Zakon Szadhili - Egipski Zakon Sufich

Zakon Szadhili - Egipski Zakon Sufich z Aleksandrii

Zakon Szadhili (po arabsku: الطريقة الشاذلية) jest tariqah lub zakonem sufickim. Zakon Szadhili został założony przez Abu al-Hasana al-Shadhili w XIII wieku i współcześnie ma miliony wyznawców na całym świecie. Zakon Shadhili ma wielu przyjaciół i praktyków (po arabsku i persku murid, „poszukiwacze”, "uczniowie"), a pojedynczy z nich jest znany jako Shadhili. Ścieżka Tasawwuf jest powszechnie rozumiana jako wewnętrzny, mistyczny wymiar islamu. Jest to złożony byt, który został rozdrobniony na przyswajalne kawałki, dzięki czemu możesz zbierać nagrody za przestrzeganie Szariatu i Sunnah Proroka (Niech pokój będzie z Nim). Shadhili Tariqah jest jedną z wielu gałęzi sufizmu, założoną przez Abu-l-Hassana ash-Shadhili. Główny nacisk tariqa Szadhili można scharakteryzować jako przywiązanie serca do Najwyższego Boga Allaaha. 

Sanktuarium Świętego Grobu Szajcha Shadhili w Humaithara w Egipcie

Sufizm jest dogłębną, duchową nauką, która wiąże się z bezpośrednią wiedzą o Allaah Bogu. Ta nauka może poprowadzić cię od oczyszczenia i uwznioślenia twojego egoistycznego ja (lub nafs, ego) do nieograniczonych Sekretów Prawdy (al-Haqq), które istnieją w tobie i w Bogu – prowadząc do Prawdy tego, kim jesteś. Shadhili Sufi Way (Droga Suficka Szadhili) wspiera cię w życiu boską Prawdą jako ścieżką jako częścią świata, z twoją rodziną, w twojej pracy, poprzez akty życzliwości i troski oraz poprzez pomoc każdemu, kto potrzebuje pomocy, aby zobaczyć Prawdę (al-Haqq) wewnątrz wszystkiego. Jak powiedział Allaah, Bóg Najwyższy: „jeśli mnie kochasz i chcesz czynić dobrze wobec mnie, to kochaj swoich braci i siostry i czyń dobrze wobec nich”. W ten sposób wszystko staje się modlitwą, czy to wynoszenie śmieci, gra w piłkę nożną z synem, całowanie małżonka, zawieranie transakcji biznesowej, jedzenie kolacji czy spokojne siedzenie w kontemplacji. Celem jest całkowite podporządkowanie się szariatowi (prawu) i sunnie (duchowości), aby osiągnąć oczyszczenie serca i duszy oraz rozwinąć prawdziwą, głęboką i trwałą więź z Allah, z Najwyższym Bogiem.

Szejch Tasawwuf, Szajch Suficki, spędza lata na szkoleniu, na naukach i praktykach, aby rozwinąć swój charakter, maniery, codzienny harmonogram, zewnętrzną istotę, akty czci i wiedzę pod przewodnictwem mistrza duchowego. Szajchowie Mistyki uczą się istoty czci i praktycznych implikacji porzucenia przyziemnego życia tego świata od tych, którzy są obrazami i wzorcami Świadomości Boga, Absolutu. Ponadto często spędzają lata na opanowywaniu islamskich nauk hadisów, Koranu, tafsiru, fiqhru itp. Każdy aspekt ich szkolenia łączy ich dalej poprzez łańcuchy uczonych z Prorokiem (Pokój Niech Będzie z Nim), który oczywiście został posłany, aby połączyć stworzenie z ich Panem i Królem. Kiedy wchodzisz w towarzystwo i bliskość takiego Szejcha czy Szajcha, jego wiedza i szerokie doświadczenie pozwalają ocenić twój stan duchowy, a zatem doradzić ci najlepsze „lekarstwa” na wyleczenie chorób twojego serca i duszy. Tak jak lekarz jest szkolony w leczeniu dolegliwości fizycznych, tak uczeni tasawwuf leczą choroby chorego serca i duszy, aby naprawić więź i przywrócić połączenie serca z duszy, a duszy z Bogiem.

