Warsztat Nauk i Praktyk Sufi w Boże Ciało

Sufickie Intensywne Odosobnienie z Naukami i Praktyką - Boże Ciało 

Każdego roku, najwczesniej 21 maja, a najpóźniej 24 czerwca mamy Święto Bożego Ciała, a także długi weekend od czwartku do niedzieli podczas którego Braterstwo Sufickie spotyka się na intensywne warsztaty pracy nad rozwojem duchowym i pogłębianiem praktyk sufickich oraz zrozumienia istotnych nauk sufickiej drogi czy ścieżki. Istotną pracą sufickich warsztatów oraz odosobnień czy rekolekcji (retreats) jest przeistaczanie ciała ludzkiego w ciało doskonałe duchowo, co zwiemy potocznie rozwojem duchowym, a to z pomocą jednoczenia się w sercu świadomości ludzkiej ze swiadomością Boskiego Ducha oraz z Praświatłem, z Przedwiecznym Światłem Posłańców i Proroków oraz Mesjaszy i Awatarów posłanych dla oczyszczenia i uduchowienia ludzkości. Bogactwo tematów i pracy z zakresu duchowości, mistyki, ezoteryzmu i gnozy wschodniej. Warsztaty to przekaz Orędzia Sufi tradycyjnych szkół, bractw i zakonów Sufich oraz Derwiszów, ze szczególnym uwzględnieniem sufickiej tradycji (silsilah) Chishty (Ćiśti) oraz Mistrza Syryjczyka oraz linii praktykowania Khwaja Moinuddin Chishty z Ajmer w Indii. Murid, Uczniowie tradycji Sufi Chisty zawsze praktykują na gruncie interreligijnym, ponadwyznaniowym, bardziej duchowym i mistycznym prowadząc na kolejne poziomy doświadczenia mistycznego i gnozy (mare'fa). Religia jest podstawą duchowości, a mistyka (tasawwuf) zaczyna się tam, gdzie kończy się religia, a zaczyna Bóg. 

W programie warsztatów sufickich między innymi: 

Otwieranie i Rozwijanie Kwiatu Serca (El-Basit). 

Suficka Ścieżka Prawdy, Miłości, Piękna i Harmonii. 

Jedność z Życiem, Prawdą, Naturą i całym Stworzeniem. 

Kontemplacje Serca i Trzeciego Oka! Lataify - Ośrodki Subtelne!

Oddychanie, Oczyszczanie Serca, Zikry, Wasify, Metafizyka, Wiara i Etyka. 

Jak pogodzić duchową praktykę z życiem zawodowym i jak osiągnąć sukces. 

Sufizm a Gnoza, Joga i Mistyka; Posty, Modlitwy, Duchowe Oddanie. 

Uzdrawianie Serca i Duszy oraz Praktyka z Aniołem Pokoju. 

Nauka i Droga Sufich! Mistyka i Ezoteryka Henocha i El-Morya Khan. 

Wiara i Etyka Ścieżki Edenu. Bliskowschodnia Droga Błogości i Ducha. 

Symbolika, Intuicja i Wgląd (Kaszf), Sny i Śnienia, Omeny. 

Subudh - Ścieżka Diamentowej Dobroci i Oddania Nafs. Khizr.

Odnajdowanie radości i sensu życia ziemskiego oraz duchowego. 

Sufizm, Biała Droga, Tariqat; Mistyka Chrześcijańska i Orientalna. 

Ścieżka Ziraat i Szafayat. Powszechne Nabożeństwo El Moryah Khan. 

Jedność Celu Wszystkich Objawień i Religii - Jedność Religii - Din-e-Illahi. 

Tańce i Śpiewy Sufich Orientu, Stary Taniec Derwiszów, Tańce Pokoju. 

Rozwój duchowy, gnoza, kabała, mistyka: tajemna wiedza Zakonu Sufi Ćiśti.

Nauki Inayati Chishty! Odnajdywanie Woli Bożej i Prawdy w Codziennym Życiu.

Szczegółowo może pojawić się dużo więcej zagadnień jakie potrzebne są praktykującym!

¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ ¤

Czym jest Sufizm jako Tasawwuf

Czym jest Sufizm znany jako Tasawwuf? 

