Sufizm Uniwersalny

DUCHOWOŚĆ SUFIZMU UNIWERSALNEGO

Przesłanie sufizmu przyniesionego z Indii do krajów Zachodu jest bardzo bogate we wszelką duchową wiedzę oraz mistyczną praktykę. Najstarsza i najbardziej metafizyczna tradycja suficka z Indii znana jest jako Ćiśti, a na Zachodzie pod nazwami takimi jak Sufizm Uniwersalny, Zakon Sufi, Droga Sufich, Ruch Suficki, Akbariyyah, Chishtiyyah. 

Tradycja sufizmu uniwersalnego – jak większość tradycji Indii i Bliskiego Wschodu – opiera się na inicjacyjnej metodzie przekazu praktyk i błogosławieństw w relacji Nauczyciel-Uczeń czyli Murszid – Murid. Aby subtelny przekaz, jakim jest nauczanie medytacji i praktyk jej towarzyszących, był skuteczny, musi opierać się na zaufaniu ucznia do nauczyciela i nauczyciela do ucznia. W związku z tym tradycyjnie uczeń poszukuje nauczyciela czy mistrza, który go inspiruje i budzi jego zaufanie, i co za tym idzie, także ścieżkę duchowości i mistyki, która budzi jego inspirację i wdzięczność. 

Pir-ul-Mulkh Ofiel Chishty

Nauczyciel suficki udziela uczniowi wskazówek, a uczeń podążając ścieżką medytacyjną i wprowadzając wskazówki w życie niejako sprawdza, eksperymentuje czy i w jaki sposób dokonuje się przez to transformacja. Każdy uczeń jest inny, wymaga innego podejścia i dlatego kontakt z nauczycielem jest tak ważny. To nauczyciel jest tu elementem porządkującym kontekst praktyki. Gdy uczeń jest gotowy, nauczyciel po wielu latach praktyki może wyznaczyć go również na nauczyciela. W ten sposób tradycja jest przekazywana przez setki lat. Oczywiście każdy kolejny nauczyciel naucza w trochę inny sposób, jednakże esencja przekazu jest zachowana.

Sufizm uniwersalny linii Cziszti na Zachodzie zawdzięczamy przekazowi Mistrza Sufi Hazrat Inayat Khan, który zaoferował nauczanie linii przekazu Chishti w latach 1910 – 1927. W 1916 roku Inayat Khan powołał w Anglii Sufi Order (Zakon Sufi), jednakże w 1922 roku organizacja zostaje przeformowana na International Sufi Movement (Międzynarodowy Ruch Sufich), powołane do życia według prawa szwajcarskiego, z siedzibą w Genewie (później siedziba została przeniesiona do Hagi w Holandii).

W 1926 roku, Hazrat Inayat Khan, wyczerpany intensywnym trybem życia, udał się na zaplanowany odpoczynek w Indiach. Jednakże i tu na prośbę zainteresowanych dawał liczne wykłady. Osłabiony intensywną pracą, zmarł na ostre zapalenie płuc 5 lutego 1927. Został pochowany w niewielkim mauzoleum w New Delhi, nieopodal grobu słynnego sufiego Hazrat Khwaja Nizam-ud-din Auliya. Linia sufi cziszti którą reprezentował H.I.K. nazywana jest współcześnie Nizamuddiniyya, właśnie od imienia Mistrza i Uzdrowiciela Nizamuddin Auliya. 

Medytacje sufickie

Codziennie wszyscy ludzie w mniej lub bardziej subtelny sposób doświadczają cierpienia, czy to doznając dosłownego fizycznego lub psychicznego bólu, czy też odczuwając brak życiowej skuteczności w jakiejś dziedzinie, brak spełnienia czy niepełną harmonię w relacjach z innymi. Naturalną konsekwencją odczuwanego cierpienia jest poszukiwanie drogi jego usunięcia. Takie poszukiwania realizowali już od tysięcy lat mistycy i mistrzowie mądrości w różnych tradycjach, wszyscy dochodząc do zgodnego wniosku, że rozwiązaniem jest głęboka praktyka medytacyjna.

Medytacja pozwala dostrzec swoje automatyzmy, uwarunkowania, które ludzie dostali niejako w spadku od rodziców, społeczeństwa etc., oraz pozbyć się ich, zyskując przez to poczucie autonomii, wolności i co za tym idzie – sprawczości w swoim życiu. Jedną z takich ścieżek medytacyjnych jest sufizm uniwersalny, tradycja Cziszti, sufizm, który został przedstawiony na Zachodzie przez jednego z najwybitniejszych współczesnych mistyków Indii – Hazrat Inayat Khan.

Praktyki sufickiej szkoły duchowości (drogi sufich)

Najważniejszą częścią nauczania Muinuddin Cziszti, Nizamuddin Auliya oraz Hazrat Inayat Khana – sufizmu uniwersalnego czyli linii Cziszti – są praktyki Drogi Sufich czyli Zakonu Sufi czasem zwanej Szkołą Ezoteryczną (Wewnętrzną). Zakon Sufi jest inicjacyjną ścieżką (tarika/tariqua) praktyki medytacyjnej oraz uzdrowicielskiej, co oznacza, że aby zostać wprowadzonym przez nauczyciela do określonych praktyk, wymagana jest duchowa inicjacja i błogosławieństwo z rąk mistrza w linię przekazu, rytuał, w którym uczeń potwierdza swoją chęć uczenia się od nauczyciela i w sufickiej linii przekazu. Sufizm uniwersalny linii Cziszti przyniesiony na Zachód przez Hazrat Inayat Khan proponuje wielość różnych praktyk, które w pewnym uproszczeniu można streścić w następujących grupach:

- kontakt osobisty z nauczycielem, przebywanie z nauczycielem oraz mistrzem sufickim,

– studiowanie tekstów wskazanych przez nauczyciela,

– proste ćwiczenia fizyczne,

– inwokacje, modlitwy i błogosławieństwa,

– ćwiczenia oddechowo-oczyszczające (np. 20 oddechów oczyszczających) i oddechowo-koncentracyjne (nazywane kasab),

– koncentracja (murakaba lub muraquaba),

– szagal to ćwiczenia związane z pracą ze zmysłami,

– wazifa czyli praktyka medytacji z frazą intonowaną na głos, czasem dodatkowo z koncentracją wzrokową lub wizualizacją,

– fikar/fikr czyli praktyka medytacji z bezgłośną frazą podawaną w myślach, synchronizowaną z oddechem,

– sama/sema (praktyka ekstatycznej ciszy poprzedzana przez muzykę medytacyjną),

– zikar (inaczej zikr, dhikr; praktyka medytacyjna, w której dana fraza łączona jest z ruchem tułowia i wybraną intencją).

Każda z tych grup praktyk jest stosowana w ściśle określonym celu. Ćwiczeń fizycznych używamy w praktyce sufickiej do uwolnienia się od napięcia, wzmocnienia ciała i przygotowania do medytacji. Modlitwy są stosowane do nadania odpowiedniego stanu umysłu tj. wzniesienia umysłu do określonego ideału. Praktyki oddechowo-oczyszczające i oddechowo-koncentracyjne stosuje się dla oczyszczenia ciała i umysłu, jak również przygotowania do medytacji. Podobny wymiar ma praktyka murakaby (koncentracji), szagal (praktyk powściągania zmysłów) i sama (praktyki ciszy po medytacji z muzyką). 

Wazifa i fikar obrazują dużą różnorodność praktyk medytacyjnych w oparciu o mantrę. Mają wspomagać pracę nad określonymi jakościami, ponieważ każda fraza (wazifa) jest związana z daną jakością. Zikar jest zespołem praktyk, które mają doprowadzić do porzucenia fałszywych uwarunkowań i zrozumienia swojej prawdziwej, wolnej od cierpienia, natury. Niektóre linie nauczania, wywodzące się z nauczania Inayat Khan na Zachodzie, proponują także medytacje chodzone (chodzony zikar, chodzony fikar) oraz tańce medytacyjne. Jedna i druga technika są jedynie praktykami przygotowawczymi do właściwej praktyki medytacyjnej (wazifa, fikar i szczególnie zikar). Pir Ofiel Cziszti prowadzi zajęcia w tradycyjny sposób w jaki od wieków prowadzą nauczanie oraz praktyki wielcy mistrzowie suficcy ze Wschodu, w tym z Indii i Pakistanu oraz Persji.

Letnia szkoła sufickich medytacji i uzdrawiania

„Letnia szkoła medytacji” jest przeznaczona dla osób, które pragną poszerzyć swoje sufickie doświadczenie medytacyjne podczas uporządkowanego kursu oddychania, koncentracji i medytacji, wspartego codziennymi rannymi sesjami sufickiej pracy z ciałem, metodami uzdrawiania oraz wykładami i sesjami pytań i odpowiedzi udzielanych przez Mistrza Ofiel Sufi. Program „Letniej szkoły medytacji” jest oparty o tradycyjną linię przekazu Cziszti, w tym Khładża Muinuddin, Nizamuddin Auliya, Inayat Khana, Samuel Lewisa – dzisiaj znaną jako sufizm uniwersalny. 

Letnia szkoła medytacji jest od 1982 roku kompletnym wprowadzeniem i ugruntowaniem się w tradycji sufizmu uniwersalnego, w Sufi Cziszti z Ajmer. Letnia szkoła medytacji jest nakierowana na zwiększenie zrozumienia kontekstu praktyki sufickiej sztuki medytacji w tradycji Muinuddin, Nizamuddin oraz Inayat Khan oraz wprowadzenie do praktyki indywidualnej lub jej umocnieniem dla osób już od wielu lat praktykujących. Najkrótsze zajęcia w ramach letniej szkoły sufickiej trwają zwykle 4 (długi łykend) lub 9 dni (dwa łykendy od soboty do następnej niedzieli). W razie potrzeby istnieje możliwość rozmowy indywidualnej z prowadzącym warsztaty Pir Ofiel Sufi i jego asystentami mającymi prawo nauczania.

Mistrz Ofiel Sufi - Pir-ul-Mulkh Sufi Ofiel Chishty - prowadzi nieprzerwanie nauczanie sufickie, w tym jako jedyny prowadzi autentyczne ceremonie sufickich inicjacji w Polsce i Europie Środkowej od 1982 roku.