Perły Mądrości - Wybór sentencji do kontemplacji
Z Nauk Sufickich Pir-O-Murszid Hazrat Inayat Khan
Aby nam pomagały...
Aby nam zachęcały...
Aby nas inspirowały...
13 września 1910 r.
 |
| Pir-o-Murszid Hazrat Inayat Khan |
1. Wyobraźcie sobie następny dzień po tym, jak opuściłem mój kraj! Czy były jakieś pieniądze? Czy były jakieś środki? Czy była jakaś organizacja? Nie miałem grosza przy duszy. Tym co posiadałem była wiara i ufność w Przyczynę i w Boga, Bóg był moim skarbem i był to Jego Zamiar, Jego Sprawa, a Jego Sprawa może być niezależna od ziemskich skarbów. Ponieważ jest to Sprawą Boga, będzie wypełnione.
2. Nie ma wątpliwości jeśli chodzi o sukces Orędzia. Nie jest to zaplanowane przez człowieka ani też jego przedsięwzięcie. Jest to Orędzie (Przekaz, Posłanie) Boga. Orędzie, które uszy serca mogą usłyszeć lepiej niż zewnętrzne uszy. Dusza sama w sobie jest w tym stanie zrozumieć słowa Orędzia, ponieważ Dusza jest tym, co może rozeznać Głos oraz to, skąd przychodzi.
3. Tak więc murid, którzy myślą, współczują i słyszą To Wołanie, muszą być również gotowi, aby czynić wszystko cokolwiek leży w ich mocy, dla uczynienia Ścieżki Orędzia łatwą, gdyż w rzeczywistości jest ona od początku do końca ścieżką Chrystusa.
4. Orędzie służy wprowadzaniu głębszego zrozumienia pomiędzy Narodami i Rasami, jednocząc w ten sposób Rodzaj Ludzki. Orędzie służy przełamaniu nastroju zgorzknienia, który istnieje wszędzie pomiędzy ludźmi.
5. Przeznaczeniem Orędzia jest przebudzić ludzkość ku nowej Duchowej Świadomości.
6. Całe to przejawienie (świat przejawiony) jest Jedną Całością, w której każda dusza ma swoje miejsce. W całym wszechświecie nie ma ani jednej duszy, która byłaby duszą obcą.
7. Tym, co jest teraz konieczne to to, żeby braterstwa nauczano nie tylko jako zasady moralnej, ale jako Duchowego Prawa. Jest to tym braterstwem, które musi być urzeczywistnione.
8. Oto Wołanie z góry, które uderza w strunę (nutę) dnia.
9. Bóg jest wewnątrz Ciebie. Ty jesteś Jego Narzędziem i poprzez Ciebie wyraża On Siebie Samego zewnętrznemu światu.
10. Największym przywilejem człowieka jest stać się odpowiednim narzędziem Boga.
11. Bóg jest Tym, który ręką człowieka kreśli i przeprowadza (realizuje) swoje w Naturze zamierzone plany.
12. Mądry człowiek, dzięki studiowaniu Natury wkracza w zjednoczenie poprzez jej różnorodność i urzeczywistnia Osobowość Boga poprzez poświęcenie swojej własnej osobowości.
13. Jeśli nie wierzysz w żadnego Boga, czcij Naturę.
14. Sufizm jest urzeczywistnieniem Prawdy (Haqq), która kryje się w każdej duszy. Naszą pracą jest jej wydobywanie. Jakież znaczenie ma to jak ją nazywamy, skoro jest uzewnętrzniona? Byłbym najszczęśliwszy, gdybyśmy nie mieli żadnej nazwy, wówczas jednak sami musielibyśmy określić się jako nic.
15. Powinniśmy używać nazw (Imion) dla naszej wygody, aczkolwiek też powinniśmy wznieść się ponad nazwy (Imiona).
16. Typowe sufickie nauczanie polega na sprawieniu, że osobowość będzie wnosić szczęście w życie wszystkich, którzy znajdą się z nią w kontakcie. Bóg jest udoskonalany w ludzkiej postaci.