Sufizm, tasawwuf, jest tęsknotą za mistycyzmem, za mistycznym doświadczeniem Boga – pragnieniem doświadczenia czegoś, co wychodzi poza materialny świat, poznaniem i powrotem do duchowej Esencji (Zat, Dhat, Sain) lub Prawdy (Haqq, Emet, Satyam). To cechy istotne, które są wrodzone każdemu człowiekowi, niezależnie od religii jaką osoba wyznaje. Ludzie przepojeni są tą tęsknotą ku wyższemu, ku niebiosm i Bogu, w różnym stopniu, w skali zaczynającej się od zera (dna). Niektórzy są obdarzeni tęsknieniem za Najwyższą Istotą nieco bardziej, inni nieco mniej. Jedni mają szansę rozwinąć tęsknotę za Bogiem, Absolutem, i przełożyć na życie codzienne, inni zaś nie. Niemniej jednak ta tęsknota, Iszq, istnieje w każdym z nas, w każdym z ludzi, chociaż u niektórych jest zgaszona, stłumiona. Sufizm (tasawwuf) to nic innego jak naturalna odpowiedź na te odwieczne ludzkie tęskne pragnienie, Iszq. 

Mistrz Sufi Nizamuddin Awaliya

Jeśli zdefiniujemy sufizm, tasawwuf, jako mistycyzm lub drogę mistyka, wówczas jego przekaz jest skierowany do wszystkich ludzi, nie zaś wyłącznie do zwolenników jakiejś jednej religii. Każda wiara religijna ma swój sufizm, swoją mistykę. W każdym narodzie i społeczności byli sufi, choć mogli oni przyjąć inne nazwy i praktyki, co ogólnie nazywamy mistyką, duchowością lub mistycyzmem. Człowiek składa się nie tylko z ciała fizycznego, obejmuje również inne aspekty, w tym powszechnie zwany „Ja” lub „Jaźnią” (opisaną w sufizmie jako nafs, ego, dusza zwierzęca). Doświadczenie mistyczne aktywuje tę Jaźń, istnienie wewnętrzne. Podobnie jak strumień elektryczności przepływa ono przez człowieka, wydobywając z niego niewyczerpany potencjał. Człowiek zaczyna czuć, że jego lub jej „Ja” zaczyna odzwierciedlać inne „Ja” –„Ja” Najwyższej Istoty, Wyższe Ja, Wyższą Jaźń. Człowiek staje się świadom Boga działającego poprzez stworzenie, ale oczywiście najpierw zwierzęca natura musi się przeistoczyć, i stać w pełni ludzką, co oznacza oczyszczenie z wielu zwierzęcych atawizmów, zachowań (behawiorów) i cech odzwierzęcych. Często osioł w szkołach sufi symbolizuje nieco upartą i związaną ze światem zwierząt niższą naturę w człowieku, a podobieństwa w naukach sufich są czasem nawet przytłaczające. 

Wielu ludzi osiąga ten poziom świadomości za życia, który jest nie tylko całkowicie ludzki, ale też sięga wyżej, ponad ludzką istotę, ku niebiosom, ku Bogu, ku Najwyższej Istocie. Jakieś spotkanie, wydarzenie czy zdanie sobie z czegoś sprawy może otworzyć człowieka na rzeczywistość większą niż oni sami, na rzeczywistość duchową. Dla większości ludzi taki poziom przebudzenia jest wystarczający, ale inni potrzebują czegoś więcej: kontaktu z Bogiem, pragną ujrzeć Boskość, doświadczyć Prawdy. Bycie częścią czegoś już im nie starcza: pragną połączyć się (unicestwić) w Całości, w Wieczności, czasem pragną Nieśmiertelności lub chcą być reprezentantami Boga na Ziemi. Chcą, aby ich wiara wypływała spontanicznie i stale jak woda tryskająca z fontanny. Tęsknią do osobistej realizacji, do urzeczywistnienia, chcą aby Bóg, Absolut, był tak blisko nich jak ich tętnica szyjna.