Szejch al-Shadhili (593–656 po Hidżra) (1196–1258 e.ch.) jest wpływowym marokańskim uczonym muzułmańskim i sufim z uniwersalistycznymi poglądami mistycznymi, założycielem zakonu sufickiego Szadhili zaliczanej do Szkół z Aleksandrii w Egipcie. Ash-Shadhili urodził się w pobliżu Ceuty w 1196 roku. Jest szarifem, który był patrylinearnym potomkiem arabskiego plemienia Haszim poprzez Idrysydów, a matrylinearnie urodzonym w rodzinie królewskiej berberyjskiego plemienia Ghomara. Jest Malikim w jurysprudencji i wędrował daleko w poszukiwaniu wiedzy, duchowej wiedzy. Niezwykle wykształcony, nawet jako młody człowiek, słynął ze swojej zdolności do angażowania się w argumentację prawną z uczonymi religijnymi swoich czasów. Jako młody człowiek, Abulhasan wahał się między życiem ascety na odludziu, aby całkowicie oddać się czci i inwokacji Boga, a powrotem do miast i osad, aby przebywać w towarzystwie uczonych i ludzi prawych. Studiował w Fezie i przeniósł się do Aleksandrii w 1244 roku. W Iraku spotkał mistrza sufickiego al-Wasiti, który poradził mu, aby znalazł swojego Mistrza Duchowego (Szejka) w kraju, z którego Abulhasan przybył, tam później spotkał Abd as-Salama ibn Maszisza, wielkiego marokańskiego mistrza duchowego sufich. Pod jego przewodnictwem Abulhasan osiągnął duchowe oświecenie i zaczął rozprzestrzeniać swoją wiedzę w całym Maghrebie, szczególnie w Tunezji i Egipcie, gdzie został ostatecznie pochowany. Założył swoją pierwszą zawiję (szkołę suficką) w Tunisie w 1227 roku. Zmarł w 1258 roku w Humaithrze w Egipcie w drodze na pielgrzymkę do Mekki.

Pełne Imię Mistrza Zakonu to: Abū al-Ḥasan ʿAlī ibn ʿAbd Allāh ibn ʿAbd al-Jabbār al-Ḥasanī wal-Ḥusaynī al-Shādhilī, częściej używane w skróceniu jako: Szajch Abu al-Hasan al-Szadhili.

Historycznie rzecz biorąc, miał duże znaczenie i wpływ na kraje Maghrebu i Egiptu, wnosząc duży wkład do literatury islamskiej oraz sufickiej. Do postaci najbardziej znanych ze swojego wkładu literackiego i intelektualnego zaliczają się Ibn Ata Allah al-Iskandari, autor Hikamu, oraz Ahmad Zarruq, autor licznych komentarzy i dzieł sufickich.

W poezji wyrażającej miłość do Świętego Proroka Muhammada znaczący wkład wnieśli Muhammad al-Dżazuli, autor Dala’il al-Khayrat, oraz al-Busiri, autor słynnego poematu Al-Burda, czyli „Niebiańskie światła w niebie”. „Pochwała najlepszego stworzenia” Wielu głównych wykładowców Uniwersytetu Al-Azhar w Kairze również podziela to odkrycie.

Wśród różnych odłamów wspólnoty duchowej Sufich Szadhili wyróżnia się Fassiyatush imama Fassiego, reprezentowany głównie przez Indie, Sri Lankę i Pakistan. Darqawiyya Muhammada al-Arabi al-Darqawi występuje głównie w Maroku, a Alawi-Darqawiyya Ahmada al-Alawi pochodzi z Algierii. Brytyjski uczony Martin Lings napisał obszerną biografię Ahmada al-Alawi zatytułowaną Muzułmański święty XX wieku.