17. Oddanie się Nauczycielowi nie jest dla korzyści Nauczyciela (Murszida) - jest dla Boga (Allah).
18. Nawet w przypadku Nauczyciela, wyznawca może czynić błędy, zatrzymując się u stóp Nauczyciela zamiast podążać ku Bogu.
19. Dla nauczyciela ma się wdzięczność, zaś Miłość i oddanie dla Boga, który zasługuje na całą Miłość, wolność Miłości tkwi w oddawaniu jej Bogu.
20. Sekret uczniostwa nie polega na studiowaniu czy kontemplacji (oglądanie, rozmyślanie, zamierzenie), ale na oddaniu (poświęceniu, religijności). W tym momencie to, co się widzi, to nie jest Murszid (Mistrz, Nauczyciel), tylko sam Bóg. Drzwi są odemknięte, Sanktuarium otwarte, nie ma już Murszida, jedynie Bóg (Allah).
21. Skoro tylko uczeń mówi: "wiem", traci grunt (podstawę nauki). Wszyscy wielcy Nauczyciele Ludzkości byli wielkimi uczniami. Ucząc się od niewinnego dziecka, od sytuacji etc., uczeń uczy się współczucia (sympatii), harmonii i Piękna.
22. Nie kłopocz się tym, czym byłeś ani tym, czym będziesz. Uświadom sobie (urzeczywistnij) najpierw czym jesteś i czym być musisz.
23. Nauczyć się lekcji jak żyć jest ważniejszym niż jakakolwiek nauka psychiczna lub tajemna.
24. Aniołowie zostali stworzeni, aby wyśpiewywać chwałę Pana. Geniusze (Dżiny) zaś stworzone, aby snuły wyobrażenia, marzyły i medytowały (rozmyślały), podczas gdy człowieka stworzono, aby okazywał człowieczeństwo w swoim charakterze.
25. Trzymając rzeczy jesteś przez nie trzymany. Kiedy rozluźniasz swój chwyt, one będą przyciągane do ciebie jak stal jest przyciągana do magnesu.
26. Królestwo Niebieskie jest w sercach tych, którzy urzeczywistniają Boga.
27. Święte dusze kroczą ścieżką wyrzeczenia, a jednak zachowują siłę własnej woli (upór).
28. Kiedy osoba osiąga jasnowidzenie, wznosi się ponad takie rzeczy jak chiromacja, szklana kula itp., bo dla niej** nie mają one żadnej przydatności.
29. Prawdziwe Ego (Jaźń) rodzi się z popiołów fałszu.
30. W ciągu całej podróży Duchową Ścieżką, główną rzeczą, którą trzeba osiągnąć (spełnić, wykonać) jest zapomnienie fałszywego ego.
31. Ten, kto zdolny jest utrzymywać równowagę bez uczucia przykrości, bez zmartwień, zdobywa takie Mistrzostwo (Opanowanie, Władzę), które potrzebne jest w ewolucji Życia. Na Duchowej Ścieżce oducza się ten, kto się już nauczył: oznacza to opróżnienie siebie.
32. Uduchawianie jest nastrajaniem serca (synchronizowaniem). Ani przez naukę, ani przez pobożność nie może człowiek tego osiągnąć.
33. Jedynie wówczas, gdy uczy się człowiek służyć i wykonywać swoje obowiązki bez myśli o uznaniu - jedynie wtedy osiągnie uduchowienie.
34. Nie może być Prawdą to, czego się wymaga. Prawdą jest to, co się odkrywa.
35. Kiedy ciało podąża, cień podąża za nim. Tak samo za Prawdą podąża fałsz.
36. W słowach nie można oddać Prawdy.
37. Prawda bez zasłony jest zawsze nieinteresująca dla ludzkiego umysłu.
38. Próbować Prawdę włożyć w słowa, to jak próbować wlać ocean do butelki.
39. Nie szukaj sukcesu, ale Prawdy (Haqq).
40. Ci, którzy znają Prawdę zamykają usta, bo nie mogą powiedzieć tej czy innej sprawy z punktu widzenia absolutnej Prawdy.