Jak można tę tęsknotę za Bogiem spełnić? Bóg, Absolut, Bóg Najwyższy, jest Istotą Wzniosłą, ludzkość zaś jest świadomością generalnie niską i bliską świata zwierzęcego (zainteresowanie tylko jedzeniem, piciem, spaniem, kopulowaniem i odpoczywaniem. Człowiek może korzystać ze zmysłów: słuchu, dotyku, wzroku, smaku i zapachu, wszystkich rzeczy materialnych, ale Najwyższa Istota nie może być w ten sposób poznawalna, gdyż jest pozazmysłowa. Jak może cząstka światła dotykać słońca z którego pochodzi? Jak część czegoś może stać się całością? Istota ludzka od początku swojego istnienia Próbowała rozwiązać ten dylemat, stąd powstały wzniosłe filzofie wieczyste oraz religie misteryjne, duchowość i mistyka, w tym tradycja hermetyczna wywodzona od proroków Seta i Henocha zwanego także Hermesem Trismegistosem. 

Sufizm - Droga w stronę Serca

Sufizm - Droga w stronę Serca, Duszy i Boga   

Celem spotkań dla zainteresowanych i praktykujących w Duchowej Szkole Sufich jest poznanie podstawowych koncepcji duchowych i mistycznych tradycji sufizmu. W części praktycznej jest możliwość doświadczenia praktyki medytacyjnej, modlitw i ekstatycznych śpiewów. W trakcie kilkudniowego pobytu uczestniczymy w wieczornych i porannych medytacjach oraz rozmawiamy na tematy związane z duchową ścieżką praktykowaną w tradycji sufickiej. 

Sufizm - Oświecona Mądrość Sufich

Spotkania zwane warsztatami lub pracą suficką mogą być dla wielu okazją do zapoznania się i doświadczenia medytacji sufickich (muraqaba) oraz do spotkania z Murszidami (Nauczycielami) oraz Pirem z Indii, z którymi będziemy zasiadać do wspólnych medytacji. Pir-ul-Mulk Ofiel Chishty jest zwykle również dostępny dla indywidualnych spotkań i rozmów, także dla porad z dziedziny uzdrawiania. W ramach spotkań omawiane są między innymi podstawowe koncepcje kosmologii i psychologii sufizmu, oraz rozmaite praktyki sufich. Szczególną uwagę poświęcamy koncepcji jaźni serca i duszy, oraz centrów świadomości latifa. 

Spotkania to również okazja aby poznać i rozmawiać z wieloletnimi uczniami sufizmu z Polski i innych krajów Europy. W ośrodkach sufickich można zwykle nabyć książki pisane przez sufickiego mistrza Pir-ul-Mulk Ofiel Chishty z gatunku duchowych nauk o sercu i rozwoju duchowym. Przebudzenie i oświecenie na ścieżce sufich bardzo zbliżone jest do nauk dawnego hermetyzmu (idrisiyya), kabały, gnozy (ma'rifa) i mistyki chrześcijańskiej znanej jako hezychazm (modlitwa serca). Szkoły sufickie od VIII wieku w praktyce przejęły spuściznę dawnych tradycji duchowych, mistycznych i ezoterycznych Bliskiego Wschodu, Persji i po części Indii (Kaszmir). 

W duchowości i mistyce bliskowschodniej, perskiej i indyjskiej doświadczanie Boskiej Opatrzności zaczyna się w nas samych: ten, kto pozna siebie prawdziwie, ten również pozna Boga i anioły nad nim czuwające. Droga tych, którzy poszukują Boga, wiedzie przez murakabę - medytację serca, szlifowanie serca. Tylko tak mogą Go ujrzeć. 

