Mir Sayyid Ali Hamadani - Wielki Sufi Kaszmiru (1312-1385)

Mir Sayyid Ali Hamadani - Wielki Sufi Qubrawi z Kaszmiru (1312-1385)

Mir Sayyid Ali Hamadani - po persku: میر سید علی همدانی; żył w latach 1312–1385 e.ch., a (12 Radżab 712-786 AH), był muzułmańskim świętym sufickim z zakonu Qubrawiyya czyli Qubrawi, który odegrał ważną rolę w rozpowszechnianiu świętego islamu w Dolinie Kaszmiru w północnych Indiach. Urodził się w Hamadanie w Iranie i głosił ewangelię duchowego islamu w Azji Środkowej i Południowej. Zmarł w miejscowości Swat w drodze ze świętego miasta Śrinagar do Mekki i został pochowany w Khatlan w Tadżykistanie w 1385 roku e.ch., będąc w wieku około 71–72 lat. Przez całe życie Szajch Hamadani był również honorowo nazywany Shāh-e-Hamadān („Król Hamadan”), Amīr-i Kabīr („Wielki Dowódca”) i 'Ali Sani („Drugi 'Ali”). Suficki Mistrz Duchowy Mir Sayyid Ali Hamadani pięknie wpisał się w duchowe przebudzenie i rozwój szkół mistyki w XIV wieku stając się dla znacznej części Azji kimś na miarę Świętego Jana od Krzyża czy Świętego Franciszka z Asyżu w chrześcijaństwie, a piękne sufickie praktyki duchowe jakich uczył są przedmiotem studiów zarówno wśród mistyków jak i wśród uczonych na uniwersytetach. 

Mir Sayyed Ali Hamadani

Jego tytuł Sayyid (Szahzade) wskazuje, że jest potomkiem świętego Proroka Muhammada, prawdopodobnie z obu stron jego rodziny. Książę Hamadani spędził wczesne lata pod opieką Ala ad-Daula Simnani, słynnego świętego tradycji duchowej Qubrawiyya z Semnan w Iranie. Świętemu Mistrzowi Ali Hamadani, w pełnym imieniu Hazrat Amir-e-Kabir Sayyed Mir Ali Hamadani przypisuje się wprowadzenie filozofii Wielkiego Szajcha Ibn Arabi do Azji Południowej. Hazrat Amir-e-Kabir Sayyed Mir Ali Hamadani jest na szczycie listy tych uczonych religijnych, mistycznych i przewodników duchowych, którzy spędzili całe swoje życie na rozpowszechnianiu duchowego Orędzia Allaha (swt) w zielonych dolinach Kaszmiru. Był wielkim apostołem i ewangelistą, człowiekiem wielkiej cudownej pobożności, czystości, odwagi i determinacji. Zrobił wiele, aby promować edukację w Świętej Dolinie i dążył do sprowadzenia lokalnych Kaszmirczyków z powrotem na prawą ścieżkę duchową i mistyczną. Doprowadził do wyraźnej rewolucji w świecie kultury, cywilizacji, społeczeństwa i religii Kaszmiru. Dzięki jego niestrudzonym wysiłkom duchowy islam przeniknął głęboko do serc Kaszmirczyków i zyskał solidny grunt, a sufizm rozkwitł jak nigdy dotąd.

Według różnych źródeł odnotowano, że urodził się w miejscowości Hamadan w 1312/1313 roku e.ch., a jego linia wywodzi się od Hazrat Imam Zainula Abideena. Jego ojcem a Syeyd Shahabuddin. Niektóre źródła podają, że był przywódcą Hamadanu i dlatego miał bliskie stosunki ze szlachtą i elitą społeczeństwa. Matka Szaha Hamadani, Seyyida Fatima, była bardzo cnotliwą i dobroczynną kobietą. Sayyed Ali Hamadani nie tylko należał do rodziny szlacheckiej, był również bardzo inteligentny i mądry. Od najmłodszych lat wykazywał oznaki prawdy i przewodnictwa. Rozpoczął edukację pod nadzorem swojego wuja, Hazrata Alauddauli Samnani, i pobierał od niego pierwsze lekcje, także sufizmu. To pod jego przewodnictwem zapamiętał cały Święty Koran, w oryginale, a także uczył się innych nauk świętego islamu oraz mistyki czyli tasawwuf. Otrzymał również głębsze duchowe i mistyczne szkolenie, w tym odosobnieniowe z zikrami i całym wasifatem - listą świętych Imion Boga.

