Sufizm - Droga w stronę Serca

Sufizm - Droga w stronę Serca, Duszy i Boga   

Celem spotkań dla zainteresowanych i praktykujących w Duchowej Szkole Sufich jest poznanie podstawowych koncepcji duchowych i mistycznych tradycji sufizmu. W części praktycznej jest możliwość doświadczenia praktyki medytacyjnej, modlitw i ekstatycznych śpiewów. W trakcie kilkudniowego pobytu uczestniczymy w wieczornych i porannych medytacjach oraz rozmawiamy na tematy związane z duchową ścieżką praktykowaną w tradycji sufickiej. 

Sufizm - Oświecona Mądrość Sufich

Spotkania zwane warsztatami lub pracą suficką mogą być dla wielu okazją do zapoznania się i doświadczenia medytacji sufickich (muraqaba) oraz do spotkania z Murszidami (Nauczycielami) oraz Pirem z Indii, z którymi będziemy zasiadać do wspólnych medytacji. Pir-ul-Mulk Ofiel Chishty jest zwykle również dostępny dla indywidualnych spotkań i rozmów, także dla porad z dziedziny uzdrawiania. W ramach spotkań omawiane są między innymi podstawowe koncepcje kosmologii i psychologii sufizmu, oraz rozmaite praktyki sufich. Szczególną uwagę poświęcamy koncepcji jaźni serca i duszy, oraz centrów świadomości latifa. 

Spotkania to również okazja aby poznać i rozmawiać z wieloletnimi uczniami sufizmu z Polski i innych krajów Europy. W ośrodkach sufickich można zwykle nabyć książki pisane przez sufickiego mistrza Pir-ul-Mulk Ofiel Chishty z gatunku duchowych nauk o sercu i rozwoju duchowym. Przebudzenie i oświecenie na ścieżce sufich bardzo zbliżone jest do nauk dawnego hermetyzmu (idrisiyya), kabały, gnozy (ma'rifa) i mistyki chrześcijańskiej znanej jako hezychazm (modlitwa serca). Szkoły sufickie od VIII wieku w praktyce przejęły spuściznę dawnych tradycji duchowych, mistycznych i ezoterycznych Bliskiego Wschodu, Persji i po części Indii (Kaszmir). 

W duchowości i mistyce bliskowschodniej, perskiej i indyjskiej doświadczanie Boskiej Opatrzności zaczyna się w nas samych: ten, kto pozna siebie prawdziwie, ten również pozna Boga i anioły nad nim czuwające. Droga tych, którzy poszukują Boga, wiedzie przez murakabę - medytację serca, szlifowanie serca. Tylko tak mogą Go ujrzeć. 

Suficki mistrz Sajjid Abdul Bari Szach powiedział kiedyś: «Przy­wrócenie życia osobie umarłej nie jest wielkim cudem». Jego uczeń spytał zdumiony: «Jeśli nie uznamy za cud przywrócenia życia zmarłemu, czym w takim razie jest cud?». Sajjid Abdul Bari Szach odpowiedział: «Większym zadaniem jest obudzenie martwego serca. Obudzenie martwego serca leży poza możliwościami każdego człowieka, jeśli Łaska Boga (ar-Rahman) nie wesprze jego wysiłków». Serce w wielu tradycjach religijnych i kulturowych uważane jest za centrum witalnych sił człowieka, siedlisko emocji, intuicji oraz ludzkiej duszy, a sufickie tradycje nauki, praktyki i służby duchowej wielką wagę przykładają do prawidłowego rozwoju Serca. Szejch, Murszid oraz Pir jest powszechnie uznawany za uzdrowiciela, a często jest cudotwórcą (charyzmatykiem). Jeśli sam będzie wzbraniał się od tego, to zajmować się tym będzie jego otoczenie (uczniowie oraz derwisze). Nie zawsze muszą tu być stosowane jakieś konkretne metody lecznicze z tradycyjnej medycyny Unani. Już sam fakt przebywania w pobliżu człowieka otaczanego nimbem świętości daje ludziom wytchnienie w ich cierpieniu. 

An-Nur Boskie Światło Uzdrawianie Unani

AN-NUR - BOSKIE ŚWIATŁO - WARSZTATY UZDRAWIANIA 

Klejnoty Duchowego Uzdrawiania Sufickiej Tradycji Unani 

Metoda An-Nur (błędnie pisana Al-Nur), a także Ilahinur, znana jest od ponad 1500 lat jako część tradycyjnej wschodniej medycyny Unani, oparta o ludowe sposoby leczenia w krajach arabskich, w Persji, Indii, Pakistanie, Tajlandii i Afganistanie, jest niezwykle prosta i zdumiewająco skuteczna. An-Nur (Boskie Światło) to niezwykle skuteczny system terapii i leczenia, najlepiej działa przeciwko depresji, nerwicom i fobiom. Doskonale oddziałuje na sferę psychiczną u człowieka. Nie trzeba An-Nur studiować latami, a jedynie regularnie praktykować na sufickich warsztatach, pod okiem sufickich nauczycieli i mistrzów, szajchów czy murszidów. An-Nur traktuje pacjenta holistycznie i doszukuje się przyczyn choroby, a nie koncentruje się na ich objawach. 