Suficki mistrz Sajjid Abdul Bari Szach powiedział kiedyś: «Przy­wrócenie życia osobie umarłej nie jest wielkim cudem». Jego uczeń spytał zdumiony: «Jeśli nie uznamy za cud przywrócenia życia zmarłemu, czym w takim razie jest cud?». Sajjid Abdul Bari Szach odpowiedział: «Większym zadaniem jest obudzenie martwego serca. Obudzenie martwego serca leży poza możliwościami każdego człowieka, jeśli Łaska Boga (ar-Rahman) nie wesprze jego wysiłków». Serce w wielu tradycjach religijnych i kulturowych uważane jest za centrum witalnych sił człowieka, siedlisko emocji, intuicji oraz ludzkiej duszy, a sufickie tradycje nauki, praktyki i służby duchowej wielką wagę przykładają do prawidłowego rozwoju Serca. Szejch, Murszid oraz Pir jest powszechnie uznawany za uzdrowiciela, a często jest cudotwórcą (charyzmatykiem). Jeśli sam będzie wzbraniał się od tego, to zajmować się tym będzie jego otoczenie (uczniowie oraz derwisze). Nie zawsze muszą tu być stosowane jakieś konkretne metody lecznicze z tradycyjnej medycyny Unani. Już sam fakt przebywania w pobliżu człowieka otaczanego nimbem świętości daje ludziom wytchnienie w ich cierpieniu. 

Pierwsza Lekcja Sufizmu

Gatheka - Pierwsza lekcja sufizmu

Słowo Sufi pochodzi od aramejskiego i arabskiego słowa Safa lub Saf, dosłownie znaczy Czysty, Święty, Mądry - nieskalany sporami, konfliktami, egotycznymi występami i promowaniem własnego ja, wolny od małego ego. W języku greckim słowo Safa przyjmuje postać Sophia, w spolszczeniu Sofia, i oznacza Mądrość, podobnie jak Sufi - Czysta Mądrość Boża. Mówi się, że zalążek Sufizmu istnieje od początku ludzkości, gdyż Mądrość jest duchowym dziedzictwem człowieka, dziedzictwem dusz oczyszczonych. Dlatego żadna szczególna osoba nie może być podawana jako założyciel sufizmu, gdyż mistycyzm czy sufizm był wyraźnie objawiany i szeroko rozpowszechniany w czasach, gdy świat ludzi się intensywniej duchowo rozwijał. O sufizmie mówi się, że jest on tasawwuf - duchową stroną, istotą wszystkich objawionych religii, duchowością, mistyką i gnozą wielkich tradycji objawionych przez proroków. Sufizm historycznie wywierał wpływ na wszystkie tradycje religijne jakie pojawiały się w obrębie jego występowania. Na wschodzie mawia się, że suficka umysłowość zrodziła się wśród semickich ludów Arabii i Bliskiego Wschodu, duch oddania i uwielbienia Boga oraz pewien ezoteryzm czy hermetyzm wywodzi się z Persji, a duchowe dopełnienie sufizmu pochodzi z Indii. 

Hazrat Pir Tahir Pak Subuh

Naturą Sufich jest Czystość, Świętość, Czysta Mądrość, a słowo Safa wskazuje na czystość myśli, uczuć, intencji, na czystość umysłu i duszy. Sufi jest istotą duchową oczyszczoną ze wszelkich naleciałości światowego emocjonalizmu i prymitywizmu. Sufi nie jest pomieszany sprzecznymi wpływami i dążeniami otoczenia, jest wolny od wpływów otaczającego świata. Sufi z natury oczyszcza się aż do rdzenia swej istoty, aż do głębi duszy, utrzymuje Boga na najwyższym piedestale, nie pozwala ziemskim ograniczeniom i rozróżnieniom odzwierciedlić się w swoim sercu, które odzwierciedla jedynie Boga i trwa w łączności mistycznej z Bogiem. Z czystą naturą Sufich nie mogą się zmieszać ani wpływy złego czy dobrego towarzystwa, ani dogmaty poszczególnych wiar czy wierzeń, ani obcowanie z ludźmi niskich czy wysokich klas społecznych. Wpływy świata zewnętrznego nie mylą, nie wywołują pomieszania, nie zmieniają czystego stanu wnętrza duszy Sufich. W swojej adaptatywności Sufi pokazuje żywy ideał Powszechnego Braterstwa Duchowego. 