Sayyid 'Ali Hamadani dużo podróżował i nauczał rozpowszechniając duchowy islam w Afganistanie, Uzbekistanie, Chinach, Syrii, Kaszmirze i Turkiestanie. Trzecia wizyta Sayyida Ali Hamadani była spowodowana trzecią inwazją Timura na Persję w 1383 roku, kiedy podbił Irak i postanowił wyprzeć Alid Sayyidów z Hamadan, którzy do tej pory odgrywali ważną rolę w lokalnych sprawach. Sayyid Ali Hamadani opuścił zatem Hamadan z 700 Sayyidami z książęcych rodzin i wyruszył w stronę Kaszmiru, gdzie spodziewał się, że będzie bezpieczny przed gniewem rozsierdzonego Timura. Wysłał już dwóch swoich zwolenników: Syeda Taj ud-din Semnani i Mir Syeda Hasana Semnani, aby ocenili sytuację. Shib ud-Din został zwolennikiem i uczniem Mir Syeda Hasana Semnani, więc Ali Hamadani został powitany w Kaszmirze przez króla i jego następcę Qutbu'd-Dina Shaha. W tym czasie władca Kaszmiru, Qutub ad-Din Shah, był w stanie wojny z Firuzem Shahem Tughlakiem, sułtanem Delhi, ale Hamadani wynegocjował pokój pomiędzy nimi. Ali Hamadani pozostał w Kaszmirze przez sześć miesięcy. Po Sharaf-ud-Din Abdul Rehman Bulbul Shahu był drugim ważnym muzułmaninem i sufim, który odwiedził Kaszmir. Mistrz Hamadani udał się do świętego miasta Mekki, a następnie powrócił do Kaszmiru w 1379/80 roku e.ch., za panowania Qutub ud-Dina, i spędził rok na rozpowszechnianiu duchowego islamu czyli mistyki zwanej tasawwuf  w Kaszmirze, zanim powrócił do Turkiestanu przez Ladakh w 1381/82 roku e.ch. Po raz trzeci powrócił do Kaszmiru w 1383/84 roku e.ch., z zamiarem pozostania tam na dłużej, ale musiał wrócić wcześniej z powodu choroby. Mistrz Hamadani zmarł w drodze powrotnej do Azji Środkowej w miejscu w pobliżu dzisiejszego miasta Mansehra w północno-zachodnim Pakistanie (dawniej Iran, Persja). Jego ciało zostało przeniesione przez jego uczniów do Kulab w Tadżykistanie, gdzie znajduje się jego sanktuarium czyli w dardze.

Historyczne Eidgah Srinagar jest również znane jako Eidgah Shah-i-Hamdan. Mistrz Hamadani rozpoczął zorganizowane wysiłki na rzecz rozpowszechnienia duchowości sufickiej Kaszmiru na bazie duchowego islamu. Uważa się, że Szajch Hamadani przywiózł różne rzemiosła i gałęzie przemysłu z Iranu do Indii, w szczególności tkactwo dywanów zwanych latającymi dywanami, mówi się, że przywiózł ze sobą do kraju 700 Sajjidów czyli osób z rodzin książęcych. Rozwój przemysłu tekstylnego w Kaszmirze zwiększył popyt na cienką wełnę, co z kolei oznaczało, że suficko-muzułmańskie grupy kaszmirskie osiedliły się w Ladakhu, przywożąc ze sobą takie rzemiosła, jak bicie monet i pisanie, gdyż w owychc zasach książki trzeba było przepisywać ręcznie. Ali Hamadani napisał książkę o polityce, rządach i zachowaniach społecznych, zatytułowaną "Zakhirat ul-Muluk".

Szach Mir Sayyed Ali Hamadani - Qubrawiyya

Jako sufi wielokrotnie podkreślał znaczenie przestrzegania podstawowych wymogów islamu, aby nie naruszać prawa lub teologicznych dogmatów w mistycznej praktyce i myśleniu. Chociaż niektórzy uczeni klasyfikowali go jako sunnitę, jego własne pisma wyrażają silne sentymenty ʿalidzkie, a później często jest kojarzony z Sayyedem Moḥammadem Nurbaḵšem (zm. 869/1464) i Sayyedem ʿAbd-Allāhem Barzašābādim (zm. 872/1467), założycielami szyickich zakonów Nurbaḵšiya i Ḏahabiya Sufi. Późniejsi autorzy szyiccy, w tym Qāżi Nur-Allāh i Shaikh Āqā Bozorg, zaliczali Mir Sayyeda ʿAlego do tradycji szyickiej na podstawie jego własnych pism, takich jak traktat al-Mawadda fi’l-qorbā wa-ahl al-ʿabāʾ, jego listy do różnych władców Kaszmiru i jego poezja. W swoim testamencie deklaruje on swoją przynależność do Najm-al-Din Kobrā (zm. 618/1221; Hamādani 1353), eponimicznego założyciela wpływowego środkowoazjatyckiego zakonu sufi Kobrawiya.

