Sufickie tańce pokoju z Mistrzem Ofielem

TAŃCE SUFICKIE DLA POKOJU Z MISTRZEM OFIELEM 

Mistrz Suficki Ofiel Chishty naucza tańca derwiszów od 1982 roku, a od wiosny 1988 roku sprowadził do Polski wszystkie znane formy tańców sufickich (Sufi Dance), włącznie z tańcami światowego pokoju oraz tańcami derwiszów perskich. Sufizm stanowi oddzielną charyzmatyczną szkołę mistyczną wiodącą do gnozy, która często posługuje się muzyką, śpiewem i tańcem jako intensywną metodą duchowego rozwoju. Praktyki duchowe tańczących sufich są w Polsce coraz bardziej popularne, a wszystko za sprawą Mistrza Ofiela Chishty (Ćiśti)! Współcześnie tańce derwiszów, tańce sufich kojarzy się z sanktuarium Mevlana w Konya w Turcji oraz z sufickim Zakonem Mevlevi Chishty, jednak wiele sufickich szkół, bractw i zakonów praktykuje duchowe tańczenie. 

Mistrz Sufi – Ofiel Chishty

Sufizm wskazuje nam drogę do odnalezienia naszego wyższego, czystego jaźni, wyższej duszy (malakuti), stanowiącej jakość różną od niższego ludzkiego ego (nafs), czy od niższej, zwierzęcej duszy (bashar). Sufi to poszukujący wędrowiec (salik), który kroczy drogą transformacji ku przebudzeniu poprzez odrzucenie zewnętrznych wydarzeń, scenariuszy, automatyzmów i nałogów. Osiągnięcie celu otwiera drogę do przejścia inicjacji, a potem oświecenia, iluminacji, a następnie krystalizacji ciała, energii, duszy i świadomości w zintegrowaną całość.

Taniec Sufich to intensywna praktyka, dynamiczna medytacja, przeplatająca się z relaksacją. Tańce sufickie znane też w formie tańca wirujących derwiszów stanowią psychofizyczną praktykę, której nadrzędnym celem jest odkrycie swego prawdziwego przeznaczenia i prawdziwej tożsamości. Taniec sufi reprezentuje dynamiczną formę medytacji polegającą na odpowiednim zestawie ruchów.

Tańce sufickie, to intensywna praktyka służąca uwolnieniu tego, co napięte, niejasne i stworzeniu obszernej wewnętrznej przestrzeni, w której jest miejsce na spokój i samoakceptację. Dynamiczny taniec przy specyficznej muzyce, przeplatany jest relaksacją, rozmowami na temat prawdziwej tożsamości i sufickimi przypowieściami. Ideą Sufickich Tańców Pokoju jest budowanie pomostów pomiędzy ludźmi z różnych, czasami bardzo odmiennych kultur, duchowych ścieżek, wyznań i o różnym światopoglądzie.

Poprzez duchową praktykę jaką są tańce sufickie wznosimy się na poziom w którym wszystkie istoty są w głębi duszy jednym. Z tej perspektywy doskonale widać że choć język który używamy w życiu bywa różny to często wewnątrz nosimy podobne marzenia czy tęsknoty. Budowanie poczucia jedności z drugim człowiekiem to budowanie w swoim życiu harmonijnych związków oraz świadomości że wcale nie jesteśmy oddzieleni od Boskiego Źródła, od Boga.

Charakterystyczną cechą duchowego rytuału derwiszów jest wspólna modlitwa, podczas której wymienia się chóralnie i recytuje rytmicznie wibracje będące “najpiękniejszymi imionami Boga”. Niektórzy badacze mistyki naliczyli około 32 bractwa derwiszów, nie wszystkie jednak przetrwały do dzisiejszego dnia, a rachunek komplikuje fakt rozpadania tych bractw na podzakony i podbractwa. Tańczący derwisze to jedno z najważniejszych bractw zakonnych znanych od dawna w świecie mistyki.

Tańczący derwisze suficcy przybyli do Turcji i na Bliski Wschód z Indii i Pakistanu, jako śpiewający, muzykalni i tańczący mistycy. Derwisz to człowiek, który “duchem jest u Boga”, często żyje jako pustelnik lub w zgromadzeniu uczniów w czymś w rodzaju klasztoru czy wspólnoty poszukiwaczy Boga. Fakirzy zasłynęli z publicznych pokazów połykania rozżarzonych węgli, chodzeniu po ogniu, chodzeniu po tłuczonym szkle, wspinaniu po drabinach z ostrzy mieczy, połykania szkła, przebijania się się nożami i mieczami bez kaleczenia i  posiadania cudownej mocy pozwalającej im uzdrawiać chorych.