Współcześni pisarze często czynią błędy pisząc o sufizmie jako o perskiej filozofii czy ezoterycznej stronie islamu, a niektórzy trwają w błędnym przekonaniu, iż są to wpływy wedanty czy buddyzmu na islam lub mistyka muzułmańska. Niektórzy patriotyczni pisarze orientalni określają sufizm jako pochodną islamu ażeby zabezpieczyć wiarygodność ich własnej religii czy jej stronnictwa, podczas gdy pewni pisarze zachodni usiłują wygrać sufizm dla chrześcijaństwa. W rzeczywistości, zgodnie z uświęconą historią jaką Sufi dziedziczyli z pokolenia na pokolenie, jasno wynika, iż sufizm nigdy nie stanowił własności żadnej rasy, narodu, kultury, religii, ponieważ różnice i cechy własne są właśnie iluzjami, błędami postrzegania, zaciemnieniami, brudami, z których uczniowie suficcy się oczyszczają. Sufi poprzez oczyszczenie się od ziemskich iluzji, rojeń ideologicznych, omamień i przywidzeń ożywia głęboko duchowe, wpisane w istotę każdej ludzkiej duszy boskie nauki moralne ujmowane pojęciami takimi jak Światło, Prawda, Harmonia, Piękno i Miłość, a przez to uzyskuje stan wyrzeczenia się egotycznych brudów, cieni i skalań ze swojej powierzchni i osiąga wyzwolenie ze wszystkich ograniczonych ziemskich punktów widzenia, także w dziedzinie nauk moralnych. Duchowość i mistyka posiada wiele dobrych wznoszących aspektów, jednak Sufi zmierza ku Ścieżce Prawdy i Objawienia, swemu ostatecznemu celowi, ku totalnemu pojednaniu z Bogiem, z Istotą Absolutną, Najwyższą i Ostateczną. 

Lilith, Adam, Ewa i stworzenie Lilim

Lilith, Adam, Ewa i stworzenie Lilim 

Imię Lilith (Lilii, Lilit) pochodzi od Lili (Lilitu), żeńskiego demona czy raczej dżinnowej demonicy znanej z babilońsko-asyryjskiej mitologii. W kabale Lilit jest demonem piątku (szóstego dnia tygodnia) i przedstawiana jest jako naga kobieta, której ciało przechodzi u dołu w wężowe sploty podobne mackom olbrzymiej kałamarnicy. W tradycji żydowskiej Lilit jest demonicą, szedą, krzywdzącą noworodki i płody, a wiec siłą inspirującą do dzieciobójstwa. Martwe porody i poronienia to sprawka demonicy Lilit. Także porzucanie małych dzieci (niemowląt) na łaskę losu to też sprawka Lilit. Demonica Lilit jest oblubienicą Złego, z własnej woli partnerką Satana lub Asmodeusza. Żydowski folklor przedstawia ją jako złą i zdeprawowaną strzygę, jako upiór nocny i koszmar. Lilit to główna kusicielka o wielkiej złośliwości. Jak powiada Zohar oraz tradycja talmudyczna, Lilit i dwa inne żeńskie duchy zła będą żyły i szkodziły człowiekowi aż do czasów mesjańskich, kiedy to Bóg ostatecznie wypleni zło i nieczystość z powierzchni Ziemi. Lilit to niewątpliwie nierządna demonicą z Objawienia Jana Umiłowanego. 

Lilith (Lilit) - Zepsuta demoniczna kobieta, nierządna małżonka Szatana

Skąd toto upadło...