Podczas gdy sanktuarium Mir Sayyeda ʿAli Hamadani jest czczonym miejscem pielgrzymkowym, a on sam jest również czczony w jego rodzinnym Hamadān, jego status wielkiego świętego jest jeszcze wyższy na subkontynencie indyjskim, szczególnie w Kaszmirze, gdzie „Šāh-e Hamdān” jest popularnym imieniem osobistym, a wiele instytucji religijnych i społecznych jest również nazywanych „Šāh-e Hamdān” na jego cześć. Iqbal [Eqbāl] napisał również wiele wierszy o „Sayyedzie” poświęconych mu, a nawet relacjonuje sen, w którym widzi ducha „Ḥażrat-e Šāh-e Hamadāni” (Eqbāl, s. 415-20). Mir Sayyed ʿAli Hamadani przypisuje się dziesiątki dzieł, z których około dziesięć zostało opublikowanych do tej pory w wielu językach, a pozostałe krążą po prywatnych bibliotekach praktyków ścieżki sufickiej. Jeden rękopis (Biblioteka Raza, Rampur, 764; kopia 929/1523) zawiera jedenaście dzieł przypisywanych Ali Hamadani z Qubrawijji (którego silsila należy do Naw'i Khabushani; rękopis zawiera dwa dokumenty z nim związane).

Wybrane dzieła duchowe Mistrza 'Ali Hamadani 

+ Risalah Nooriyah to traktat o kontemplacji

+ Risalah Maktubaat to zbiór listów Hamadani

+ Dur Mu'rifati Surat wa Sirat-i-Insaan, omawia cielesne i moralne cechy człowieka

+ Dur Haqaa’iki Tawbah, zajmuje się naturą pokuty

+ Hallil Nususi allal Fusus, to komentarz do Fusus-ul-Hikam Ibn Arabiego

+ Sharhi Qasidah Khamriyah Fariziyah, jest komentarzem do wspaniałej Qasidah Umara ibn ul-Fariza, która zmarła w 786 AH lub 1385 AD

+ Risalatul Istalahaat, to traktat o terminach i wyrażeniach sufickich

ilmul Qiyafah lub Risalah-i qiyafah to esej o fizjonomii. Kopia tego znajduje się w Narodowej Bibliotece Medycznej Stanów Zjednoczonych.

+ Dah Qa’idah podaje dziesięć zasad życia kontemplacyjnego

+ Kitabul Mawdah Fil Qurba zbiera tradycje dotyczące uczuć wśród krewnych

+ Kitabus Sab’ina Fi Fadha’il Amiril Mu’minin podaje siedemdziesiąt cnót Alego.

+ Arba’ina Amiriyah to czterdzieści tradycji na temat przyszłego życia człowieka

+ Rawdhtul Firdaws to fragment obszerniejszego dzieła zatytułowanego Manazilus Saaliqin, które dotyczy sufizmu

+ Awraad-ul-Fatehah przedstawia koncepcję jedności Boga i Jego atrybutów

+ ​​Chehl Asraar (Czterdzieści sekretów) to zbiór czterdziestu wierszy na cześć Allaha i Mahometa

+ Zakhirat-ul-Muluk to traktat na temat etyki politycznej i zasad dobrego rządzenia

+ Syed Abdur-Rehman Hamdani w swojej książce Salar-e-Ajjam wymienia 68 książek i 23 broszury autorstwa Sayyida Ali Hamadani. 

Dargah - Mauzoleum Szaha Ali Hamadani - Tadżykistan

Iluminacja Sufickiej Ścieżki dla Oświecenia z pomocą napisanego przez Shah-e-Hamadana dzieła  ‘Risala Dar Haqiqat-e-Tariqat’

Mir Syed Ali Hamdani (RA), znany również jako Shah-e-Hamadan (RA), XIV-wieczny suficki święty, uczony i misjonarz, który odegrał znaczącą rolę w rozpowszechnianiu duchowego islamu i sufizmu w Kaszmirze. Uczeni zazwyczaj uznają jego wkład w kulturowy, ekonomiczny i religijny krajobraz regionu. Jego wysiłki w promowaniu muzułmańskiego tasawwuf i  sufizmu oraz nauk islamu są często chwalone, a on sam jest uważany za postać czczoną w historii Kaszmiru. Mir Syed Ali Hamdani (RA) był płodnym pisarzem, a jego prace skupiały się głównie na czystej filozofii islamskiej, duchowości i islamskich naukach sufickich. Wśród jego godnych uwagi dzieł znajdują się:

„Risala Dar Haqiqate-Tariqat” – Traktat o istocie ścieżki sufickiej. Ta praca jest głębokim traktatem, który zagłębia się w podstawowe zasady ścieżki sufickiej, oferując wgląd w mistyczne aspekty duchowości islamskiej i transformacyjną podróż ku Allahowi. W tym badaniu zrozumienia święty sufi zapewnia niuansowe zrozumienie istoty Tariqat (ścieżki sufickiej) i głębokich doświadczeń napotkanych w duchowym poszukiwaniu. Obejmuje on następujące rozdziały i odzwierciedla jego istotę. 