Shādhilīyah, w spolszczeniu Szadhiliyyah, to szeroko rozpowszechnione bractwo muzułmańskich mistyków (Ṣūfīs), założone na podstawie nauk Abū al-Ḥasana asz-Szadhilī (zm. 1258) w Aleksandrii. Nauki Szadhilī podkreślają pięć punktów: uniżoność przed Bogiem (bojaźń Boża), życie sunną (praktykami) Proroka, odrzucenie światowej ludzkości i jej złych czynóœ, predystynację i zwracanie się do Boga zarówno w czasach szczęścia i cierpienia. Zakon, który rozprzestrzenił się w całej Afryce Północnej i Sudanie, a także w Arabii, został stworzony przez uczniów, ponieważ sam asz-Szadhilī nie agitował do monastycyzmu i zalecał swoim zwolennikom do prowadzenia zwyczajnego życia, w tradycji religijnej, która nadal jest kontynuowana. Zakon Szadhilijjah dał początek niezwykle dużej liczbie podzakonów, podścieżek, zwłaszcza Jazūlīyah i Darqāwā w Maroku oraz ʿĪsāwīyah w Maroku, Algierii i Tunezji, posiada zatem dużą liczbę odgałęzień.

Szwedzki malarz impresjonista i uczony suficki Ivan Aguéli (1869–1917) był pierwszym oficjalnym moqaddamem (przedstawicielem, reprezentantem) Szadhilijja w Europie Zachodniej. Agueli wprowadził René Guénona (1886–1951) do historii Shadhili. Guénon napisał wiele wpływowych książek na temat tradycji i nowoczesności Shadhili Sufich.

Rocznica Al-Shadhili obchodzona jest 12-ego dnia miesiąca Shawwal (dziesiątego miesiąca kalendarza księżycowego) w Humaithara w Egipcie.

Świątynia Imama Shadhili

Humaithara jest dobrze znana na mapie pielgrzymek islamskich z powodu wysoko czczonego grobowca i sanktuarium Imama Shadhili. Droga z Asuanu zajmuje około 3 godzin, a z Edfu 4–5 godzin. Abu Al Hassan El-Shazly lub Sheikh Shazly, jak nazywa się je obecnie lub oryginalna nazwa Humaithara (po arabsku: حميثرة Ḥumaythirah, pisane również jako „Humaisara”, „Al Maithara”) lub Sheikh Shazily (po arabsku. الشيخ الشاذلى) (jak nazywa się je obecnie w Egipcie) jest odizolowanym miastem na egipskiej pustyni położonym w prowincji Morza Czerwonego w Egipcie. Miasto jest otoczone wzgórzami. Znajduje się tutaj Święte Sanktuarium Imāma Nūr al-Dīna Abū al-Ḥasana ʻAlī al-Shādhilī.

Główny grobowiec-sanktuarium

Główny budynek grobowca, w którym znajduje się grób Imama Shadhili, został zbudowany w roku 1259 (656 Hidżry), tuż po śmierci Imama Shadhili. Humaithara to jedno z najsuchszych i najgorętszych miejsc w Egipcie.

Rozszerzony budynek

Po końcu XIII wieku liczba pielgrzymów odwiedzających grób Imama Shadhili wzrosła, a sanktuarium zostało rozbudowane, aby pomieścić większą liczbę osób odwiedzających i modlących. Odwiedzający to sanktuarium to Imam Fassi z Mekki, który jest również nazywany drugim al-Shadhilim, i jeden z jego ważnych uczniów, jego 21-szy kalif (chalifa) i założyciel oddziału Fassija zakonu Shadhilijja. Prawie wszyscy przywódcy (shuyūkh, Szajchowie) z Bait Al Fassi w Mekce odwiedzili sanktuarium Imama Shadhili, ich szajcha tutaj w Humaithara.