(2) Lilit i Satan wyemanowali spod Tronu Bożej Chwały, który zachwiał się nieco wskutek ich wspólnych wysiłków. Satan jak wiadomo był niegdyś anielskim cherubinem, naczyniem pełnym Bożej Mądrości. Był wtedy Satanaelem, Panem przeciwności i sprzeciwień. Popadłszy w zazdrość nad stworzonym Niebiańskim Adamem, człowiekiem cherubinowym, razem z Lilit doprowadził do jego upadku i sam stał się uosobieniem sprzeciwu i przeciwieństwem Boga. Lilit zawsze mu wierna, stała się jego cokolwiek agresywną orędowniczką. Arabscy pisarze wspominają Lilit jako demonicę o naturze złośliwego dżinna, pierwszą żonę Proroka Adama, dżinnową demonicę, rodzaj złego ducha zepsutej kobiecości, mającej demoniczne i złoczynne potomstwo w liczbie 784 dżinnów (to liczba jej imienia w arabskiej numerologii). Inskrypcje asyryjskie wspominają Li-Lit jako "ciemność", "czerń" i złego ducha ciemności. Lilit nie chce być żoną Człowieka (Adama), należy do rasy demonicznych olbrzymek (gigantek), ma potrzebę być wielką i potężną, a także magiczną. Nie poczuwa się do bycia istotą ludzką, czuje się inna, jedynie czasowo przyjmuje ludzką formę, dla czynienia wszelkiego rodzaju zła w ciele kobiecym. Domagała się równości z Adamem (Człowiekiem), jednak nie udało się jej zdobyć równości, gdyż przegrała magiczne pojedynki, co ją rozbestwiło i rozdiabliło tak, że uciekła od Adama jako męża w wielkiej złości. Kiedy Lilit uciekła z Ogrodu Eden opuszczając Adama, udała się na wybrzeże Morza Czerwonego, które stało się jej domem. 

Belial czyli pozbadnięcie wszelkiej wartości... 

(3) Właściwe imię Satana to Beliar (Belial), co dosłownie oznacza brak wartości duchowych, bezwartościowość. Satanael, gdy dobry Bóg stwarzał Raj, został stworzony jako szósty, oczywiście razem z Lilith. Sam jednak lubił określać się mianem pierwszego po Stwórcy. Satan czy lepiej Belial jest prymasem piekła, gdzie jest kwintesencją wszelkiego zła i wszelkiej niegodziwości. Kiedy nachodzi nas brak poczucia wartości, doznanie bycia nic niewartym, poczucie nicości i rozpadu wartości duchowych i wzniosłych ideałów, to znaczy, że Lilith jako siła czy energia Satana inspiruje nas z głębi sfery piekielnej. Dlatego w prawdziwej religii należy unikać zwątpienia i zniszczenia ideału duchowego. Lilit jest energią czy siłą Satana. Bezosobowe poczucie mocy czy energii stojącej za satanistycznymi rytuałami przychodzi od Lilit. Satan jest złem ucieleśnionym. Satan to samo Zło, a Lilith to Ciemność. Warto wiedzieć, że nie ciemność taka jak noc (brak światła) czy cień rzucany przez przedmiot, ale Ciemność w takim sensie, że jest to materia anihilująca Światłość i spowijająca duszę w chaos, rozkład i bezład. Ciemność Lilith to jakby antymateria dla światła... 

Promienne Orędzie Zakonu Sufich

Promienne orędzie zakonu sufich - przekaz nauk sufickich 

(Przez miesiąc księżycowy, każdego kolejnego dnia czytaj rozumnie i rozważaj jedną lekcję.) 

Oto Siedem Wersetów często powtarzanych, które stanowią Otwarcie Świętej Księgi oraz Modlitwę. Siedem Wersetów Modlitwy Otwierającej to skrócony obraz siedmiu stopni duchowej Drogi Pielgrzyma, który wspina się do swego Stwórcy. Fatiha (Otwarcie) stanowi siedem stopni ścieżki Mądrości, jaką w istocie jest każdy Zakon Suficki i może być przyrównana do siedmiu stopni perskiej piramidy zwanej ziguratem. Salât (Modlitwa), to znak, że tych siedem fraz stanowi całkowitą i doskonała modlitwę, a liczba siedem - symbol mistycznej doskonałości - dodatkowo wskazuje na pełnię i doskonałość tych wersetów jako uniwersalnej Modlitwy każdego autentycznego Zakonu Sufi. Każdy murid (uczeń) sufickiej Drogi recytuje, intonuje lub powtarza w myśli wersety tej Modlitwy (Salât) kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt razy każdego dnia swego życia. Wierni duchowej Drodze objawionej przez Archanioła Gabriela intonują zwykle nie mniej niż 17 razy dziennie, częściowo półgłosem, a częściowo w myślach. Modlitwa Otwierająca bywa też tematem skupienia myśli w czasie podróży czy spaceru. Częste powtarzanie słów Otwarcia w myślach, w różnych warunkach i okolicznościach może być źródłem Radości i Ekstazy, źródłem Azîm dla wszystkich, którzy poczuwają się do jedności serca z Zakonem Sufi lub Bractwem Subudh. Fâtiha jest sposobem oddawania czci i chwały Bogu Stwórcy, sposobem objawionym przez Archanioła Gabriela Abrahamowi i Izmaelowi a potem ponownie Muhammadowi. Odkrycie, jak każdy werset, staje się ideą objawiającą kolejny stopień ścieżki Mądrości, staje się zadaniem Pielgrzyma podążającego za przewodnictwem w każdym z sufickich zakonów życia mistycznego. Nie można zrobić żadnych postępów na duchowej drodze sufickich zakonów bez należytego utwierdzenia i pogłębienia Fâtiha w swoim sercu i umyśle. Myśli i uczucia adepta muszą zacząć żyć wpierw tą Modlitwą, zanim człowiek poszukujący będzie mógł otrzymać właściwe duchowe przewodnictwo.

