Bahaizm w świetle nauczania i praktyki sufickich tradycji
Wiara bahá’í (bahaizm, bahai), najmłodsza niezależna monoteistyczna religia świata, została założona przez Bahá’u’lláha (1817-1892) w Iranie w XIX wieku. Wiara bahá’i uczy, że prawda religijna jest postępowa a nie ostateczna. Bóg nazywany przez ludzi różnymi imionami – prowadzi ludzkość za pośrednictwem szeregu Uniwersalnych Nauczycieli, którzy kolejno objawiali swoją misję zgodnie z potrzebami czasu i miejsc, w których nauczali. Posłańcy (Rasul) ci przynosili nowe nauki, które z biegiem czasu dały podwaliny nowych cywilizacji. Wśród nich można wymienić wielkich założycieli religii świata jak Kriszna, Mojżesz, Zaratustra, Budda, Chrystus czy Muhammad. Bahaici uznają także dwóch nowych Nauczycieli – Bába i Bahá’u'lláha. Ich nauki dane są ludzkości na dzień dzisiejszy. Boscy Posłańcy zawsze głosili te same duchowe i moralne prawdy. Społeczne prawa i zasady, jakie zalecali, były jednak dostosowane do warunków epoki i kultury, w której żyli ich wyznawcy.
 |
| Enneagram - Symbol Bahai - Gwiazda Dziewięcioramienna |
Obecnie najwięcej polskich przedstawicieli wiary baha’i zamieszkuje Kraków i Warszawę. Tu też współpracują ze środowiskiem uniwersyteckim oraz innymi wspólnotami wyznaniowymi.” Pierwsze wzmianki o bahaizmie pojawiły się w Polsce już pod koniec XIX wieku, a dziś wspólnotę bahaicką w naszym kraju stanowi około 300 osób. W Iranie – skąd pochodzi bahaizm- to nie społeczność, ale przede wszystkim władza nie akceptuje wyznawców nowej religii. Swój udział w rozwoju bahaizmu w Polsce ma również rodzina Zamenhof. Lidia – córka twórcy esperanto – została jedną z pierwszych nadwiślańskich bahaitek i żarliwie tłumaczyła religijne księgi na język ojczysty. Wielu bahaitów chętnie posługuje się językiem esperanto w komunikacji międzynarodowej.
Wiara baha'i jest w wielu ideałach bardzo podobna do istotnych nauk sufi, w tym do religijnej tradycji sufickiej znanej jako Din-i-Illai, także takich za których sufi przez wieki byli mniej lub bardziej prześladowani przez bardziej ograniczonych umysłowo muzułmańskich ortodoksów. Sufizm rozwijał się jako mistyczna szkoła duchowego rozwoju na bazie wielu ezoterycznych doktryn szyickich, zatem podobnie jak bahaizm wywodzi się z mistycznych korzeni bardziej światłych myślicieli, filozofów i mistyków praktyków tradycji perskiej i arabskiej. Na pewno takim punktem wspólnym są medytacje, muraqaba, do których zachęca wyraziście 'Abdu'l-Baha w swoich wypowiedziach, chociażby w Rozmowach paryskich: "Medytacja jest kluczem, który otwiera drzwi do tajemnic twojego umysłu."