Studnia Humaithara

Za sanktuarium znajduje się studnia. Woda do płukania gardła Imama Shadhiliego została wlana do tej studni na dzień przed jego śmiercią. Woda w tej studni znajduje się pośrodku pustyni, ale nigdy nie wysycha przez cały rok. Woda z tej studni jest czysta i zaspokaja potrzeby wody pitnej lokalnych wiosek.

Transport

Lotniska położone bliżej Humaithara to Marsa Alam Airport i Asuan International Airport. Usługi autobusowe są dostępne z Kairu, Asuanu i Marsa Alam. Usługi taksówek i riksz nie są dostępne w miejscowości Humaithara. 

Zakon Sufi Szadhiliyyah - Zakon Egipskich Sufich

Odgałęzienia Shadhiliyya 

Shadhiliyya ma liczne oddziały na całym świecie. Shadhiliyya ma prawie 72 oddziały na całym świecie. Poniżej wymieniono kilka najważniejszych gałęzi szkoły duchowej sufich.

Fassiyya

Fassiyatush został założony przez imama Fassi, marokańskiego pochodzenia urodzonego w Mekce. Fassiyatush Shadhiliyya jest szeroko praktykowana w Indiach, na Sri Lance, w Pakistanie, na Mauritiusie i w Indonezji. Potomkowie Sufi al-Fassi, którzy są szejkami Fassiyatush i mieszkają w Mekce i Dżuddzie w Arabii Saudyjskiej, często odwiedzają te kraje. Obecnym przywódcą Fassiyatash jest szejk Mahdhi ibn Abdullah al-Fassi.

Darqawiyya

Darqawiyya, marokańska gałąź zakonu Szadhili, Szadhilijja, została założona pod koniec XVIII wieku przez Muhammada al-Arabi al-Darqawi. Fragmenty listów Sufi al-Darqawi zostały przetłumaczone przez ucznia Shadhili Titusa Burckhardta, a ostatnio przez uczoną Aishę Abdurrahman Bewley. Jednym z pierwszych tariqatów, które powstały na Zachodzie, była gałąź Alawiya zakonu Darqawiyya, nazwana na cześć Ahmada al-Alawi, popularnie znanego jako „Shaykh al-Alawi”.

Attasiyah

Zakon 'Attasiyah jest gałęzią zakonu 'Alawi, założoną przez Umara bin Abdur Rahmana bin Aqila al-Attasa. Ma siedzibę w Jemenie, ale ma również ośrodki w Pakistanie, Indiach i Mjanmie. Zakon 'Alawiya w Jemenie został niedawno zbadany przez antropologa Davida Buchmana. W swoim artykule „The Underground Friends of God and Their Adversaries: A Case Study and Survey of Sufism in Contemporary Yemen” profesor Buchman podsumowuje wyniki sześciomiesięcznego okresu badań terenowych w Jemenie. Artykuł został pierwotnie opublikowany w czasopiśmie Yemen.

Darqawi Hashimiya

Odnoga Darqawi-Alawi Shadili Tariqa ugruntowała swoją pozycję w Damaszku i Lewancie za sprawą szejka Muhammada al-Hashimi al-Tilmisani, syna algierskiego kadi, sędziego, który wyemigrował do Damaszku wraz ze swoim duchowym przewodnikiem Ibn Yallisem. Po śmierci Ibn Yallisa, Hashimi został upoważniony przez szejka Ahmada al-'Alawi na początku lat 20-ego XX wieku i został jego zastępcą w Damaszku.

Najbardziej znanym żyjącym przewodnikiem duchowym tej gałęzi Tariqa Szadhili, Duchowej Ścieżki Szadhili, jest szajch Nuh Ha Mim Keller, amerykański uczony, autor i tłumacz, który mieszka w Ammanie w Jordanii, oraz szajch Abd al-Aziz al-Khateeb z Damaszku, obaj zostali upoważnieni przez szajcha Abd al Rahmana Al Shaghouri, który sam był uczniem szajcha Muhammada al-Hashimiego al-Tilmisaniego. Szejch Muhammad Said al-Jamal ar-Rifa'i, kolejny uczeń szejka Muhammada al-Hashimi al-Tilmisani, który zmarł w 2015 roku, pracował w Haram al-Sharif w Jerozolimie i był muftim Hanbali Madhab. Napisał wiele książek o sufizmie, tafsirze i uzdrawianiu, a jego uczniowie założyli Uniwersytet Uzdrawiania Duchowego i Sufizmu.