W imię Boga Miłosiernego i Łaskawego

Chwała Bogu Panu Światów.

Miłosiernemu i Łaskawemu

Królowi dnia Sądu.

Ciebie jednego czcimy i ciebie jednego prosimy o pomoc.

Prowadź nas Drogą prostą,

Drogą tych, których obdarzyłeś Dobrodziejstwami (Miłością),

nie zaś tych, na których jesteś zagniewany ani tych, którzy błądzą.  

Sufickie Serce ze Skrzydłami, Sierpem Księżyca i Gwiazdą - Symbol Sufizmu

2. Siedem Wersetów często powtarzanych to esencja całej Świętej Księgi objawionej przez Gabriela, a bez pojęcia Fâtiha nikt nie zrozumiał jeszcze istoty Orędzia Sufich. Siedem gromów przemawiających swym głosem, o których mówi Apokalipsa Jana, to właśnie proroctwo o Siedmiu Wersetach Salât, Modlitwy zwanej też Chwalebną (Hamd) i Rozkoszną (Azîm). Otwarta książeczka Apokalipsy to także symbol naszej sufickiej Modlitwy, gdyż hebrajskie Fatoah oznacza waśnie zdolność Otwarcia wnętrza człowieka przed Bogiem Stwórcą i każdy kto odczyta Ap.10.1-3 zrozumie to proroctwo Gabriela dane wieki przed ponownym objawieniem Modlitwy Mohammadowi. Recytując Siedem Wersetów podążamy w ślady proroków posłanych do całej ludzkości, Abrahama, Izmaela i Mohammada. Jest to pewny kierunek, pewne ślady i znaki oraz pewne przewodnictwo. Adepci sufickiej Drogi Bożej (Sirât) kultywują codziennie głębsze rozważanie jednego z wersetów Modlitwy, aby odkryć płynące tym przewodem niebiańskie objawienie. Jeśli w niedzielę pierwszego dnia świętego tygodnia weźmiemy pierwszy werset, Bismillâh ar-Rahmân ar-Rahîm jako recytację i temat rozmyślania, to w sobotę - ostatniego dnia Świętego Tygodnia dojdziemy do wersetu siódmego rozpoczynającego się słowem Sirât (Drogą). Jest to sposób rozmyślania, medytacji, przepisany przez autentycznych przewodników sufickiej linii przekazu dla adeptów stawiających pierwsze kroki w Bractwie czy Zakonie Sufich. Każdy autentyczny Ruch Suficki wysuwa Modlitwę Otwierającą na pierwszy plan jako kluczową dla zrozumienia Przesłania Sufich. Sura (Księga) ta stanowi streszczenie Świętych Pism, oświeca wzniosły cel stworzenia człowieka oraz naucza, że stosunek Boga do człowieka opiera się na Miłosierdziu (Rahmân) oraz Łasce (Rahîm). Pierwszy werset Modlitwy winien adept wspominać rozpoczynając swój dzień, posiłek, pracę, podróż, a także wszelkie dobre dzieło jakie czyni, nawet miłosny stosunek czy towarzyskie spotkanie. Recytowanie pierwszego wersetu, najlepiej trzykrotnie, powinno przeniknąć każdy aspekt życia adepta jako chwila refleksji i skupienia.