czwartek, 16 stycznia 2025

Mir Sayyid Ali Hamadani - Wielki Sufi Kaszmiru (1312-1385)

Mir Sayyid Ali Hamadani - Wielki Sufi Qubrawi z Kaszmiru (1312-1385)


Mir Sayyid Ali Hamadani - po persku: میر سید علی همدانی; żył w latach 1312–1385 e.ch., a (12 Radżab 712-786 AH), był muzułmańskim świętym sufickim z zakonu Qubrawiyya czyli Qubrawi, który odegrał ważną rolę w rozpowszechnianiu świętego islamu w Dolinie Kaszmiru w północnych Indiach. Urodził się w Hamadanie w Iranie i głosił ewangelię duchowego islamu w Azji Środkowej i Południowej. Zmarł w miejscowości Swat w drodze ze świętego miasta Śrinagar do Mekki i został pochowany w Khatlan w Tadżykistanie w 1385 roku e.ch., będąc w wieku około 71–72 lat. Przez całe życie Szajch Hamadani był również honorowo nazywany Shāh-e-Hamadān („Król Hamadan”), Amīr-i Kabīr („Wielki Dowódca”) i 'Ali Sani („Drugi 'Ali”). Suficki Mistrz Duchowy Mir Sayyid Ali Hamadani pięknie wpisał się w duchowe przebudzenie i rozwój szkół mistyki w XIV wieku stając się dla znacznej części Azji kimś na miarę Świętego Jana od Krzyża czy Świętego Franciszka z Asyżu w chrześcijaństwie, a piękne sufickie praktyki duchowe jakich uczył są przedmiotem studiów zarówno wśród mistyków jak i wśród uczonych na uniwersytetach. 

Mir Sayyed Ali Hamadani

Jego tytuł Sayyid (Szahzade) wskazuje, że jest potomkiem świętego Proroka Muhammada, prawdopodobnie z obu stron jego rodziny. Książę Hamadani spędził wczesne lata pod opieką Ala ad-Daula Simnani, słynnego świętego tradycji duchowej Qubrawiyya z Semnan w Iranie. Świętemu Mistrzowi Ali Hamadani, w pełnym imieniu Hazrat Amir-e-Kabir Sayyed Mir Ali Hamadani przypisuje się wprowadzenie filozofii Wielkiego Szajcha Ibn Arabi do Azji Południowej. Hazrat Amir-e-Kabir Sayyed Mir Ali Hamadani jest na szczycie listy tych uczonych religijnych, mistycznych i przewodników duchowych, którzy spędzili całe swoje życie na rozpowszechnianiu duchowego Orędzia Allaha (swt) w zielonych dolinach Kaszmiru. Był wielkim apostołem i ewangelistą, człowiekiem wielkiej cudownej pobożności, czystości, odwagi i determinacji. Zrobił wiele, aby promować edukację w Świętej Dolinie i dążył do sprowadzenia lokalnych Kaszmirczyków z powrotem na prawą ścieżkę duchową i mistyczną. Doprowadził do wyraźnej rewolucji w świecie kultury, cywilizacji, społeczeństwa i religii Kaszmiru. Dzięki jego niestrudzonym wysiłkom duchowy islam przeniknął głęboko do serc Kaszmirczyków i zyskał solidny grunt, a sufizm rozkwitł jak nigdy dotąd.

Według różnych źródeł odnotowano, że urodził się w miejscowości Hamadan w 1312/1313 roku e.ch., a jego linia wywodzi się od Hazrat Imam Zainula Abideena. Jego ojcem a Syeyd Shahabuddin. Niektóre źródła podają, że był przywódcą Hamadanu i dlatego miał bliskie stosunki ze szlachtą i elitą społeczeństwa. Matka Szaha Hamadani, Seyyida Fatima, była bardzo cnotliwą i dobroczynną kobietą. Sayyed Ali Hamadani nie tylko należał do rodziny szlacheckiej, był również bardzo inteligentny i mądry. Od najmłodszych lat wykazywał oznaki prawdy i przewodnictwa. Rozpoczął edukację pod nadzorem swojego wuja, Hazrata Alauddauli Samnani, i pobierał od niego pierwsze lekcje, także sufizmu. To pod jego przewodnictwem zapamiętał cały Święty Koran, w oryginale, a także uczył się innych nauk świętego islamu oraz mistyki czyli tasawwuf. Otrzymał również głębsze duchowe i mistyczne szkolenie, w tym odosobnieniowe z zikrami i całym wasifatem - listą świętych Imion Boga.

sobota, 11 stycznia 2025

Zakon Szadhili - Egipski Zakon Sufich

Zakon Szadhili - Egipski Zakon Sufich z Aleksandrii


Zakon Szadhili (po arabsku: الطريقة الشاذلية) jest tariqah lub zakonem sufickim. Zakon Szadhili został założony przez Abu al-Hasana al-Shadhili w XIII wieku i współcześnie ma miliony wyznawców na całym świecie. Zakon Shadhili ma wielu przyjaciół i praktyków (po arabsku i persku murid, „poszukiwacze”, "uczniowie"), a pojedynczy z nich jest znany jako Shadhili. Ścieżka Tasawwuf jest powszechnie rozumiana jako wewnętrzny, mistyczny wymiar islamu. Jest to złożony byt, który został rozdrobniony na przyswajalne kawałki, dzięki czemu możesz zbierać nagrody za przestrzeganie Szariatu i Sunnah Proroka (Niech pokój będzie z Nim). Shadhili Tariqah jest jedną z wielu gałęzi sufizmu, założoną przez Abu-l-Hassana ash-Shadhili. Główny nacisk tariqa Szadhili można scharakteryzować jako przywiązanie serca do Najwyższego Boga Allaaha. 