W biografii swojego męża, brytyjskiego odkrywcy i dyplomaty Richarda Francisa Burtona, Isabel Burton opisuje heterodoksyjną gałąź Szadhilis, która mieszkała w Damaszku w latach 60-tych i 70-tych XIX wieku, znaną jako Ghayr-Sharai. Twierdzi, że chronili chrześcijan podczas masakry w 1860 roku.

Badawiyya

Inną gałęzią Szadhilia, która ma grupy i domy sufickie w Egipcie, Indonezji, Turcji i Ameryce, jest Batawiyya założona przez Ibrahima al-Batawi, przez wiele lat profesora w Al-Azhar. Był on współbratem szejka Abdu-l-Halima Mahmuda, szejka al-Azhar, który miał duży wpływ na odrodzenie sufizmu w Egipcie. Uczeń szejka Ibrahima, Nooruddeen Durkee, założył zakon Battawi w Stanach Zjednoczonych czyli w USA. Nooruddeen Durkee przetłumaczył i przepisał Koran oraz skompilował dwie definitywne książki na temat Szadhali, w tym "The School of the Shadhdhuliyyah", Volume One: Orisons.

Maryamiyya

Zakon Maryamiyya został założony przez szwajcarsko-niemieckiego metafizyka Frithjofa Schuona, autora "The Transcendent Unity of Religions", wśród innych wpływowych książek, jako odrost zakonu Alawiyya. W 1946 roku uczniowie grupy, którą prowadził w Szwajcarii, ogłosili go „niezależnym mistrzem”, co skłoniło go do założenia potężnego zakonu duchowego sufizmu. W 1965 roku zaczął mieć wizje Maryam (jak w islamie nazywana jest Dziewica Maryja), od której pochodzi nazwa tego zakonu. Zakon Maryamiyya został w dużej mierze utworzony wokół filozofii perennialnej i neoplatonizmu, a także pod silnym wpływem Advaita Vedanta i szkoły tradycjonalistycznej Guénona.

Wpływy na chrześcijaństwo

Miguel Asín Palacios zasugerował, że Suficki Zakon Shadhili nawiązał szczegółowe powiązania między naukami ibn Abbada al-Rundi i Świętego Jana od Krzyża, jak w opisie Ciemnej Nocy Duszy. José Nieto z kolei twierdzi, że te mistyczne doktryny są dość ogólne i że chociaż istnieją podobieństwa między dziełami Jana, ibn Abbada i innych Shadhili, odzwierciedlają one niezależny rozwój znanej mistycznej idei, a nie wpływ.

Łańcuch Przekazu Duchowego - Silsila Shadhilijjah

Każda tariqa, ścieżka czy zakon suficki, musi mieć łańcuch transmisji i autoryzacji, aby zostać uznana za ważną, prawdziwą, nie ma tariqah bez silsilah (przekazu inicjacyjnego z mistrza na ucznia). Większość łańcuchów zaczyna się od Alego ibn Abi Taliba i przechodzi jako dwa odgałęzienia, jedno przez jego syna Hasana ibn Ali, a drugie przez Husajna ibn Ali. Ścieżka Shādhilī jest ścieżką szukr [wdzięczności], dżadhb [przyciągania] i mushāhadah [boskiego obserwowania], zapewniając jej zwolennikom i praktykom piękne, ekstatyczne doświadczenia, jakich nie doświadczą nigdzie indziej, a już szczególnie poza szkołami sufickimi.