Tańce Sufickie na Hawajach w kraju Huny i szamanów 

Najbardziej znanym tańczącym derwiszem na Zachodzie jest Mistrz Rumi, sufi pochodzący z Iranu, wykształcony w Damaszku, a osiadly w Konya w Turcji. Sufickie tańce i śpiewy pokoju to medytacja i modlitwa w ruchu, wywodzącą się z tradycji sufickiej, z obszarów Arabii, Persji, Turcji oraz Indii i Północnej Afryki. 

Derwisze wywodzą się z mistycznego odłamu islamu, zwanego sufizmem, który część muzułmańskich ortodoksów odrzuca jako herezję. Termin sufizm pochodzi od arabskiego słowa „suf”, czyli wełna, ale także od słowa "safa" oznaczającego czystość i mądrość. Słowo "suf" wiązało się to z wełnianymi okryciami głów mistyków, które były manifestacją ubóstwa wobec bogactwa ludzi zajętych życiem doczesnym. Sam pomysł został zapożyczony od chrześcijańskich nestorianów, a przecież ideały sufizmu i pierwotnego chrześcijaństwa oraz mistyki żydowskiej mają ze sobą wiele wspólnego, w tym praojca Ibrahima (Abrahama) oraz Hagar i Ismaila (Izmaela). 

Śpiewane są święte frazy: łosify, dhikry, wersy (wersety) świętych ksiąg mistycznych, bliskowschodnich i indyjskich kultur, które śpiewa się w wersji oryginalnej w pierwotnym języku, a tańczy zwykle w kregach lub parach, ale po okręgach. Tańczy się i śpiewa po arabsku, persku, semicku, indyjsku i w jezusowym języku aramejskim czyli staroarabskim. Szczególnie ciekawa dla ludzi Zachodu jest oryginalna, zachowana na Wschodzie modlitwa Jezusa w aramejskiej, oryginalnej wersji językowej. Modlitwa Aramejska Jezusa jest śpiewana i tańczona! 

Pierwszoplanową rolę w powstawaniu sufickiego mistycyzmu odegrał al-Ghazali, największy teolog i filozof muzułmański, noszący przydomek Dowód islamu (Hudżdżat al-islam). Będąc pod wpływem filozofii i etyki greckiej, zaczął się zagłębiać w studia filozoficzne, jednak i tu, podobnie jak w ortodoksyjnym islamie, nie znalazł zadowolenia ani duchowej prawdy, której poszukiwał. Pogrążył się więc w naukach mistycznych, skierował ku tasawwuf (mistycyzmowi) i został sufim. W swoim dziele: „Ożywienie nauk religijnych” (Ihja ulum ad-din) wypracował wzór życia mistycznego ucznia sufickiego. 

Pokój na Ziemi zaczyna się od wytworzenia tego stanu w naszych umysłach, sercach i duszach. Celem Tańców Pokoju jest między innymi oczyszczenie naszych serc i umysłów po to by napełnić je Prawdą, Światłem i Pokojem Ducha, a następnie w atmosferze radości dzielić się tymi nabytymi (osiągniętymi) jakościami (wartościami) serca z innymi ludźmi, tak by wytworzona podczas wspólnego mistycznego śpiewu i tańca Energia Prawdy, Radości, Światła Pokoju obejmowała swym zasięgiem całą tę piękna planetę na której żyjemy.

Zapraszamy na spotkania wszystkich tych, którzy pragną tańczyć dla pokoju, jedności i miłości, których pragnieniem jest realizacja wszystkich marzeń duszy i żywe i prawdziwe spotkanie z drugim człowiekiem wędrującym mistyczną ścieżką rozwoju. Baraka - duchowa Moc tańczącego Mistrza Sufich w Polsce jest potężna i każdy poszukiwacz duchowości, badacz mistyki znajdzie pokrzepienie dla swojego serca! 

W Polsce Mistrz Sufi, Ofiel Chishty i jego uczniowie, prowadzą profesjonalną naukę tańca derwiszów oraz innych form tańców sufickich. warto pamiętać, że wszyscy polscy nauczyciele Tańca Sufi, Tańca Derwiszów, w tym Tańców Światowego Pokoju Samuel Lewisa uczyli się od Pir-ul-Mulkh Ofiel Sufi, pozostając jego uczniami z których najbardziej doświadczenia pamiętają początki sufizmu w Polsce około roku 1981/1982! 

Informacje na tym portalu na stronie Kontakt