W obecnym czasie mamy wiele metod uzdrawiania ludzi, jedne są bardziej skuteczne, inne mniej, niektóre są zwykłym oszustwem dla nabierania naiwnych. Wracamy jednakże do starych i sprawdzonych metod uzdrawiania, które przedwcześnie porzucone na korzyść nowych – teraz mają swój renesans. Wiele z nich, także metody dawnych sufich jest poszerzanych o współczesną wiedzę, a działania ich są dużo skuteczniejsze. Duże możliwości przemieszczania się po naszym globie sprawiają, że osobiście mamy możliwość zetknięcia się ze starymi metodami uzdrawiania tubylczej ludności danego kraju. Są jednak takie rejony na świecie, które bardzo niechętnie witały obcych i nie dawały nawet szansy na zapoznanie się z ich metodami leczenia. Mamy tu na myśli kraje arabskie i rejony Indii jak Kaszmir oraz Persję (Iran). W wielu rejonach świata ludzie z dużą nieufnością podchodzą do obcych a nawet nie chcą wpuszczać do swojego kraju turystów, bojąc się ich wpływów i ujawnienia swych tajemnic. An-Nur to starożytna suficka metoda uzdrawiania pojawiająca się na Bliskim Wschodzie, w Arabii oraz w dawnej Persji, a współcześnie w Europie, mająca już także swoich zwolenników na terenie Australii, Azji, Ameryki i Afryki. 

Metoda Uzdrawiania An-Nur (Boskie Światło, błędnie nazywana Al-Nur) ta jest na tyle prosta, że każdy jest w stanie ją opanować, chociaż to część starej medycznej tradycji Unani. Łatwość jej stosowania pozwala wprowadzić ją o każdej porze i w każdych warunkach. Najpierw nasi adepci stosują ją na sobie, aby odczuć różnicę stanu odczuć przed i po sesji. Następnie przenosi się tę metodę jak zwykle na rodzinę i wszystkich bliskich, którym dokuczają jakieś choroby. Jakże są zdziwieni i usatysfakcjonowani, kiedy zaczynają mieć pierwsze wyniki, kiedy na twarzy pacjenta zagości uśmiech. To takie wzruszające i mobilizujące adepta do dalszego wysiłku w kierunku pomocy ludziom szczególnie z chorobami przewlekłymi. Naturalnie na poziomie I stopnia nie będziemy zabierać się za nowotwory, ale za te podstawowe dolegliwości, które występują u chorego najczęściej. Na sufickich warsztatach I stopnia przerabiamy to co najważniejsze – uczymy się odstresowywać i wprowadzać w stan relaksu, medytacji. Będziecie zaskoczeni jak wiele chorób i dolegliwości znika w wyniku głębokiego relaksu i skupieniu w Boskim Świetle An-Nur. 

Pir Zia Inayat Khan - Mistrz Zakonu Inayati

Suficki Mistrz Zakonu Inayati - Zia Inayat Khan 

Pir Zia Inayat Khan (urodzony 1 stycznia 1971 roku, w Novato, w Kalifornii) jest nauczycielem i wykładowcą w linii swojego dziadka, Hazrat Inayat Khan. Zia Inayat Khan jest prezydentem Międzynarodowego Zakonu Sufi oraz założycielem Akademii Suluk, szkoły kontemplacyjnych studiów z filiami w USA oraz Europie, a także międzyduchowego instytutu znanego jako Dom Siedmiu Filarów Mądrości. Aktualnie, od stycznia 2016 roku, Pir Zia Inayat Khan jako prezydent Zakonu Inayati, kontynuuje pracę swojego dziadka katalizującą autentyczny duchowy rozwój. 

Pir Zia Inayat Khan, doktor filozofii, urodził się w Novato w stanie Kalifornia w USA, w 1971 roku, jako pierwszy syn sufickich nauczycieli: Pir Vilayat Khan'a oraz Taj Begum Inayat. Pir Vilayat uświadomił Zia Khana w latach wczesnej młodości, że pragnie aby podjął się kierowania suficką linią przekazu odziedziczoną po Hazrat Inayat Khan oraz nauczał go w zakresie medytacji i duchowych odosobnień. Pir Zia został zatwierdzony jako duchowy sukcesor przez Pir Vilayat Khana w roku 2000 i służył jako zwierzchnik Międzynarodowego Zakonu Sufi, kierując sufickimi społecznościami w Północnej i Południowej Ameryce, Europie, na Bliskim Wschodzie, w Azji oraz na Południowym Pacyfiku. 

Kiedy Zia Inayat Khan miał lat trzynaście, w roku 1984, Pir Vilayat wysłał go do Dharamsala w Indii, aby studiował duchowość pod kierunkiem jego dobrego przyjaciela, Jego Świętobliwości Dalai Lamy Tybetu. Pir Zia Inayat Khan otrzymał dyplom BA z literatury perskiej w prestiżowej szkole: the London School of Oriental and African Studies, a także dyplom MA oraz PhD z zakresu studiów religioznawstwa na Duke University.