41. Pokój jest wydoskonaloną działalnością - to jest doskonałe, co jest zakończone (pełne) we wszystkich aspektach, zrównoważone w każdym kierunku i pod całkowitą kontrolą woli.
42. O Ty! Pokój czyniący, zanim spróbujesz czynić pokój w świecie, najpierw uczyń Pokój w sobie.
43. Sekret Pokoju jest ukryty pod osłoną ego.
44. Szczęścia nie osiąga się przez samo wierzenie w Boga. Wierzenie jest procesem. W procesie tym Bóg Wewnątrz zostaje przebudzony i ożywiony. Żywy Bóg jest Tym, który daje szczęście.
45. Prawdziwe szczęście znajduje się w strumieniu miłości, który wytryska** z ludzkiej duszy, zaś człowiek, który pozwala temu strumieniowi płynąć nieprzerwanie we wszystkich warunkach życia, we wszystkich sytuacjach, jakkolwiek trudnych, zazna szczęścia, które prawdziwie należeć będzie do niego.
46. Kluczem do szczęścia jest Miłość Boga.
47. Wzniesienie się ponad religię nie oznacza zaniechania (porzucenia) religii, oznacza, że w pełni doświadczamy jej dobrodziejstwa (dobroczynnych korzyści). Ci, którzy mówią, że opuścili swą religię, nie** są ponad nią; ci tylko są ponad religią, którzy osiągnęli pełne rozumienie Ducha Religii.
48. W przekonaniu każdej osoby istnieje dla niej jakieś dobro; zniszczenie tego przekonania jest zniszczeniem jej Boga.
49. Ostateczne zwycięstwo w bitwie życia dla każdej duszy jest wtedy, kiedy ktoś wzniósł się ponad rzeczy, które kiedyś cenił najbardziej.
50. W ciągu życia człowiek napotyka trudności. Czasami wydają się one zbyt ciężkie do zniesienia. Często takie przeżycia stają się wyższymi wtajemniczeniami w życiu podróżującego ścieżką.
51. Im bardziej współczujemy sobie, tym cięższym do uniesienia staje się brzemię duszy.
52. Kiedy osoba pragnie się trzymać z dala od wszystkich denerwujących wpływów, łatwiej byłoby dla niej próbować nie żyć. Nie wymaga się siły do przeciwstawiania drażliwym wpływom życia. To właśnie mały i lekki kawałek drewna może się wraz z falami wznosić i opadać, zawsze ponad nimi, nieuszkodzony i bezpieczny. Im lżejsze i mniejsze staje się ego człowieka, tym więcej mocy i wytrzymałości posiada.
53. Powinniśmy starannie wyjmować z siebie wszystkie kolce, które kłują nas w osobowości innych.
54. Życie oślepia, wikła i zajmuje człowieka szukaniem winy u innych.
55. Nie pozwól wątpliwościom przeciwstawić się twej ufności.
56. Nie przebaczaj sobie za nieprzebaczanie innym.
57. Ceń szlachetność duszy ponad wszystko inne.
58. Szanuj każdą osobę, czy to wartościową, czy bezwartościową.
59. Żadnej straty nie uważaj za większą od zatracenia duszy.
60. Pracuj dla pracy - nie dla sukcesu.
61. Każdy impuls, zanim go wyrazisz, zatrzymaj, aby go przebadać.
62. Kiedy próbujemy zbyt usilnie, w agonii działania tracimy radość.
63. Troska o ciało jest sprawą podstawową, bowiem bez niej Duchowość ma bardzo niewielkie znaczenie.
64. Zapomnij Przeszłość, nie myśl o Przyszłości, miej na uwadze Teraz.
65. Przyjaciele, nie istnieje na tym świecie nic, ani bogactwa, ani stopień, ani pozycja, ani władza, ani nauka, która mogłaby spowodować taką zarozumiałość (próżność, urojenie) jak najmniejsza nawet ilość Duchowej wiedzy. Kiedy taka osoba nabywa tę zarozumiałość, nie jest w stanie uczynić ani jednego kroku naprzód. Zostaje przygwożdżona do miejsca, w którym stoi, ponieważ sedno idei Duchowego urzeczywistnienia tkwi w bezosobowości.
