KABAŁA - definicje, pojęcia, zasady, symbole. Kabała, gnoza i sufizm.
Kabała, Kabbalah leży w zainteresowaniu osób zgłębiających nauki i praktyki sufickie, chociażby dlatego, że z dawnej kabały wyłoniła się gnoza, a z kabały i gnozy razem wyłonił się sufizm. Kabała -> Gnoza -> Sufizm - to taki ciąg przyczynowo-skutkowy, dzięki któremu od 1400 lat wszyscy zainteresowani duchowością, mistyką, ezoteryką i misteriami mogą cieszyć się przywilejem praktykowania w licznych szkołach sufickich pod kierunkiem mistrzów i przewodników duchowych niosących boskie światło duchowego orędzia zawartego w dawnej kabale i gnozie oraz osiągnąć poziom oświeconego wglądu gnostycznego (Marefa, Gnosis). Kabała to Babcia (Dziadek), Gnoza to Matka (Ojciec), a Sufi Tariqa to Córka (Syn) w globalnej tradycji duchowości, mistyki i ezoteryzmu czy hermetyzmu.
 |
| Menorah - świecznik kabalistyczny |
Kabała oznacza dokładnie z hebrajskiego i greckiego „qabbala” lub "qabbalah", czyli „tradycja” lub hebrajskie „otrzymywanie”. Są to duchowe, mistyczne i ezoteryczne nurty tradycji judaistycznej próbujące wyjaśnić jak można osiągnąć najwyższy poziom świadomości. Nauka kabały pochodzi jeszcze z czasów Drugiej Świątyni w Jerozolimie. Głównymi dziełami kabały są: Tora, Sefira, Sepher Jezirah („Księga Stworzenia”), Talmud dziesięciu sefirot, Ec Haim, Bahir, dzieła Ari, Sefer chasidim oraz Zohar. Nurt ten jest szczególnie popularny wśród wyznawców żydowskich, ale także wśród praktyków gnozy oraz sufizmu. Wiedza o Stwórcy, wyższym świecie, czyli Kabała była przekazywana przez kabalistów ustnie i pisemnie. Pierwsza księga Kabały "Tajny anioł", "Anioł Tajemnicy" lub "Księga Anioła Raziela" - "Raziel ha-Malach" została napisana jeszcze przez Proroka Adama. Kabała rozwijana była przez Proroków: Seta, Henocha, Noego, aż do czasów Abrahama - najważniejszego Mistrza Kabalistów. W okresie między Pierwszą i Drugą Świątynią rozpoczęło się studiowanie Kabały w zorganizowanych grupach kabalistów.
Kabała, Kabbalah, opiera się na objawieniach, których doświadczyli święci prorocy w dalekiej przeszłości. Kabaliści uważają, że tylko dzięki znajomości tajemnej wiedzy można odszyfrować te prastare zapiski. Tym sposobem można poznać ukrytą naturę Stwórcy i przewidzieć jego przyszłe czyny. W interpretacji świętych tekstów ważną pomocą ma być poszukiwanie przyczyn oraz zrozumienie przykazań Boga oraz wewnętrznego sensu wydarzeń opisanych w Torze. Rdzeniem Kabały jest system filozoficzny zakładający stworzenie wszechświata przy pomocy Sefir oddzielających go od boskiego ideału. Nauka ta opisuje zasady dokonywania aktu stworzenia i stanowi podstawę do dedukcji roli człowieka w zbawianiu świata. Jak wskazuje sam hebrajski termin „kabbalah” (קבלה) studiowanie w Kabale jest niczym innym jak otrzymywaniem od Boga Stwórcy Jego Światłości w tzw. „indywidualnym sterowaniu” we wnętrzu człowieka pragnącego doznawać nadprzyrodzonego kontaktu ze swoim Stwórcą, Eloah JHWH. Przekazywanie doświadczeń na kabalistycznej drodze poznawania Boga (Eloah, El, Elohim) prowadzone jest według metodyki Świętych Mędrców Izraela, przystosowanej do właściwości każdego pokolenia: za pomocą ksiąg, w grupie studiujących, pod kierunkiem nauczyciela, Nauka kabały prowadzi do głębszego zrozumienia praw życia i świata, co pozwala człowiekowi, narodom i ludzkości poprawnie orientować się w życiu, a przede wszystkim jest relacją z Elohim (Bogiem) i El Shaddaj (Wszech-Stwórcą), Bogiem Abrahama dającego w przymierzu z nim miejsce na istnienie w JEGO świecie wszystkim ludziom bez względu na kolor skóry i narodowość.