Ozdobnie zachowane racina Szaha/Szajcha Hamadani

1. Pierwszy rozdział mówi o istocie ścieżki sufickiej. Mir Syed Ali Hamdani (RA) wyjaśnia podstawowe elementy ścieżki sufickiej, podkreślając, że wykracza ona poza zwykłe rytuały religijne i obejmuje głęboką osobistą więź z Allah Bogiem. Traktat podkreśla wewnętrzne wymiary islamu i muzułmańskiego sufizmu, skupiając się na oczyszczeniu duszy i dążeniu do boskiej bliskości. Nauki podkreślają uniwersalizm sufizmu i sufickiej ścieżki.

2. Drugi rozdział tego traktatu mistycznego rzuca światło na mistyczne aspekty duchowości. Tutaj zagłębia się w mistyczne wymiary duchowości świętego islamu, badając i przybliżając takie koncepcje, jak FANA (rozpuszczenie ego w Allah Bogu) i BAQA (istnienie oraz zmartwychwstanie w Allah Bogu). Rzuca boskie światło na transformacyjne doświadczenia, których doświadczają sufi oraz murid w dążeniu do duchowego oświecenia w Świetle Bożym.

3. Trzeci rozdział traktatu omawia duchową podróż i wznoszenie się duszy do Allah Boga. Stanowi mapę drogową dla duchowej podróży do Allah Boga i solidnie zarysowuje etapy ścieżki sufickiej, podkreślając znaczenie samodyscypliny, oddania i błagania w osiąganiu wyższych etapów świadomości i bliskości z boskością (Allah, Eloah).

4. Oczyszczenie duszy jest ważnym aspektem ścieżki sufickiej i całego tasawwuf. Mir Syed Ali Hamdani (RA) omawia to w czwartym rozdziale swojego Resala Dar Haqiqat-e-Tariqah (Traktat o sufickiej ścieżce Prawdy). Omawia, w jaki sposób oczyszczenie ego oraz duszy (Tazkiyah Nafs) można osiągnąć w różnych praktykach duchowych, w tym Zikr (wspominanie Allah Boga i Jego Świętych Imion) oraz medytacji czy kontemplacji.

5. Poddanie się i poddanie się Allah Bogu są ważne w duchowym islamie, podobnie jak na ścieżce sufickiej. Mir Syed Ali Hamdani (RA) podkreśla znaczenie pokory, oderwania się od ziemskich pragnień i absolutnego polegania na boskim przewodnictwie w przemierzaniu duchowej podróży w piątym rozdziale traktatu.

6. Szósty i ostatni rozdział tych badań jest bardzo ważny, ponieważ mówi o sednie i centralnym temacie wiary świętego islamu i filozofii sufickiej, tj. (Wahdat-ul-Wajuud, co czytamy Łahdat-ul-Ładżud) czyli Jedności Bytu. Traktat omawia, w jaki sposób Sufi postrzegają boską Obecność we wszystkich aspektach stworzenia, pielęgnując głębokie poczucie wzajemnych powiązań i duchowej jedności, a także głębię uniwersalizmu.

Risala Dar Haqiqat-e-Tariqat służy jako głęboki przewodnik dla poszukiwaczy boskości i mistyki, oferując wgląd w  mistyczne wymiary duchowości oraz pierwotnego islamu. Traktat Mir Syed Ali Hamdani (RA) zachęca poszukiwaczy do wyruszenia w transformacyjną podróż samopoznania i oczyszczenia duszy, prowadzącą do głębokiej więzi z boskością (Allah Bogiem). Mamy zatem w rozdziałach coś jak sześć kolejnych etapów praktyki, akurat dla sześciu stacji rozwoju duchowego o jakich zawsze uczy tradycja suficka począwszy od swoich początków.

„Obrońca królestwa Duchowości, posiadacz stanowiska przewodnictwa, mieszkaniec pustelni, w której nie ma nikogo prócz Boga, mieszkaniec klasztoru, w którym łączy się z Najwyższym, monarcha na tronie nieśmiertelności, równy Alemu, Amir Sayyid Ali Hamadani, niech Bóg uświęca jego duszę, poświęcił ziemię Kaszmiru, sadząc na jej ziemi swoje najdostojniejsze kroki. [To wydarzenie] podniosło prestiż mieszkańców tej ziemi do najwyższych wyżyn.” – Baharistan-i-Shahi