Sanktuarium Świętego Grobu Szajcha Shadhili w Humaithara w Egipcie

Sufizm jest dogłębną, duchową nauką, która wiąże się z bezpośrednią wiedzą o Allaah Bogu. Ta nauka może poprowadzić cię od oczyszczenia i uwznioślenia twojego egoistycznego ja (lub nafs, ego) do nieograniczonych Sekretów Prawdy (al-Haqq), które istnieją w tobie i w Bogu – prowadząc do Prawdy tego, kim jesteś. Shadhili Sufi Way (Droga Suficka Szadhili) wspiera cię w życiu boską Prawdą jako ścieżką jako częścią świata, z twoją rodziną, w twojej pracy, poprzez akty życzliwości i troski oraz poprzez pomoc każdemu, kto potrzebuje pomocy, aby zobaczyć Prawdę (al-Haqq) wewnątrz wszystkiego. Jak powiedział Allaah, Bóg Najwyższy: „jeśli mnie kochasz i chcesz czynić dobrze wobec mnie, to kochaj swoich braci i siostry i czyń dobrze wobec nich”. W ten sposób wszystko staje się modlitwą, czy to wynoszenie śmieci, gra w piłkę nożną z synem, całowanie małżonka, zawieranie transakcji biznesowej, jedzenie kolacji czy spokojne siedzenie w kontemplacji. Celem jest całkowite podporządkowanie się szariatowi (prawu) i sunnie (duchowości), aby osiągnąć oczyszczenie serca i duszy oraz rozwinąć prawdziwą, głęboką i trwałą więź z Allah, z Najwyższym Bogiem.

Szejch Tasawwuf, Szajch Suficki, spędza lata na szkoleniu, na naukach i praktykach, aby rozwinąć swój charakter, maniery, codzienny harmonogram, zewnętrzną istotę, akty czci i wiedzę pod przewodnictwem mistrza duchowego. Szajchowie Mistyki uczą się istoty czci i praktycznych implikacji porzucenia przyziemnego życia tego świata od tych, którzy są obrazami i wzorcami Świadomości Boga, Absolutu. Ponadto często spędzają lata na opanowywaniu islamskich nauk hadisów, Koranu, tafsiru, fiqhru itp. Każdy aspekt ich szkolenia łączy ich dalej poprzez łańcuchy uczonych z Prorokiem (Pokój Niech Będzie z Nim), który oczywiście został posłany, aby połączyć stworzenie z ich Panem i Królem. Kiedy wchodzisz w towarzystwo i bliskość takiego Szejcha czy Szajcha, jego wiedza i szerokie doświadczenie pozwalają ocenić twój stan duchowy, a zatem doradzić ci najlepsze „lekarstwa” na wyleczenie chorób twojego serca i duszy. Tak jak lekarz jest szkolony w leczeniu dolegliwości fizycznych, tak uczeni tasawwuf leczą choroby chorego serca i duszy, aby naprawić więź i przywrócić połączenie serca z duszy, a duszy z Bogiem.

Szejch al-Shadhili (593–656 po Hidżra) (1196–1258 e.ch.) jest wpływowym marokańskim uczonym muzułmańskim i sufim z uniwersalistycznymi poglądami mistycznymi, założycielem zakonu sufickiego Szadhili zaliczanej do Szkół z Aleksandrii w Egipcie. Ash-Shadhili urodził się w pobliżu Ceuty w 1196 roku. Jest szarifem, który był patrylinearnym potomkiem arabskiego plemienia Haszim poprzez Idrysydów, a matrylinearnie urodzonym w rodzinie królewskiej berberyjskiego plemienia Ghomara. Jest Malikim w jurysprudencji i wędrował daleko w poszukiwaniu wiedzy, duchowej wiedzy. Niezwykle wykształcony, nawet jako młody człowiek, słynął ze swojej zdolności do angażowania się w argumentację prawną z uczonymi religijnymi swoich czasów. Jako młody człowiek, Abulhasan wahał się między życiem ascety na odludziu, aby całkowicie oddać się czci i inwokacji Boga, a powrotem do miast i osad, aby przebywać w towarzystwie uczonych i ludzi prawych. Studiował w Fezie i przeniósł się do Aleksandrii w 1244 roku. W Iraku spotkał mistrza sufickiego al-Wasiti, który poradził mu, aby znalazł swojego Mistrza Duchowego (Szejka) w kraju, z którego Abulhasan przybył, tam później spotkał Abd as-Salama ibn Maszisza, wielkiego marokańskiego mistrza duchowego sufich. Pod jego przewodnictwem Abulhasan osiągnął duchowe oświecenie i zaczął rozprzestrzeniać swoją wiedzę w całym Maghrebie, szczególnie w Tunezji i Egipcie, gdzie został ostatecznie pochowany. Założył swoją pierwszą zawiję (szkołę suficką) w Tunisie w 1227 roku. Zmarł w 1258 roku w Humaithrze w Egipcie w drodze na pielgrzymkę do Mekki.