Allah Rabbul Izza (Allah 'azza wa jall - Władca Mocy i Potęgi)

Sayyiduna Jibra'il (Dżibrail, Archanioł Gabriel)

Hazrat Muhammad Prorok Boży (570-632)

Hazrat Ali Murtaza (600-661)

Hazrat Hasan ibn Ali, Imam Hasan (625-670)

Jabir ibn Abd Allah (Szajch Dżabbir) (607-697)

Sa‘id al-Ghazawani

Abu Muhammad Fath al-Su'ood

Abu Muhammad Sa'ad (Sa'd)

Abu Muhammad Sa'eed

Abul Qasim Ahmad ibn Marwani

Sayyid Ishaq Ibrahim al-Basri

Zayn ad-Din al-Qazwini

Syedi Shams ad-Din

Syedi Muhammad Taj ad-Din

Syedi Nur ad-Din Abul Hasan ‘Ali

Syedi Fakhr ad-Din

Tuqayy ad-Din al-Fuqayr

‘Abd ar-Rahman al-Madani al-‘Attar az-Zayyat

Abd al-Salam ibn Mashish al-Alami ash-Shahid (około 1150-1227)

Szajch Abu al-Hasan ash-Shadhili (1196-1258) znany jako Imam Noruddin Abul Hasan Alee ash-Shadhili;

Następcy:

Szejch Abul-'Abbas al-Mursi (Aleksandria, zmarł 686 AH)

Szejch Ibn `Ata Allah al-Sakandari (Kair, zmarł 706 AH)

Kilka Złotych Myśli Szadhili Sufich

„Jeśli twoje własne spostrzeżenia i wglądy [kashf] przeczą Koranowi i Sunnie, trzymaj się Koranu i Sunny, a swoje osobiste spostrzeżenia i wglądy zostaw na boku. Allah, Wywyższony, zaręczył nieomylność Koranu i Sunny, ale kashf nie jest tak uzasadniony, ani inspiracja (ilham), ani wizja (ru’ya).” - Imam Abūl Hasan ash-Shādhilī (ق).

„Nie polegaj na swojej wiedzy, swoich czynach i pomocy od innych. Bądź z Allah Bogiem, przez Allah Boga i dla Allaha Boga!” - Imam Abūl Hasan ash-Shādhilī (ق).

„Ktokolwiek kieruje cię ku temu światu, ten cię oszukał; ktokolwiek kieruje cię ku uczynkom, ten cię wyczerpał; lecz ktokolwiek kieruje cię ku Allah Bogu, ten cię prawdziwie pouczył.” - Imam Abūl Hasan asz-Szadhilī (ق‎)

Kiedy imam Abu al-Hassan asz-Szadhilī został zapytany, dlaczego nie pisze książek, odpowiedział: „Moimi towarzyszami są moje książki”. - Imam Abūl Hasan asz-Szadhilī (ق‎)

Imam Abul Hassan ash-Shādhilī (ق) powiedział: „Spośród wszystkich Dróg są dwie: Droga Suluk (podróżowanie) i Droga przyciągania (Dżadhb). Nasza Droga jest Drogą Dżadhb. Nasz początek jest ich końcem. Ich początek jest naszym dopełnieniem”.

„Jeśli ktoś znajdzie źródło słodsze od tego [naszej ścieżki], niech się z niego napije.” - Imam Abūl Hasan asz-Szadhilī (ق)

Szejch Ibn ‘Ata’ illah as-Sakandari (ق)), którego dzieła w znacznym stopniu pomogły w rozprzestrzenianiu nauk Imama Shadhili (ق), mówi w Hikam: „Ten, kto został Oświecony na początku, został Oświecony na końcu”. Tak więc droga Shadhili jest mocno oparta na haqiqah (rzeczywistości, prawdzie) z pewnością, że Oświecenie zarówno na początku, jak i na końcu jest w Jego (Allaah) Obecności i przez Jego (Allaah) łaskę. 

Suficki Derwisz - Święty Mistyk Zakonu Sufi