66. Wyobraźnia jest kamieniem węgielnym do urzeczywistnienia.
67. Dla uduchowionej osoby, której serce jest otwarte dla ludzkości zawsze istnieje niebezpieczeństwo uczestniczenia w ziemskim cieniu, który pada na jej serce w formie zainteresowania, chwały, uznania i oddania ze strony innych. Jeśli pozostawi on swoje serce otwarte na te rzeczy, stanie się podatny na pokusę wzięcia więcej, nawet kosztem Prawdy. Dlatego konieczne jest dla kroczącego Ścieżką Duchową, aby czuł Prawdę na każdym kroku stawianym na ziemi i pamiętał w trakcie podróży do Celu, że wszystko, co znajduje na drodze, jakkolwiek piękne, radosne i cenne, nie jest w istocie nic warte. Jedynie wtedy otworzy się przed nim piękno Prawdy, a także radość i przyjemność nieporównanie większe w swojej wartości, niż wszystkie rzeczy tego świata.
68. Duma i satysfakcja człowieka z tego, co wie, ogranicza pole jego widzenia.
69. Jakże człowiek może być Nauczycielem i grzesznikiem jednocześnie? To nie roszczenie, czy deklaracja musi świadczyć, że się jest Nauczycielem, ale nauki.
70. Ostrzegający, Mistrz, Posłaniec chwili obecnej, nie będzie żądał, będzie jedynie działał.
71. Pozostawi On swoją pracę, aby świadczyła sama za siebie czy jest prawdziwa, czy fałszywa.
72. Kiedy opuszczam ziemię, jestem raczej jako pocieszyciel niż jako Nauczyciel.
73. Moi murid są nie tylko uczniami, oni są Armią w Światowej Batalii ażeby Orędzie mogło walczyć przeciw siłom, które przeszkadzają Światłu Prawdy (Nur al-Haqq). Tak! jest nas bardzo niewielu, ale to nie ma znaczenia, ponieważ w rzeczywistości jest nas wielu jeśli rozpoznajemy cel naszego życia.
74. Jedna pokrewna (bratnia) dusza okazuje się potężniejsza niż dziesięć tysięcy dusz w ciemności szukających po omacku.
75. Jeśli w pracy zdajemy się upadać, to wznosimy się jeszcze wyżej i z większą siłą.
76. Muszę dzierżyć w swej dłoni Berło Wiary i trzymać Latarnię Prawdy. Musisz tolerować wszystko, znosić wszystko, przebaczać wszystko, a wówczas z siłą pewności siebie i niezłomną Wiarą w Orędzie, możesz służyć ze szczerym oddaniem Wielkiej Przyczynie, która wygrywa nutę dnia.
77. Naszą sympatią (współczuciem, miłosierdziem) naszą wzajemną do siebie miłością, naszym oddaniem dla Przyczyny, naszą Wiarą w Bogu - z taką organizacją będziemy pracować ramię w ramię.
78. Nie oczekuję od moich murid, aby stawiali się tak bystrymi w nauce, że zwyciężą w każdym sporze, ani nie życzę im osiągnięcia takiej mocy okultystycznej (tajemnej), ażeby czynili cuda. Jeśliby przepowiadali fortunę (dobry los) lub przepędzali diabły, jeśliby mówili rzeczy, o których nikt nigdy nie słyszał, żadna z tych rzeczy nie sprawi mi jakiejkolwiek przyjemności.
79. Będę dumny z murid, o którym usłyszę od kogoś innego, że był uprzejmy, głęboko myślący, szczery, rozważny. W ten sposób moja Misja zostanie spełniona.
Copyright © Pir Ofiel Chishty - Toruń 1983
Tłumaczył Pir Ofiel Chishty - Toruń 1983
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz