boga praktykowanych przez sufich jako przedmiot kontemplacji lub recytacji posiada swoją unikalną wartość w arabskiej numerologii abjad, jest pewną wibracją liczbową. Można powiedzieć, że każda z wasif (wasaif) posiada pewną wibrację, którą można opisać za pomocą przeliczania liter składowych Słowa Mocy, Imienia Bożego na cyfry i liczby. Jeden ze sposobów dobierania wasif do osobistej praktyki zasadza się na zgodności numerologicznej z wibracjami imienia czy nazwiska.
Ilm'ul Jafr (ilm-ul-dżafr) to rozwinięta u niektórych mistyków praktykujących liczbowanie wiedza o przyszłości. Numerologia jest jedną z metod wspomagających rozwijanie zdolności prognozowania przyszłości, w szczególności zachowań ludzkich oraz społecznych. Zmiana wibracji numerologicznych może odmieniać los człowieka, może zmieniać przeznaczenie, łagodzić lub wzmacniać pewne dolegliwości, łagodzić bądź wzmacniać rozmaite grupy skłonności i tendencji. Wibracja numerologiczna może wpływać na los całych społeczności, a nawet na stan państwa, dlatego należy dbać o dobre numerologicznie wibracje w nazwach miejscowości, regionów oraz całych państw, a także dobierać dobroczynne imiona panujących władców i urzędników.
W analizie bierzemy pod uwagę portret daty urodzenia według kalendarza arabskiego (muzułmańskiego), dalej badamy inicjał imienia oraz wartość liczbową sumy liter z imienia (nazwiska, nazwy własnej), oczywiście pisanej w oryginale w języku arabskim czy urdu.
Przeliczanie roku urodzenia na lata arabskie
2000 = 1421
2001 = 1422
2002 = 1423
2003 = 1424
2004 = 1425
2005 = 1426
2006 = 1427
2007 = 1428
2008 = 1429
2009 = 1430
2010 = 1431
2011 = 1432
2012 = 1433
2013 = 1434
2014 = 1435
2015 = 1436
Wszyscy dawni arabscy uczeni zajmujący się studiami nad Koranem, Hadisami oraz mistycznymi pismami doskonale posługiwali się numerologią Abdżad, a wszelka mistyczna wiedza sufich zawsze zasadzała się na znajomości liczbowania Świętej Księgi. Jeśli ktoś nie zna dogłębnie numerologii mistycznej sufich, na pewno nie jest nauczycielem ani duchowym przewodnikiem sufickim, nie jest sufim. Świadomość sufich, mistyków islamu, świadomość mistycznych filozofów żyjących w kulturze arabskiej, także w Armenii, Persji czy Indii, zawsze opierała się na sufickim, arabskim systemie kojarzenia metaforycznego i metafizycznego jakom jest ABDŻAD. Nie ma sufizmu ani sufich bez profesjonalnej, dogłębnej, wnikliwej i praktycznie użytecznej znajomości numerologii, abjad, hisab al-jumal. Sufi analizują nawet skłonności do pewnych chorób powiązane z numerologiczną wibracją imienia (nazwiska), oczywiście pisanego w tym systemie pisma.
 |
| Oryginalna tabelka przeliczeniowa gematrikonu arabskiego |
Muqatta'at
Muqatta'at (مقطعات) to mistyczne litery, kombinacje wybranych liter pojawiające się na początku dwudziestu dziewięciu rozdziałów (surat) Koranu. W świecie arabskiej i muzułmańskiej mistyki, także wśród sufich uważane są za znaki skrywające boskie sekrety w Świętej Księdze. Nazywane fawātih (فواتح), otwierającymi są pewnego rodzaju otwieraczami każdej sury sugerującymi, że czytelnik zrozumie prawdziwie rozdział, gdy Bóg, Allah objawi mu tajemnice ukryte w mistycznych literach. W języku arabskim, litery te są napisane obok siebie, tak, jakby zapisano słowo, jednak są napisane obok siebie, a w odczytywaniu wymawia się je osobno. Mogą sugerować ilość mistycznych, sekretnych tajemnic ukrytych w danej księdze lub wskazywać na słowa je zawierające w wersetach, a także na liczbową wibrację pojęć, które są istotne, a wyrażają się w znaku literowo-liczbowym jako liczba abjad.
Z alfabetu liczącego 28 liter, zaledwie połowa, czternaście liter używanych jest w grupach po dwie, trzy lub cztery jako Muqatta'at. Tych czternaście mistycznych liter Koranu to: أ ح ر س ص ط ع ق ك ل م ن ه ي (alif, ha, ra, sin, sad, ta, ain, qaf, kaf, lam, mim, nun, ha, ya). Kilka przykładów mistycznego stosowania w Koranie:
Alif Lam Mim (الم) Sura Al Baqarah, Sura As-Sajda, etc. - numerologicznie wibracja 1,30,40 czyli w sumie gematrikon 71 dający 8.
Alif Lam Ra (الر) Sura Yunus and Surah Hud - numerologicznie wibracja 1, 30, 200, czyli 231 dające w sumie magiczną, doskonałą liczbę 6.
Alif Lam Mim Ra (المر) Sura Ar Raa'd - numerologicznie 1, 30, 40, 200, co daje 271 czyli 10.
Kaaf Ha Ya Ain Saad (كهيعص) Sura Maryam - numerologicznie wibracja 20, 8, 10, 70, 90, a w sumie 198 (1+9+8) czyli 18 (1+8), a ostatecznie 8.
Ya Seen (يس) Sura Ya Seen - numerologicznie wibracja 10, 60 dająca sumę 70 i cyfrę 7.
Ha Mim (حم) Sura Ha Mim Sajda - numerologicznie wibracja 8, 40 czyli odpowiednio 48 dające 12 oraz cyfrę 3.
Najwięcej kombinacji mistycznych liter zaczyna się od alif lam oraz ha mim. Alif zwykle poprzedza Lam. Mistyczne litery znajdują się w następujących surach, rozdziałach Świętej Księgi: sura 2, sura 3, sura 7, sura 10, sura 11, sura 12, sura 13, sura 14, sura 15, sura 19, sura 20, sura 26, sura 27, sura 28, sura 29, sura 30, sura 31, sura 32, sura 36, sura 38, sura 40, sura 41, sura 42, sura 43, sura 44, sura 45, sura 46, sura 50, sura 68. Jeden z częstszych sposobów w jaki Sufi używają mistycznych liter to znajdowanie do praktyki wasif, Imion Bożych rozpoczynających się na daną literę oraz grupy wasif, tak, aby zaczynały się odpowiednio na wylistowane w Księdze litery.
Muzułmanie podobnie jak sufi wierzą, że litery mistyczne mają jakieś tajemne znaczenie. Od nazw tych liter zaczęto nawet tworzyć imiona. I tak np. od liter “ya” oraz “sin” powstało imię Yassin, od “ta” i “ha” – Taha. Jedynie niektóre sury w Koranie rozpoczynają się pojedynczymi literami, które nie tworzą żadnego łatwo widocznego logicznego ciągu, nie można z nich łatwo złożyć słowa i zdają się pozbawione sensu, jednak w islamie i sufizmie określa się je jako “święte litery”. Tego rodzaju sury rozpoczynają się pojedynczą literą (sury “Nun”, “Pióro” i “Kaf”), dwiema literami (“Ja Sin”, bądź “Ta Ha”), są wreszcie takie, które mają na początku 3, 4 a nawet 5 liter. Podobnie jak w innych bliskowschodnich alfabetach (grecki, hebrajski, ormiański) tak i w arabskim literom alfabetu przyporządkowana była odpowiednia wartość liczbowa. Można zatem doszukiwać się w literach-symbolach również ukrytych znaczeń numerycznych.
Kompletna lista suratów Koranu w których pojawiają się mistyczne litery.
Rozdział 2, Surah Al-Baqara (The Cow): ʾAlif Lām Mīm
Rozdział 3, Surah Āl-Imran: ʾAlif Lām Mīm
Rozdział 7, Surah Al-Aʿarāf: ʾAlif Lām Mīm Ṣād
Rozdział 10, Surah Yunus: ʾAlif Lām Rāʾ
Rozdział 11, Surah Al-Hood: ʾAlif Lām Rāʾ
Rozdział 12, Surah Yusuf: ʾAlif Lām Rāʾ
Rozdział 13, Surah Al-Raʿd: ʾAlif Lām Mīm Rāʾ
Rozdział 14, Surah Ibrahim: ʾAlif Lām Rāʾ
Rozdział 15, Surah Al-Ḥijr: ʾAlif Lām Rāʾ
Rozdział 19, Surah Maryam: Kāf Hāʾ Yāʾ ʿAin Ṣād
Rozdział 20, Surah Ṭāʾ-Hāʾ: Ṭāʾ Hāʾ
Rozdział 26, Surah Al-Shua'ra (The Poets): Ṭāʾ Sīn Mīm
Rozdział 27, Surah Al-Namal (The Ant): Ṭāʾ Sīn
Rozdział 28, Surah Al-Qaṣaṣ: Ṭāʾ Sīn Mīm
Rozdział 29, Surah Al-Ankabut (The Spider): ʾAlif Lām Mīm
Rozdział 30, Surah Al-Rom (The Romans): ʾAlif Lām Mīm
Rozdział 31, Surah Luqmān: ʾAlif Lām Mīm
Rozdział 32, Surah Al-Sajda (The Adoration): ʾAlif Lām Mīm
Rozdział 36, Surah Yāʾ-Sīn: Yāʾ Sīn
Rozdział 38, Surah Ṣād: Ṣād
Rozdział 40, Surah Al-Mu'min (The Believer): Ḥāʾ Mīm
Rozdział 41, Surah Fuṣṣilat: Ḥāʾ Mīm
Rozdział 42, Surah Al-Shūrā: Ḥāʾ Mīm; ʿAin Sīn Qāf
Rozdział 43, Surah Al-Zukruf (The Embellishment): Ḥāʾ Mīm
Rozdział 44, Surah Al-Duqqan (The Smoke): Ḥāʾ Mīm
Rozdział 45, Surah Al-Jasiya (The Kneeling): Ḥāʾ Mīm
Rozdział 46, Surah Al-Ahqaf (The Sandhills): Ḥāʾ Mīm
Rozdział 50, Surah Qāf : Qāf
Rozdział 68, Surah Al-Qalam (The Pen): Nūn
Kombinacje liter w suratach.
ALR - na początku sury 10, 11, 12, 14, 15.
ALM - na początku sury 2, 3, 29, 30, 31, 32.
ALMR - na początku sury 13.
ALMS - na początku sury 7.
HM - na początku sury 40, 41, 43, 44, 45, 46.
HM'SQ - na początku sury 42.
S - na początku sury 38.
TS - na początku sury 27.
TSM - na początku sury 26, 28.
TH - na początku sury 20.
Q - na początku sury 50.
KHY'S - na początku sury 19.
N - na początku sury 68.
YS - na początku sury 36.
Święta Księga, Koran, jest oczywiście dziełem, spisanym przez Proroka Muhammada, a podyktowanym przez archanioła Gabriela (Jibrila), który przyniósł treść Koranu z Niebios na osobiste polecenie samego Allah Boga. Aniołem objawiającym tajemnice mistycznych liter jest zatem sam Archanioł Dzibrail, Gabriel...
Syriusz, najjaśniejsza gwiazda na nocnym niebie, po arabsku “Shi’ira,” pojawia się wspomniana w surze an-Najm, werset 49. Dosłownie napisano: "Oto Ten, Który jest Władcą Syriusza." Syriusz to gwiazda podwójna, której składniki obiegają się w czasie 49,9 lat. Informacja o Syriuszu pojawia się jeszcze w wersecie 9 tej samej sury, który jest zrozumiały dopiero, gdy wiemy coś o tym, że Syriusz to gwiazda podwójna. Werset sugeruje, że oba składniki Syriusza przybliżają się do siebie na swoich orbitach!
Ciekawe, że Sura 16 znana jako an-Nahl czyli "Pszczoła" zawiera w tym numerze wiedzę o tym ile pszczoły mają chromosomów. Samiec pszczoły ma 16 pojedynczych chromosomów, a samica pszczoły ma 16 podwójnych chromosomów.
Liczba 19 ma szczególne znaczenie w wielu surach Koranu, a jest to astronomicznie liczba lat po których powtarzają się te same fazy księżyca na tle tych samych gwiazd pasa zodiakalnego. Kiedy Ziemia okrąża Słońce 19 razy, Księżyc okrąża Ziemię 235 razy, co zwane jest przez astronomów ekliptycznym cykle księżycowym. Liczba 19 ma ciekawą właściwość, gdyż jeśli pomnożymy liczbę 19 przez jakąś cyfrę lub liczbę, to suma cyfr wyniku sprowadzona zostanie do wartości mnożnika czyli liczby przez jaką 19-cie pomnożyliśmy. Przykładowo, 19x3=57, a 5+7=12, 1+2=3... Pierwszy z wersetów objawionych jako Koran ma 19 słów, zatem objawienie jest tym, co przychodzi cyklicznie, tak jak powtarzają się na niebie 19-to letnie cykle księżycowe zwane także rokiem smoczym. Pierwszym objawionym wersetem Koranu jest spisany jako pierwszy ajat w surze 96 - Al-Alaq. Koran ma 114 rozdziałów, a sura 96 jest 19 surą od końca Koranu licząc. Otwierający werset Koranu i większości suratów liczy w języku arabskim dokładnie 19 liter: bismi-llāhi r-raḥmāni r-raḥīm. W tekście Koranu jest 19-cie wersetów zawierających Imię Boże, wasifę WAHID, oznaczającą 'Jedynego". Wahid (WAHD), Jedyny, powtórzone jest 19-cie razy.
W - 6
A - 1
H - 8
D - 4
Razem 19 --->10
W Koranie jest ponad 400 atrybutów, boskich imion, cech i właściwości, jednak tylko cztery są wielokrotnością liczby 19-cie!
Wahid - to wprost liczba 19 (Jedyny)
Zul Fadl Al-`Azim - 2698 czyli 19x142 (Posiadacz Nieskończonej Łaski)
Majid - 57 czyli 19 x 3 (Chwalebny)
Jami - 114 czyli 19 x6 (Zgromadzający, Sumujący, Zbierający)
Co ciekawe, imię Allah także występuje w Koranie 2698 czyli 19 x 142 razy, tak jak Zul Fadl al-`Azim!
Arabski kwadrat magiczny
Kwadrat 3 x 3 można wypełnić liczbami od 1 do 9 na 9!/8 = 45360 różnych sposobów - z dokładnością do obrotów i odbić lustrzanych. Tylko jedno z tych wypełnień ma niezwykłą własność znaną od wieków: sumy liczb w wierszach, kolumnach i na przekątnych są takie same, chociaż w takim wypadku, w określonym zbiorze, magicznych kwadratów jest aż osiem a nie jeden, ten od dawna znany. Osiem ustawień wynika jednak z obracania liczb w kwadracie. Ten unikatowy egzemplarz, jako układ liczb zwany w matematyce matrycą kwadratową drugiego stopnia, kojarzony w starożytności i w średniowieczu z siłami nadprzyrodzonymi i mistyką, pojawiał się na talizmanach i amuletach jako kwadrat magiczny – i takim pozostał. Na temat kwadratu magicznego 3 x 3 i jego nieco młodszych, większych kuzynów wylano od średniowiecza morze atramentu.
Uważa się, że arabskie Kwadraty Magiczne znane jako "zairgeh" wymyślił biblijny patriarcha Enoch (ProrokHenoch), który jako pierwszy został przez Boga zabrany do Niebios. Istnieje wiele "zairgeh" - niektóre są niezwykle skomplikowane, wymagają bowiem żmudnych obliczeń astrologicznych. W Europie kwadraty magiczne poznano dopiero około XIV wieku dzięki matematykowi Manuelowi Moschopoulosowi. Arabowie znali kwadrat magiczny dobrze przynajmniej w IX wieku. Używano ich w astrologii oraz numerologii do obrazowania przepowiedni. W matematyce z kwadratów magicznych powstała teoria macierzy oraz operacje matematyczne na macierzach, które dobrze znamy jako zasady numerologiczne z magicznych kwadratów o czterech, dziewięciu, szesnastu czy 25 polach.
Kwadrat magiczny n-rzędu to kwadrat o n wierszach i n kolumnach w który wpisane są cyfry lub liczby naturalne w taki sposób, że suma ich w każdej kolumnie, w każdym rzędzie oraz na przekątnych jest taka sama. Kwadrat iloczynowy odpowiednio gwarantuje, że wynik przemnożenia jest stały. Typowym kwadratem magicznym trzeciorzędowym jest wpisanie dziewięciu cyfr tak, aby w suma dawała liczbę 15, co uważa się za kwadrat księżycowy, lunarny.
8 3 4
1 5 9
6 7 2
Liczba 15 jest tutaj magiczną liczbą kwadratu, liczba 5 jest sercem, rdzeniem, a wokół rozmieszczone są cyfry parami w ten sposób, że ich sumy wokół piątki dopełniają się do wibracji 10. Jeśli na magiczną liczbę kwadratu składają się 3 liczby (tak jak w powyższym przykładzie), mówi się, że jest to "kwadrat o 3 liczbach" czy kwadratem magicznym 3-cio rzędowym. Jeśli jednakowe sumy dają jedynie liczby leżące w rzędach lub w kolumnach, a nie po przekątnych, wtedy mamy do czynienia z kwadratem "pół-magicznym". Naukę o magicznych kwadratach przejęli od dawnych Hindusów Arabowie, o czym zaświadczają już źródła z VIII i IX wieku, stały się bardzo popularne wśród sufich i mistyków muzułmańskich, jednak w dawnej kulturze arabskiej jak się okazało, także były powszechnie stosowane. Dzięki zaś greckiemu mnichowi Mosdro-Poulosowi wiedza Arabów przeniknęła w XIV wieku do Europy. Od razu też magiczne kwadraty stały się bardzo popularne, a stosowano je jako mistyczną ochronę przeciwko dżumie, używano jako talizmanów i amuletów przeciwko chorobom, wypadkom, nieszczęściom i opętaniom.
Istnieją również kwadraty magiczne zbudowane z liter ułożonych w taki sposób, że tworzą słowa niezależnie od tego, czy czytamy je w rzędach, w kolumnach czy po przekątnych. Żydowscy badacze Tory także stworzyli na swój mistyczny użytek magiczny kwadrat. W odróżnieniu od indyjskiego i chińskiego, zbudowany był wyłącznie z nieparzystych liczb, a ich literowe odpowiedniki miały składać się na habrajskie imię Boga. Te litery, wypisane w formie magicznego kwadratu na pergaminie, miały moc uzdrawiania, a nawet powoływania do życia martwych.
Magicznych kwadratów to matematyczny szyfr, a kontemplacja "doskonałego" układu liczb wzmacnia koncentrację, pozwala szybciej uszeregować myśli oraz pomaga w szybkim kojarzeniu różnych faktów wspomagając inteligencję i tworzenie nowych połączeń pomiędzy neuronami w mózgu.
Wedle sufich, każdy człowiek posiada swoje unikalne Ism-e-Azam czyli duchowe, boskie Imię, imię Duszy, imię pod jakim Bóg zna człowieka. Numerologia arabska od wieków pomagała znaleźć to imię z pomocą rozmaitych operacji liczbowania. Imiona Boże, znane lepiej jako łazaify (wasify) przeliczane na wibracje numerologiczne są jednym z elementów praktyki duchowego rozwoju w sufickiej ścieżce mistyki, a także pomocą w znalezieniu Imienia Duszy.
Numerologiczne cuda Koranu
Fraza 'siedem niebios" powtórzona jest w Koranie siedem razy. Podobnie fraza "stworzenie niebios" (khalq as-samawat) także powtórzona jest siedem razy.
Słowo "dzień" (yawm) w liczbie pojedynczej powtórzone jest 365 razy. W liczbie podwójnej i mnogiej, "dni" (ayyam i yawmayn) powtórzone jest 30 razy. Słowo miesiąc (shahar), powtórzone jest 12 razy...
Liczba powtórzeń słów "roślina" oraz "drzewo" wynosi po 26.
Słowo "odpłata" w sensie zapłaty za grzechy, powtórzone jest 117 razy, a słowo przebaczenie mughfirah, jedna z podstawowych zasad moralnych Koranu, dokładnie dwa razy więcej 234.
Słowo "świat" (dunya) powtórzone jest tyle samo razy co słowo "zaświat" (akhira) w sensie krainy duchów, po 115 razy.
Słowo "szatan" (shaitan) oraz słowo "anioły" (malaika) powtórzone jest po 88 razy.
Słowa "raj" oraz "piekło" użyte są 77 razy.
Słowa "zakah" (datek, podatek) oraz "błogosławieństwo" (barakah) wymienione są po 32 razy.
Słowo "prawy", "sprawiedliwy" (al-abraar), wymienione jest 6 razy, a złoczynny (al-fujjaar), 3 razy czyli dwa razy mniej.
Słowa "umysł" oraz "światło" wymienione są po 49 razy.
Słowa "język" oraz "kazanie" wymienione są po 25 razy.
Słowa "pożytek" oraz "strata" wspomniane są po 50 razy.
Słowa "zapłata", "odpłata" (ajr) oraz "działanie", "czyn" użyte są po 107 razy.
Słowa "miłość" (al-mahabbah) oraz "posłuszeństwo" (al-ta'ah) użyte są po 83 razy.
Słowa "schronienie", "opieka" (maseer) oraz "na zawsze", "wieczyście" (abadan) użyte są po 28 razy.
Słowa "nieszczęście", "tragedia" (al-musibah) oraz "dzięki", "wdzięczność", użyte są po 75 razy.
Słowa "słońce" (shams) oraz "światło" (nur) użyte są po 33 razy.
Słowa "właściwe prowadzenie" (al-huda) oraz "łaska", "miłosierdzie" (al-rahma) użyte są po 79 razy.
Słowa "kłopot" oraz "pokój" użyte są po 13 razy.
Słowa "mężczyzna" oraz "kobieta" użyte są po 23 razy. Co ciekawa, zygota i ludzki genom to 23 chromosomy kobiety plus 23 chromosomy mężczyzny.
Słowo "ziemia" (ląd) występuje 13 razy, słowo "morze" 32 razy, co daje razem 45. Jeśli policzyć 32/45 wychodzi, że morze zajmuje 71,1111 procent całości powierzchni kuli ziemskiej. Zadziwiająco cudowna jest taka procentowa proporcja.
Numerologia wiedzą Allah Boga
Sam Koran potwierdza, że numerologia jest wiedzą samego Boga, Allah. Zatem kto zwalcza taką mistyczną i magiczną wiedzę duchową jaką jest numerologia, liczbowanie, gematria, ten sam atakuje Boga. Surat al-Jinn werset 28 powiada: "Allah wyliczył dokładną liczbę wszystkiego". Imię Boże Al-Muhsey oznacza "Ten, kto zna liczbę wszystkiego, nawet jeśli to jest nieskończone!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz